به گزارش آوای سیدجمال، ملائک، کوچه پس کوچه‌های مدینه را در پیِ مرد بی‌نظیری می‌گردند که محضرِ مبارکش، منبع فیض آسمانی بود؛

اما چه سودکه اینک خوشه‌های زهرآگینِ کینه منصور، قلب سپیدش را هزار پاره کرده است.

به ستاره‌ها بگویید دیگر ماه صادقانه‌شان طلوع نخواهد کرد! 

شب‌ های تیره عراق آرام بگیرد که دیگر مأمورین سیاه‌دلِ عباسی، از دیوارهایِ خانه ی ولایت بالا نمی‌روند و جانشینِ خدا را از سجاده نماز، با سر و پای برهنه به دربارِ جور نمی‌برند!  

بار دیگر امامی در سوگِ پدر شهیدش می‌نشیند و لحظه‌های تلخِ وداع آن دو، بر شانه‌های تاریخ هجوم می آ‌ورد.

ثانیه‌های واپسین است...

تمام فرزندان و نزدیکانِ امام صادق(ع) گرداگرد بسترش حلقه زده‌اند. امام برای آخرین بار چشم می‌گشاید.

تن رنجورش، برای همراهی ملائک بی‌تاب است؛ 

اما ...

زبانش برای گفتنِ آخرین وصیت پدرانه بی‌تاب‌تر!

لب می‌گشاید و می‌فرماید:

«به شیعیان ما بگویید شفاعت ما به آنان که نماز را سبک می‌شمارند، نخواهد رسید».

لقبش صادق بود و تمام گفتار و احادیثش صادقانه