صحبت کردن در مورد این شخصیت سخت است وبا کلمات توصیف نمی شود،شخصیت مردی که با داشتن پاهایی معلول در همه نمازجمعه ها و جماعات حاضرشده است.

رحیم جمور77ساله ومتولد روستای حسین آباد است.او را درمحل به اسم عمو رحیم می شناسند.

عمو رحیم در مورد وقوع این اتفاق می گوید:ثواب خواندن نمازجماعت از10نفر به بالا قابل محاسبه نیست.اومی گوید،حتی درهفته اخیر نیز به نمازجمعه مراجعه کردم که با درهای بسته مسجدجامع روبرو شدم.

اوبه علت سنگینی گوش هایش نمی دانسته که این هفته به علت اقامه نماز روز عید قربان نمازجمعه برگزار نمی شود.

عمورحیم از علل دیگر انجام کارش ثواب خالصانه آن را ذکر می کند ومی گوید حضور در این گونه مراسمات باعث تقویت وحدت نیز خواهد شد.

این مرد بزرگ اکنون در حجره ای محقر به دوخت سبدمشهور است وجز دریافت مستمری40هزار تومانی از کمیته امداد از طرف هیچ نهاد خاص دیگری حمایت نمیشود.

عمورحیم بهار امسال یکی از دخترهای خودش را از دست داد،دختر وی دچار تومور بوده که این بیماری منجر به فوتش شد.

اوهمچنین می افزاید:مسیر مغازه تا مسجدآقاجانی را برای اقامه نماز به تنهایی طی میکند وبرای انجام این امر خود را به هیچ کسی آویزان نمی کند.

او برادر یک شهید است که حتی جسد برادرش نیز به وطن برنگشته است ومفقودالاثر است.

ازعمورحیم می پرسم در صورت دیدن مقام معظم رهبری به ایشان چه خواهد گفت که جواب جالبی می دهد ومی گوید:بوسه ای بر گونه های مبارک ایشان خواهم زد و التماس دعا خواهم خواست.

او در پایان می گوید:روزگار برای من تاکنون گذشته و زین پس نیز با توکل به خدا خواهد گذشت.