حادثه روز پنج شنبه بلغارستان، که در آن چند تبعه سرزمین های اشغالی کشته شدند، مجددا موضوع نبرد اطلاعاتی ایران و اسراییل را به دستور کار رسانه ها بازگردانده است.
به نقل از ایران هسته ای ، مقام های صهیونیست بویژه بنیامین نتانیاهو نخست وزیر و ایهود باراک وزیر دفاع رژیم صهیونیستی تقریبا بی درنگ ایران و حزب الله را به دست داشتن در این حادثه متهم کردند. برخی منابع غربی هم در دو روز گذشته تحلیل هایی منتشر کرده اند که تلاش می کند این ادعاها علیه ایران را موجه جلوه بدهد، بی آنکه در واقع دلیل یا مستند قابل اتکایی در اثبات آن وجود داشته باشد. سوالی که این نوشته تلاش می کند به آن پاسخ بدهد این است: اگر از منظر نبرد اطلاعاتی ایران و اسراییل به حادثه بلغارستان نکاه کنیم، این حادثه دارای چه دلالت هایی است؟
1- نخستین مسئله این است که جنگ اطلاعاتی میان ایران و اسراییل کاملا واقعیت دارد اما این به آن معنا نیست که با استناد به پنهان بودن ابعاد این جنگ می توان هر اتهامی را بدون ارائه دلیل و مدرک، مشروع جلوه داد. مسلم است که ظرف 2 سال گذشته چند تن از اتباع ایرانی مستقیما هدف ترور تیم هایی قرا رگرفته اند که از جانب موساد ماموریت داشته اند. جامعه اطلاعاتی ایران هم اکنون متهمانی در اختیار دارد که ریز نحوه ارتباط خود با اسراییل را شرح داده اند. علاوه بر این، اسراییل مشخصا مسئول چند حمله سایبری به برخی تاسیسات و زیرساخت های ایران است که اگرچه همگی ناکام ماند ولی ردپای صهیونیست ها به اعتراف خود آنها در آن مشاهده می شود. بنابراین آنچه واقعیت دارد این است: اسراییل مستقیما درگیر عملیات ترور و خرابکاری در ایران بوده و در این باره به اندزه کافی سند و مدرک وجود دارد اما متقابلا آنچه اسراییلی ها علیه ایران دارند چیزی بیش از یک مشت ادعا نیست.
2- یک چیز درباره حادثه بلغارستان و 7 حادثه شبیه آن در حدود یک سال گذشته که در کشورهایی مانند قبرس، هند، تایلند و گرجستان رخ داده مسلم است و آن اینکه صهیونیست ها به طور جدی، پی گیر و در یک گستره وسیع جغرافیایی هدف خشم و نفرت هستند. در واقع صرف نظر از اینکه کدام کشور یا گروه پشت صحنه این عملیات هاست، آنچه جای انکار ندارد این است که صهیونیست ها هدف انتقام جویی عمیقی قرار گرفته اند که قاعدتا باید علت آن را قبل از هر جای دیگر در رفتار و سیاست های خود جست وجو کنند. چرا کسانی باید انگیزه داشته باشند که به قول ایهود باراک در گوشه گوشه دنیا بگردند و مترصد فرصتی برای صدمه زدن به اسراییلی ها باشند؟ لابد چیزی در رفتار اسراییل هست که این حجم از کینه و نفرت را تولید کرده است. واقعا وقتی اسراییلی ها جز ترور، جنایت و تهدید کار دیگری بلد نیستند، آیا انتظار دارند مردم دنیا عاشق آنها باشند؟ نکته مهم تر اما این است که گستره جغرافیایی این عملیات ها چنان وسیع است که می توان به سادگی نتیجه گرفت که اسراییل هدف خشمی جهانی قرار گرفته است. اگر ادعای مقام های صهیونیست راست باشد و یک کشور یا گروه خاص این عملیات ها را طراحی و اجرا کرده باشد، آن وقت باید آن کشور یا گروه را بابت این توان عملیاتی وسیع که از تایلند شورع می شود و تا بلغارستان می رود ستود. اما تبیین منطقی تر این است که صهیونیست ها بپذیرند به دلیل سیاست های ضد بشری خود آنقدر دشمن در نقاط مختلف جهان برای خود دست و پا کرده اند که نیازی به عملیات متمرکز از جانب یک کشور خاص علیه آنها نباشد.
3- اسراییل همچنان در حال انکار این موضوع است که انقلاب های اسلامی در منطقه انقلاب هایی ضد اسراییلی بوده است. تبدیل کردن بهار عربی به نزاع شیعه و سنی این آرامش کاذب را در اسراییل بوجودآورده که از تبعات این انقلاب ها جان به در برده است. واقعیت اما این نیست. مسلما اکنون نیروهای ضد اسراییلی در سراسر منطقه خاورمیانه آزادی عمل و قدرت تحرک بسیار بیشتری پیدا کرده اند و موانعی که در گذشته بر سر راه مواجه شدن آنها با صهیونیست ها وجود داشت، حالادیگر از میان برداشته شده است. ناامن شدن مرزهای سرزمین های اشغالی تنها بیرونی ترین لایه این پدیده است که مثلا در جاهایی مانند سینا خود را نشان داده است. واقعیت بسیار فراتر است و بعید است کسانی که سال ها به دنبال کوچکترین فرصت برای ضربه زدن به اسراییل می گشتند و حالا صحنه ای فراخ از این نوع را پیش روی خود گشاده می بینند، از کنار آن بی بهره بگذرند. بنابراین، از یک منظر حادثه بلغارستان را می توان یکی از تبعات بهار عربی و مهیا شدن فرصت رویایرویی با اسراییل برای مجموعه نیروهایی دانست که مدت های طولانی در آروزهای دست دادن آن بوده اند.
4- مسئولان کشور بلغارستان به صراحت گفته اند موساد در این باره که تهدیدی در کمین مسافران اسراییلی در این کشور است، هشداری به آنها نداده بود. بنابراین روشن است که موساد برآوردی از اینکه تهدیدی چنین جدی علیه صهیونیست ها در یک کشور اروپایی وجود دارد، نداشته است. اگر اینطور باشد، سوال این است که چرا صهیونیست ها اینطور بی محابا و تقریبا بلافاصله ایران و حزب الله را متهم کرده اند؟ وقتی موساد نمی داند در بلغارستان چه خبر است، آیا منطقی است که بپذیریم نتانیاهو چیزی در این باره می دانسته است؟ همین موضوع ساده نشان دهنده دو نکته مهم است: 1- طراحان این عملیات به سادگی موساد را دور زده اند. 2- دست جامعه اطلاعاتی اسراییل از هر گونه دلیلی که اثبات کننده ادعایشان علیه ایران باشد خالی است والا تا به حال دنیا را به هم ریخته بودند.