به گزارش آوای سیدجمال، به نقل از تبیان، «فرزند شما در حالیکه سر و دستش همزمان با هم تکان می خورد، گوشه ای از اتاق نشسته و مشغول بازی با تلفن همراه است. هیاهوی مهمان ها، خنده های بلند بلند همسالان، شیرینی، میوه های پوست کنده و حتی سوالات هراز گاهی مهمان ها نسبی بر کلاس و مدرسه فرزندتان، اصلاً توجه او را جلب نمی کند. او همواره محو تلفن همراه خود است و هر چند در جمع حضور نیز یکی دارد اما حواسش جای دیگر است...

شاید تا چند سال قبل مهم ترین دغدغه والدین در مورد فرزندان نوجوان شان این بود که دوستان او چه کسانی هستند؟ آیا دارای تربیت درست خانوادگی هستند؟ آیا همراه و دوست خوبی برای فرزندتان به شمار می روند یا اینکه او را از درس و مدرسه جدا می کنند؟»

البته تربیت فرزند در هر برهه ای از زمان دارای مشکلات و دغدغه های خاص خود است، اما والدین این روزها، چالش ها و استرس های پیچیده تر و بیشتری را تجربه می کنند.

والدین دیروز ساعات حضور و غیاب فرزندان خود را کاملاً متوجه می شدند، چرا که دوستی ها صرفاً از جنس واقعی بود اما با ظهور دنیای جدید مجازی، دوستی ها و ارتباطات مجازی هم گسترشی فراگیر یافته و فرزندان در حالیکه نیازی به خروج از خانه ندارند، می توانند با طیف وسیعی از افراد و همسالان و همجنسان و حتی با افرادی با نامتجانس دوستی و رابطه عمیق برقرار کنند. این عدم احاطه والدین بر دامنه روابط فرزندان است که آنها را با نگرانی ها و چالش های جدی مواجه ساخته است.

حال با وجودی که تلفن همراه اضطراب ها و نگرانی های جدی در خانواده ها ایجاد کرده است، آیا داشتن تلفن همراه برای فرزندان خانواده ضرورت دارد؟ اصلاً چه سنی برای تهیه تلفن همراه برای فرزندان توصیه می شود؟ چه زمانی؟

برخی از والدین به این بهانه که می خواهند، فرزندشان همواره در دسترس شان باشد خیلی زود تلفن همراه  را جزء وسایل شخصی فرزندان خود قرار می دهند، اما برای برخی دیگر از والدین این سوال جدی همواره در ذهن وجود دارد که نهایتاً چه زمانی برای خرید تلفن همراه برای فرزندان مناسب تر است؟ آیا باید به اصرارهای آنها تن داد و تسلیم شد؟ یا اینکه خیلی جدی مقاومت کرد؟

مثلاً بتوانند به تنهایی از مدرسه تا خانه بیایند یا در کلاس های فوق برنامه به تنهایی حضور پیدا کنند. حال ممکن است به یک بچه این اجازه در 9 سالگی داده شود و در یک بچه دیگر در 15 سالگی.

اقدام غیر مقعولانه

اما موقعیت شناسی والدین هم بسیار مهم است، چرا که قطعاً ارائه یک گوشی همراه هوشمند، به یک کودک 9 ساله به هیچ عنوان اقدام منطقی و معقولانه ای نیست.

چرا که کودک با این دست تلفن ها به راحتی می تواند در فضاهای مجازی مختلف رفت و آمد داشته و هر محتوای مثبت و منفی را دریافت کند. لذا برای ارائه گوشی همراه به فرزندان (کودک و نوجوان) خانواده باید مقرراتی را تعیین کرد و سپس این امکانات را در اختیار آنها قرار داده در ادامه پاره ای از این مقررات ارائه می گردد:

- فرزندان خانواده تا زمانیکه رفت و آمد مستقلانه به مدرسه و سایر موقعیت ها ندارند نیازی به داشتن تلفن همراه نیست.

