صفحات تقويم ورق خورد و روزها گذشت و گذشت تا دوباره سومين روز از خرداد ماه فرا رسيد. نمي دانم چرا طلوع آفتاب اين روز با طلوع هاي ديگر متفاوت است و حس قشنگ زندگي در ساعات اين روز ملموس تر جريان دارد. گويي آفتاب از ستيغ كوه هاي سربه فلك كشيده ايران اسلامي با غرور و افتخاري خاص بالا مي آيد و عظمت آن را به سخره مي گيرد.
در ساعات اين روز، خاطره ها جان مي گيرند و جان ها، خاطره ساز مي شوند. دفتر سرنوشت با حوادثي چون دفاع، مقاومت، ايستادگي، شهادت و شهامت ورق مي خورد و مفاهيم بلند ايثار در قالب ارزش هاي اسلامي معنا مي شوند.
منیره غلامی توکلی - نویسنده و گزارشگر طنین یاس
كوچه كوچه هاي شهر فرياد بلند پيروزي مي شوند. خوزستان تكه اي از وجودش را بازپس مي گيرد و خرمشهر يك حلقوم براي فرياد ملتي عليه متجاوزان مي شود. پيكره ايراني اسلامي در عضوي كوچك اما ارزشمند خلاصه مي شود. بندر زيباي خرمشهر قبله مقصود دلدادگاني مي گردد كه براي رهايي از اسارت دنيا بندهاي تعلق را پاره مي كنند و پرستو صفت به سويش به پرواز در مي آيند. مرغان مهاجري كه عزت را در هجرت مي ديدند و پيروزي را در شهادت و اين گونه پرهاي پروازشان سرخ تر از شفق و فلق خورشيد مي شود.
سوم خرداد، روز آزادسازي خرمشهر است و روز مقاومت و ايستادگي ملتي در برابر دنيايي از زياده خواهي و استكبار. سوم خرداد، روز آزادسازي خرمشهر است و روز آزادگي ملتي مسلمان، سوم خرداد، خاطره آزادسازي خرمشهر است و روز خاطره سازي ملت ايران. سوم خرداد، روز پيروزي رزمندگان اسلام است و روز خدا. سوم خرداد، روز حركت به سوي بيت المقدس است و روز رسيدن به عرش خدا و بالاخره سوم خردادماه، روز قشنگ ملت ايران است و روز خوب مردم خوزستان، روز به ثمر رسيدن واژه واژه مردانگي و غيرت است و روز استقامت و ايثار.

سوم خرداد روز آزادسازي خونين شهر است. روز اثبات استواري ملتي است كه به راه خود و مكتب خود ايمان داشتند و حاضر بوده و هستند كه از همه چيز خود براي حفظ ارزش هايشان بگذرند. سوم خرداد روز خرمشهر است، روز شهري است كه دروازه آسمانش هنوز رو به سوي بهشت باز است و ما مي توانيم از سرچشمه زلال ايمانش چون بچه بسيجي هاي مسجد جامع بنوشيم.
در سرزمين خوزستان؛ اروند هنوز خروشان و استوار مي گذرد. كارون با شكوه هميشگي افق را به نظاره نشسته است و ما جا مانده ايم و موجي نمي آفرينيم. گويي در گذر زمان محو شده ايم! اميد داريم سالروز آزادسازي خرمشهر و هياهوي شيرين باقي مانده از آن روزگار، تلنگري بر شيشه زنگار بسته ذهنمان باشد. بايد بازگويي و بازخواني مقاومت 45 روز ه ما را به حركت و تپش وادارد تا موجي بيافرينيم و اين بار عليه دل مشغولي هاي دم دستي و سطحي اقامه قيام كنيم؛ چرا كه اگر حركتي نكنيم پاسخ اين سؤال را نمي توانيم بدهيم. سؤالي كه همواره از خود مي پرسيم «بعد از شهدا چه كرده ايم».

سوم خرداد ماه هر سال مي آيد تا با تابش اشعه هاي طلايي خورشيد، خوشه خوشه معرفت و دامن دامن اتحاد و همبستگي را بر سر و دوش ملت ايران بريزد و اين رمز پيروزي در عمليات بيت المقدس رزمندگان ما در سال 61 بود.
هر ساله ما در سالروز آزادسازي خرمشهر؛ قدردان رشادت ها و دلاورمردي هاي شهيداني هستيم كه با خون خود، كوچه هاي شهرمان را اعتبار بخشيدند و مايه سرافرازي ملتمان در ميان ساير ملت ها شدند. وظيفه حكم مي كند اين سرافرازي را در جهادهاي ديگري حفظ كنيم. ما به نحوي ديگر در خاكريزي هاي جهاد در عرصه توليد فرهنگي ايراني - اسلامي، جهاد در عرصه توليد علم و فن آوري، جهاد در عرصه اقتصادي پويا و جهاد در عرصه حفظ ارزش هاي بلند ملتي مسلمان در برابر هجوم بمب هاي تبليغاتي فرهنگ ناسالم بد حجابي، مصرف گرايي، بازار وارداتي شدن ايستادگي كنيم.
بايد بپذيريم كه اگر خرمشهر شهري از شهرهاي ايران اسلامي است، اگر عضوي ارزشمند از اعضاي پيكر ايران باستاني است به نمايندگي از تمام شهرهاي كوچك و بزرگ ايثار و ايستادگي كرد تا ساير شهرها و استان ها در امان بماند. اگر اين شهر امروزه با هزاران مشكل ريز و درشت معيشتي و جاماندن از عرصه آباداني دست و پنجه نرم مي كند بر ما ايرانيان از هر قوم و زباني فرض است تا هر چه سريع تر در جهادي ديگر بسيج شده و محروميت را از قطب فرهنگي و ارزشي كشور بزداييم.