علیرضا مالمیر

گوئی صدایشان را نمی شنوندو نباید هم بشنوند چون نمی گذارندکه شنیده شود.
گوئی پناهی جز یاور مظلومان و حامی دردمندان عالم ندارند.
گوئی جامعه ملل متحدو شورای به اصطلاح امنیتش و عروسکان خیمه شب بازش  به مانند همیشه درخواب زمستانی اند و این همان درد حقوق بشر داشتن جامعه جهانی است!
گوئی گوش شنوا و دیده بینا ئی نیست، انگار آسودگی ما دلیلی بر عدم ماست.
انگار مسلمانان صدای هل من ناصر ینصرنی حسین گونه شان را نمی شنوند و کربلا همچنان باقیست!
گوئی مثل  همیشه احقاق حق بها دارد و اینبار بهایش خون است!
و چه زیباست وضوی خون دربحرآزادی،گوئی مظلومیت شیعه پایانی ندارد، گوئی مظلومیت و تشیع پیوندی عمیق دارند، گوئی شیعه را یا رو یاوری نیست، انگارحجت خدا، همه امید جهان و مستضعفان خود گوئی تندیس عینی  مظلومیت است. مظلومیتی که با دو چشم مبارک خویش میبیند آنچه را که می بایست ببیند و قلب مطهرش ازرده و جریحه دار می گردد و تقدیر چیز دیگریست. آری مصائب شیعیان،خاصه مظلومان بحرین بدون تردید بر قلب نازنین حضرتش وارد است. مگر مولایمان علی(ع) نفرمود: اگر خلخال از پای زن یهودی به ناحق  درآورده شود و مسلمانی از این عمل بمیرد کم است؟حال ما را چه شده که در بیخ گوشمان در یک مملکت اسلامی خون مسلمان را به ناحق می ریزند و ما دم نمیزنیم؟!ا

اماواقعیت خود گویای همه چیزاست! شیعه فرا گرفته برای گرفتن حق؛ هل من مبارز بطلبد. می‌داند که برای مبارزه می‌بایست مظلومیت را به رخ بکشد. درست مثل مولایش حسین بن علی(ع) که با خون خویش ننگ ابدی تاریخ را برای  جانیان در جامه انسان و غاصبان دین حق به ارمغان آورد. گوئی "کل یوم عاشورا وکل ارض کربلا" فقط یک شعار نیست، بلکه واقعیتی قابل لمس و فرهنگی عینیت یافته است.
انگارهمیشه تاریخ باید فریاد مظلومیت شیعه رسا باشد و هربار از یک حنجره شنیده شود. یک بار در غصب خلافت مولایمان علی (ع)،یک بار در کوچه های بنی هاشم وخانه علی(ع)باردگر درکربلای حسین بن علی(ع) ویک روزهم درکربلای ایران وحماسه های فرزندان علی(ع) واکنون درکربلای بحرین واز لسان شیعیان علی(ع). درآنجا صحنه مقابله نابرابر سفیانیان و علویان است! صحنه ای که در یک طرف آن تمامی قساوت وشقاوت با تمامی عده و عُده خود  به صف گشته اند و در طرف دیگربرمنبرهای نور نشستگانی که چهره هایی روشن و سفید دارند، با تمامی مظلومیت عاشورا یی شان  انتظار خونین همیشگی خود راهمراه با ملائک در ملکوت زمزمه می نماینداما به راستی بر بشریت چه می گذرد که مهر سکوت بر لب نهاده و در مقابل چنین بی عدالتی و ددمنشی آل سعود و آل خلیفه سکوت اختیار کرده ! چگونه است که همه در مقابل نظام دجالی و شیطانی آمریکا که عالم را به خاک و خون کشیده و بی محابا و به اسم حقوق بشر و دمکراسی، بشریت و سران قدرت های جهانی را به بند کشیده و زبان آنان را بریده و همچون گردنکش مست لا یعقلی که بدون هیچ ترسی از یونیفل های جهانی، نعره کشان هر روز به نقطه ای هجوم آورده و مردمی را به خاک و خون می کشاند؟ چطور می شود و هابیت خبیث دست در دست سفیانی و دجال اینچنین به مانند طبلی توخالی هرچه دارد بر سر مظلومان خاصه شیعیان بی دفاع بحرین می ریزد؟!
سلفیان و هابی به واقع همان  فرزندان ابوسفیانی هستند که اکنون بنام آل سعود، آل خلیفه بر اریکه قدرت تکیه زده و شیطان صفتانه  خود را  خادم الحرمین می خوانند در حالی که دستانشان تامرفق به خون مسلمانان آلوده گشته است.
یک روز در به شهادت رساندن زائرین بیت الله الحرام در مراسم برائت از مشرکین و روزی دیگر در بحرین. آری اینان همچون اسلاف پلیدشان خود با دشمنان خدا و پیامبر و آل مطهرش که همان سفیدرویان و زرمویان چشم ابی هستند در پشت پرده تزویر کاخ سبز و سفیدشان با دسیسه های  ابلیس مآبانه خویش خون حسین و فرزندان و شیعیان او را مباح نموده و قدح های لبریز از خون شیعیان بخون افتاده در کربلای بحرین را به یک باره سرمی کشند و باز هم گوئی کلام حق را نشینده اند که می‌فرماید"ون رید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم الائمه و نجعلهم الوارثین". آری آنکه پناه بی پناهان، یاری رس مسضعفان  و دادرس ستمدیدگان است خواهد آمد، آری خواهدآمد مرهم زخم علی مرتضی درکوچه ها، پدر و مادرم فداى تو؛ جانم نگهدار و حامى ذات پاك تو باد اى فرزند بزرگان مقربان خدا. اى فرزند اصيل و شريف بزرگوارترين اهل عالم؛ اى فرزند هاديان هدايت يافته؛ اي فرزند بهترين مردان مهذّب.
آری خواهد آمد آنكه براى بركندن ريشه ظالمان و ستمگران عالم  مهيا گرديده و آنكه شوكت ستمكاران و متعديان را در هم مى شكند.ای مبارزان مظلوم و مقاوم بحرین ! ای فرزندان حیدرکرار! ای وارثان شهدای بدر و احد و صفین! دور نیست آن روزی که خداوند به خاطر این مقاومت و پایداریتان جزای خیر به شما ارزانی فرماید.
دور نیست آن روزی که منتقم ما (روحی و ارواح العالمین له الفدا) آن وارث آدم و نوح و ابراهیم و موسی و عیسی و پیامبر اعظم (صلواه الله علیهم اجمعین ) نواده یعثوب دین، از صلب حسین (ع) قدوم با برکت خویش را بر روی چشمان منتظران گذارده و از راه برسد و ذوالفقار انتقام از نیام بر کشد و قاسطین و مارقین و ناکسین و عمله ظلم و جور بر محمد و آل محمد(ص) را به خاک ذلت فرو افکند و زمین را از لوث وجود نحس و نجس این مشرکان و کافران بالله پاک و طاهر بفرماید. بازهم با لسانی رسا وقلبی مطمئن عرضه می داریم: کربلا همچنان باقیست و چه زیباست "ان تنصروالله ینصرکم ویثبت اقدامکم."