گفت وگو با هنرمند خوشنويس مهتاب قنبري، در نمايشگاه حاشيه اي اجلاس جهاني زن و بيداري اسلامي
هنگام خطاطي قرآن؛ گويي با خدا رو در رو صحبت مي كنم

بانوان كنار غرفه اش تجمع كرده اند. با تحسيني شگفت زده به آثارش نگاه مي كنند. هر كدام از آنها براي ديدن شاهكار اين دختر خانم جوان؛ ذره بين ها را دست به دست مي كنند. با چشم غيرمسلح نمي توانند كلمات ريز آيات نوراني قرآن را روي شكر و دانه هاي برنج بخوانند!
... چند بار صدايش مي كنم! ببخشيد خانم... با تأخير اما مهربان و صميمي جوابم را مي دهد. بدون توجه به موقعيتي كه در آن قرار دارد با سرعت صحبت مي كنم و از او مي خواهم درباره آثاري كه به نمايش گذاشته است، برايم توضيحاتي بدهد.
اما... او فقط با لبخند نگاهم مي كند. خانم قنبري خواهر «مهتاب» هنرمند موضوع گزارشم را، گوشزد مي كند؛ مهتاب كم شنواست و بايد كمي بلند و شمرده تر صحبت كنم.
البته! اگر شلوغي غرفه بگذارد!...
منیره غلامی توکلی - گزارشگر و نویسنده طنین یاس
در فاصله زماني كه بتوانم با «مهتاب قنبري» هم صحبت شوم، آثارش را با دقت نگاه مي كنم. دانه هاي ريز برنج و شكر كه هر كدام روي خود آياتي از قرآن را با خط نسخ، نستعليق، معلي به نمايش گذاشته اند! شگفت انگيز به نظر مي رسند. «صدف هاي كفي» يا «مرواريدي» كه اين بار روي خشكي! درّهاي گران بهايي از آيات سوره بقره را در دل خود نگه مي دارند؛ مي توانند براي لحظاتي طولاني، چشمانت را مسحور خود كنند. رشته هاي باريك ماكاروني، گوش ماهي هاي زيبا با دستان اين هنرمند كم شنوا و با حك شدن آيات قرآن؛ تقدسي يافته اند كه دست زدن به آنها بدون وضو غيرممكن است و تو بايد فقط نگاه كني... و در معناي واقعي كلمه بياموزي، معلوليت محدوديت نمي آورد و خواستن، اگر خواستن باشد! توانستن است.
بالاخره با رفتن بانوان از غرفه براي گفت وگو فرصتي مهيا مي شود. مهتاب مي گويد: متولد سال 57 و اهل «قروه درجزين» شهرستان رزن همدان است. از كودكي علاقه زيادي به خطاطي داشته و آشنايي و عشق به اين هنر را از پدر كسب كرده است.

با ورق زدن دفترچه خاطرات دوران كودكي اش ادامه مي دهد: با نگاه كردن به هنر پدرم از دوران قبل مدرسه با خطاطي و خوش نويسي آشنا شدم. مدرسه و يادگيري حروف؛ درهاي دنيايي روشن و زيبا را براي تمرين خوشنويسي با قلم و مركب به رويم بازكرد. البته شيطنت هاي كودكانه هم به تصاوير اين خاطرات، رنگ فراموش نشدني زده است! وقتي بي اجازه به سراغ قلم و مركب پدر مي رفتم و از روي نوشته هاي او مشق مي كردم و يا صفحات خوشنويسي كتاب فارسي دوم دبستان را دور از چشم پدر با قلم و دوات خطاطي كردم و فردايش از معلم كلاس صفر گرفتم.
- از چه زماني رسما يادگيري خوشنويسي را فرا گرفتيد؟
با رفتن به دوره راهنمايي، به پيشنهاد پدرم در دوره هاي مكاتبه اي انجمن خوشنويسان تهران ثبت نام كردم و سال 84 موفق به اخذ درجه ممتازي انجمن خوشنويسان شدم. خط نستعليق را از استاد بصورت مكاتبه اي ياد گرفتم و با نگاه كردن به عكس ها، سر در مساجد، كتيبه ها و كتاب هاي خوشنويسي موفق شدم خط نسخ، ثلث و معلي را در حد ممتاز ياد بگيرم.
- و نوشتن با خط ذره بيني روي ذرات ريز شكر و برنج؟
نوشتن قرآن در دوران كودكي، برايم هميشه يك آرزو بود و اكنون يك عشق و علاقه كه هر چه به آن مي پردازم در قلبم عميق تر و ماندگارتر مي شود. من آرزو داشتم، روي كاغذ بزرگ تر از آ-سه بنويسم، اما چون هزينه اش زياد بود هيچ وقت نتوانستم اين كار را انجام دهم؛ تا اينكه در سال 85 تصميم گرفتم با ابزاري كه هزينه كمتري دارند و به آنها دسترسي بيشتري دارم كار كتابت آيات قرآن را شروع كنم.
دانه هاي برنج و ذرات ريز شكر را انتخاب كردم و به ياري خدا موفق شدم با اتد روي آنها با خطاطي ذره بيني بنويسم. بعد هم سوره هاي بلند را روي رشته هاي باريك ماكاروني نوشتم تا اينكه... عاشوراي سال 87 شبي در آرزوي نوشتن قرآن، خواب ديدم كنار دريا صدف جمع مي كنم و در پاسخ به سؤال خانم هايي كه از من مي پرسيدند چه مي كني؟ گفتم صدف جمع مي كنم تا روي آنها قرآن بنويسم... بعد از آن تصميم گرفته ام تمام قرآن را روي صدف بنويسم و انگار تا اين كار را نكنم روحم آرام نمي شود. تصميم دارم بعد از اينكه قرآن را نوشتم، صدف ها را از طريق بهزيستي به آستان مقدس امام رضا(ع) تقديم كنم.
- بعد از آيات قرآن نوشتن چه چيزهاي ديگري را دوست داري؟
فعلا فقط نوشتن قرآن آرزوي من است؛ در هنگام قرآن نوشتن به خدا نزديك مي شوم و با او رو در رو صحبت مي كنم.

- به جز خطاطي؛ به چه هنرهاي ديگري علاقه منديد؟
نقاشي را هم دوست دارم. نقشه جهان را روي صدفي كشيده ام. طراحي و تهيه كاردستي از وسايل غيرقابل استفاده هم بخشي از علاقه مندي هاي هنري من است.
- و براي آينده چه فكري كرده ايد؟
الان در تهران ساكنم و دانشجوي امور فرهنگي و هنري در دانشگاه جامع علمي- كاربردي شهرداري تهران هستم. اما دوست دارم كه به عنوان مربي در سازمان بهزيستي مشغول به كار شوم و به بچه هايي كه معلوليت دارند خوشنويسي آموزش بدهم. مطمئناً بين اين بچه ها استعدادهاي زيادي نهفته است؛ فقط بايد آنها را كشف كنيم و آموزششان دهيم.
راستي مهتاب قنبري، جوان كم شنوايي كه حالا در حد استادي با اتد روي دانه هاي ريز برنج و ذرات شكر قرآن مي نويسد؛ توانسته است سوره حمد را در 18 ثانيه روي برنج خطاطي كند او ركورد خطاطي را زده است اما هنوز قول هايي كه مسئولين به او بابت اشتغال داده اند عملي نشده كاش مسئولين هم ركورد خوش قولي بزنند.