به گزارش آوای سیدجمال،  این روزها ماه ماتم و عزای حسینی رو به پایان است و امروز همه عزادار حسینی عزادار رضایند و در آخرین روز ماه صفر با لباس سیاه این روز را گرامی می‌دارند.

هشتمین اختر تابناک امامت و ولایت امام رضا (ع) در غربت و دور از خانواده خود به شهادت می‌رسد و دل‌های رضایی روانه سرزمین عشق می‌شود.

هرگاه کوله باری از نیازم را مبندم و دل به جاده میسپارم و به پابوس تو می آیم از شدت خوشحالی و ناباوری بغضی گلویم را می فشارد نه حل میشود و نه دل میکند.

من چو کبوتری در صحن و سرایت سرگردان می چرخم، نمی‌دانم برای چه؛  فقط می‌دانم دور این پنجره فولاد باید بگردم.

به غریبانگی ات سوگند سخت است دل کندن از ضریحت اصلا" به دور از انصاف است دل کندن برای من ، منی که کیلومتر ها را کوبیده ام برای به تو رسیدن حال خیلی زود و دست خالی این مکان مقدس را ترک کنم؟

امروز همه ی شیعه ها ناله و فریاد سر میدهند بر غربت و غریبانگی ات میگریندT یا رضا؛ حنجره نورانى ات، تمام شهر را روشنایی می‌بخشد و هق هق زائرانت تا قیامت، گلوى سوخته ات را یاد مى کند.

 امام خوبان به زائرانت می‌گویم که با اشک خود غبار  زمان را بشویند ؛ ای که بینوایان را مرحمی، یا رضا؛ خوب میدانم تو منبع اصلی کرامتی یارضا؛ من همان بینوایم کرمت را از دریغ مکن از من..

ما که دستمان به جایی نمی‌رسد، ای که دستت می‌رسد کاری بکن ایران  تنها تو را دارد به خود نیز می‌بالیم که ضریح پر از نور شما و خواهرتان چلچراغی است برای این کشور.

خودمان می‌بالیم که در عصر یخی از پاییز دوستی را داریم که دلش آیینه‌ی خورشید است پس خود را به پنجره ی نگاهت آویخته ایم،

ای ضامن؛ هر آنکه نیاز داردت چشم هایم را به ضریح پر فروغ تو دوخته ایم که ما را از سقاخانه ات سیراب کنی. ای نیاز ده نیازمندان؛ یارضا(ع)

یادداشتی از سارا نظری

انتهای پیام/ن