-برای کودکان دبستانی یا حتی دوره راهنمایی که ضرورت داشتن تلفن همراه توسط والدین تشخیص داده می شود لازم است که تلفن همراه به صورت پاره وقت و موقتی در اختیار آنها قرار گیرد. مثلاً فرزند می تواند تنها در روزهایی که خودش به تنهایی به کلاس ورزشی می رود، تلفن همراه مادر یا برادر بزرگتر را به همراه داشته باشد.

دو فایده مقررات

1- فرزند متوجه می شود که تلفن همراه وسیله ای است که صرفاً در مواقع ضروری باید استفاده شود.

2- در نحوه استفاده خود در تلفن همراه مراقبت لازم را می کند. هر یک از ما وقتی آگاه باشیم وسیله ای که در اختیار داریم، موقتی است و باید به صورت شراکتی مورد استفاده قرار گیرد، قطعاً مراقبت و دقت بیشتری به عمل آورد. همچنین امکان بروز رفتارهای حساب نشده کاهش می یابد، حتی اگر این مراقبت و توجه توسط فرزندان صورت نگیرد چون وسیله بصورت مشترک استفاده می شود والدین می توانند کنترل لازم را بر روی نحوه استفاده فرزند خود داشته باشند.

لحاظ کردن برخی از مقررات مانند استفاده پاره وقت از تلفن همراه یا استفاده شراکتی و... (توسط والدین) تا برهه ای از زمان امکان پذیر است. هر چه فرزندان بزرگتر می شود، قطعاً به این مقررات تن نداده و شرایط تنش در خانواده مهیا می شود.

تلفن همراه به مدرسه نمی رود

مثلاً باید به فرزندان نوجوان توصیه شود که از تلفن همراه خود به عنوان وسیله ای برای جلب توجه، نمایش و تشخیص خود استفاده نکند. در کلاس درس، کلاس های آموزشی، مراسم رسمی و ... تلفن همراه باید خاموش باشد چون حتی صدای زنگ تلفن همراه هم باعث سلب تمرکز و توجه در کلاس درس می شود.

در محیط های عمومی مثل مترو، اتوبوس، مطب دکتر و ... از صبحت های زیاد و بلند باید خودداری شود چون باعث سلب آرامش اطرافیان می شود.

در هنگام حضور در مهمانی، صحبت با یک دوست یا آشنا و ... صحبت کردن با تلفن همراه باید با کسب اجازه از طرف مقابل و با حداقل زمان صورت گیرد مثلاً: «از نظر شما اشکالی ندارد که من یک تلفن بزنم؟» از دوربین تلفن همراه برای ورود به حریم های خصوصی افراد یا مکان هایی که منع قانونی دارد. استفاده نکند.

آزمونی موقت

لذا با این اوصاف باید به فرزند نوجوان تان یادآوری کنید که خرید تلفن همراه برای وی صرفاً یک آزمون موقت، برای بررسی توانایی پذیرش مسئولیت اجتماعی و بررسی تعهد او به مسائل تحصیلی و شخصی و توجه به بایدها و نبایدهای خانواده است و در صورت مشاهده هر گونه تخلف از این مقررات، قطعاً امکان استفاده از تلفن همراه از وی سلب می شود.

تبصره

- فراموش نکنید که اگر برای فرزندان خود مقرراتی را وضع می کنید، اول از همه خودتان باید به انجام آنها متعهد باشید، مسئولیت پذیری خود شما در این زمینه، مهم ترین ضمانت اجرایی مقررات به شمار می رود.

- اگر به عنوان پدر و مادر تهیه تلفن همراه را برای فرزندتان در هر دوره سنی مضر می دانید، از این کار حتماً خودداری کنید ولی دلایل خود را برای او کامل توضیح دهید.

- سعی کنید همیشه براساس قوانین خانواده تصمیم گیری کنید.

- فراموش نکنید که اجرای مقررات در هر مکان و موقیتی ممکن است برای برخی افراد ناخوشایند باشد اما قطعاً باید صلاح آنها را تشخیص داد.