علی فرازمند

مذاکرات مسکو در حالی عصر دیروز به پایان رسید که هر دو طرف مذاکره بر ادامه گفت وگوها در سطح کارشناسی در گام بعدی وبه احتمال زیاد مذاکرات سیاسی در گامهای بعدی تاکید کردند.

دراین میان موضوعی که بلافاصله پس از اتمام مذاکرات دیروز به عنوان تیتر اول رسانه های غربی مطرح شد این بود که در حال حاضر توپ در زمین ایران است وبنا به گفته های کاترین اشتون از این پس ایران باید برای حل مشکل از راه دیپلماتیک تلاشهای بیشتری کند.این صحبتهای اشتون در حالی از سوی وی مطرح شد که سعید جلیلی،صراحتا براین مسئله تاکید می کند که غرب در معرض انتخاب است وهیچ راهی برای جلوگیری از پیشرفت ملت ایران وجود ندارد.

اما با توجه به همین صحبتهای جلیلی واشتون سوالی که برای برخی کارشناسان مطرح شده وبه نوعی رسانه های غربی به صورت مشخص وجهت داری به آن دامن زده اند این پرسش است که به واقع توپ بازی هسته ای در شرایط فعلی وپس از مسکودر زمین کیست؟

برای پاسخ بهتر به این سوال نباید فراموش کرد که در سری مذاکرات قبلی وآینده طرف غربی خواستار  تعلیق غنی سازی در سطح بیست درصد از سوی ایران شده و درمقابل آن ایران براین مسئله تاکید داشته  که ۵+۱ باید حق غنی سازی را برای ایران به رسمیت بشناسد.

درواقع آنچه که از همین دو موضوع یعنی درخواستهای دوطرف برمی آید این مسئله است که غربی ها تغییر نگرشی اساسی در خواستهای خود نسبت به چند سال پیش داده اند که این موضوع یک عقب نشینی  آشکار به نظر می رسد.عقب نشینی که با توجه خواستها وصحبتهایی که در نشست مسکو از سوی هیئت ایرانی مطرح شد به هیچ وجه در ایرانیان دیده نمی شود.این مسئله را باید در کنار بحث بحرانهای اقتصادی فعلی اروپا وآمریکا وگسترش اعتراضات دراین کشورها قرار داد تا به پاسخ اصلی برای سوال توپ هسته ای در زمین کیست دست پیدا کرد.

دراین میان نباید این مسئله راهم از ذهن دور داشت که روز به روز با توجه به شواهد موجود وگمانه زنی های کارشناسان وصحبتهای مسئولان قبلی آژانس مانند رابرت کلی درباره صلح آمیز بودن برنامه ایران، دایره فشار برایران برای غربی ها تنگ تر می شود که این مسئله بدون تردید آنها را به عقب نشینی بیشتر وا می دارد.این شرایط در حالی پیش بینی می شود که سعید جلیلی با تاکید برفتوای رهبر انقلاب اسلامی  باز هم برحق قانونی ایران در گفت وگوی خبری خود پس از پایان مذاکرات مسکو تاکید دارد  که این موضوع بار روانی زیادی فوق العاده برای  ۵+۱وپذیرش حق قانونی ایران ایجاد کرده است.چرا که از این پس از یک طرف غربی ها به راحتی نمی توانند مانند گذشته برایران فشارهای خارج از عرف ومنطق سیاسی وارد کنند و از طرف دیگر عملکرد این کشور ها در برابر به شدت در افکار عمومی مورد تردید قرار گرفته که نمونه بارز این تردید را می توان در اعتراضات حاشیه اجلاس جی ۸ به عینه مشاهده کرد.اعتراضاتی که در آن بحث فشار وجنگ علیه ایران مورد انتقاد گسترده جامعه آمریکا قرار گرفت.

براساس همین مسائل  در شرایط فعلی باید توپ بازی هسته ای  در زمین غربی ها دانست وبه واقع این غربی ها هستند که از این پس باید در مقابل خواست قانونی ایران به افکار عمومی جهان ودیگر کشورهای عضو سازمان پیمان ان پی تی پاسخ گو باشند.چرا که با توجه به اخبار رسیده دیروز هیئت ایران با ارائه پاور پوینت به صورت جزئی تری همه چیز را برای طرفهای غربی مشخص کرده که این موضوع بهانه های قبلی طرفهای غربی که به شفاف نبودن ایران اشاره داشت را به طور قابل توجهی رد می کند.همچنین ارائه منجسم درخواستها از سوی ایران در مسکو سبب شده که اشتون ودوستان اروپایی اش به دنبال وقتی برای ارائه پاسخ دقیق ومشخص به ایران باشند که این مسئله حاکی از سردرگمی وبی طرفی ۵+۱ ها است.سردرگمی که هم در مذاکرات بغداد می توان آن را به عینه مشاهده کرد وهم در مذاکرات مسکو به چشم می خورد.

اما این سردرگمی تبعاتش تنها در به نتیجه نرسیدن مذاکرات محدود نمی شود بلکه همین مساله باعث شده که توپ بازی هسته ای کاملا در زمین ۵+۱ قرار گیرد.آن چنان که پس از مسکو به دلیل شفاف سازی کامل ایران وارائه بسته پیشنهادی خود در یک قالب مشخص، تمام نگاه ها به طرفهای غربی دوخته شده واین سوال در اذهان صاحب نظران به وجود آمده  که آیا غربی ها از این شک وتردید بی حاصل خارج می شوند یا همچنان بر مواضع غیر منطقی وجهت گیرانه خود تاکید می کنند؟

با توجه به همین سوال ودیگر سوالاتی که بدون تردید در آینده ای نه چندان دور در مورد شکل رفتارهای دول غربی در مقابل ایران در ذهن صاحب نظران،به وجود خواهد آمد و ۵+۱ باید برای آن جوابی داشته باشد،می توان گفت که غربی ها در معرض امتحان بزرگی قرار گرفته اند.