به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «آوای سیدجمال»، از نگاه کارشناسان مجلس این تصمیم ابعاد مثبت زیادی دارد ازجمله اینکه روح نوجوان کم سن و سال کشور درگیر و تحت تاثیر تبلیغات آلوده احزاب و گروه‌های سیاسی قرار نمی‌گیرد اما سوال اینجاست این فراموش شدگی و کنارگذاشته شدن بازه سنی نوجوان به بهانه اوضاع نابسامان سیاست درست است یا خیر؟

در مقاله‌ای که سال ۲۰۱۵ توسط الیزابت کولبرت نوشته شده، مغز نوجوان را به لحاظ فیزیولوژیکی بررسی کردند تا بدانند چرا او دست به کارهای پر خطر می‌زند. روانشناس‌ها در یک امر با یکدیگر هم نظر بودند آن هم تکمیل نشدن ساختار مغز بود. آن‌ها بر این باورند که در بعضی نواحی مغز مثل لوب پیشانی که منبع قضاوت و خودآگاهی است هنوز مغز نوجوان کامل نشده و احتمالا تا دهه سوم زندگی هم طول خواهد کشید. روانشناس دیگر این مقاله، لارنس اشتاینبرگ معتقد است که مسئله لذت در نوجوان مسئله مهمی بوده و در روند بزرگسالی این حس در فرد کمرنگ می‌شود.

اما دو خط مهمی که ذهن را در گیر می‌کند این بود:
«درهم‌پیچیدگی قوانینی که درمورد نوجوانان اعمال می‌شود حکایت از سردرگمی فراگیری دارد. گویی قانون‌گذاران نمی‌توانند به قطعیت برسند که آیا جوانان کم‌اطلاع‌اند یا بیش‌از‌حد هیجانی‌اند یا فقط سربه‌هوا هستند. تبیینی شفاف‌تر از «مغز نوجوان» می‌تواند نتایج سیاسی گسترده‌ای داشته باشد، البته لزوماً نه آن‌گونه که نوجوانان یا قانون‌گذارن از این بابت خوشحال باشند.》

 اگر بخواهیم قبول کنیم علم بیشتر حالی‌اش می‌شود و حرف روی حرفش نزنیم باید پذیرفت حداقل می‌شود او را پیش از سن رای با تکالیف سیاسی و اجتماعی اش آشنا کرد.