به گزارش آوای سیدجمال به نقل از نافع، فرا رسیدن سوم خرداد سالروز آزادسازی خرمشهر بهانه ای شد تا با شهدای زنده که امروز با وجود همه سختی ها و مشکلات، پرچم انقلاب را در جامعه به اهتزاز درآورده اند به گفتگو بنشینیم.

دلاورمردانی که گرچه سن و سال و یگان اعزامی آن ها متفاوت بود، اما همگی یک هدف داشتند و آن، نابودی دشمن بعثی و پیروزی کلمه حق بود و حالا نیز یک ویژگی مشترک دارند: "جانباز ضایعه نخاعی 70 درصد".  

همسرم از تبار صبر است

"ابراهیم محمودآبادی" یکی از رزمندگان هشت سال دفاع مقدس است که نخستین بار در سال 59 از ارتش جمهوری اسلامی عازم جبهه های نبرد شد و دو سال بعد در عملیات آزادسازی خرمشهر مفتخر به مقام جانبازی شد.

وی می گوید: سختی های جانبازی برایم شیرین است زیرا از ابتدا با علاقه به جنگ رفتم و علاوه بر آن همسری خوب، صبور و وفادار دارم که با وجود او تحمل همه سختی ها برایم آسان است.

 و همسر او "صغری آقامولایی" 21 سال داشت که 3 سال پس از جانبازی با او ازدواج کرد.

وی که پیش از آن همسر شهید "مجید یداللهی" بود برای دومین بار تصمیم گرفت تا نامش در شمار زنان ایثارگر این سرزمین ثبت شود.

فقط خون شهدا پایمال نشود

"محرم شفیعی" پاسدار بازنشسته، جانباز دیگری است که سال 63 در 15 سالگی و از بسیج عازم جبهه شد.

وی در عملیات بدر و منطقه پادگان ابوذر- سرپل ذهاب جانباز شد و حالا به همراه همسر و تنها فرزندش زندگی می کند.

شفیعی تنها یک خواسته دارد و آن این است که خون شهدا پایمال نشود و مسئولان، تلاش ها و ایثار آن ها را به فراموشی نسپارند.

وی می گوید: قدر جانبازان را در حرف دانستن مهم نیست و باید عملی باشد و به مشکلات آن ها رسیدگی شود.

"ملکه نجف محرابی"، همسر وی نیز تنها 16 سال داشت که با وی ازدواج کرد و حالا پس از این همه سال به خود می بالد که همسر یک جانباز است.

رسیدگی به جانبازان تنها در زمان خاصی از سال!

"مجتبی مهدوی" نیز جانیاز دیگری است که سال 61 از نیروی انتظامی به جبهه اعزام و سال 63 در محور بانه-سردشت مفتخر به مقام جانبازی شد.

وی می گوید: گاهی مردم به چشم ترحم به ما نگاه نکنند درحالیکه یک جانباز برای استقلال کشور و سربلندی اسلام دچار رنج شده است.

مهدوی نیز از کوتاهی مسئولان گلایه دارد و ادامه می دهد: مسئولان رسیدگی لازم را به جانبازان ندارند و سرکشی به آن ها تنها محدود به زمان و ایام خاصی از سال شده است.

"رقیه ترابیان" همسر او نیز 7 سال پس از مجروحیت، داوطلبانه به همسری وی درآمد و 25 سال است که با وجود همه مشکلات و سختی های زندگی بر عهد و پیمان خود پایدار مانده است.

می خواهم انقلاب پایدار بماند

"حمیدرضا سیفی"، جانباز دیگری است که در روزهای سخت انقلاب مجروح شد و حالا تنها خواسته اش پایداری نهال انقلاب است.

وی، دانش آموز سال سوم دبیرستان بود که در تظاهرات 30 مهر 57 در خیابان شهدای همدان به شدت مجروح شد و حالا نزدیک به 40 سال است که رخت جانبازی پوشیده است.

"فرشته بهرام چوبین"، همسر فداکارش 10 سال بعد در سال 67 با علاقه شخصی و رضایت خانواده به همسری اش درآمد تا در این مسیر سخت و طاقت فرسا یار و همراهش باشد.

و حالا او تنها یک خواسته دارد و آن هم سلامتی رهبر است.

مسئولان به خون شهدا وفادار باشند

"تقی حیدری" بسیجی پاسدار نیز سال 61 عازم جبهه ها شد و در عملیات های مختلف شرکت کرد.

وی سال 69 در مأموریتی در محور قصر شیرین مجروح شد و حالا تنها خواسته اش، وفاداری مسئولان به خون شهدا است.

حیدری از نبود امکانات و شرایط رفاهی مناسب برای جانبازان می گوید و می خواهد تا شرایطی فراهم شود که یک جانباز به جز تحمل رنج مجروحیت، دغدغه دیگری نداشته باشد.

"زهرا نیک نژاد" همسر وی نیز با وجود همه ناملایمات در کنار وی باقی مانده و از مسئولان استان می خواهد تا برای برطرف ساختن مشکلات جانبازان به ویژه ایجاد آسایشگاه برای نگهداری موقت از جانبازان در مواقع لزوم اقدام کنند.

گزارش از سمیه مظاهری

پایان پیام/ن