به گزارش آوای سیدجمال، چند روز پیش در حال پر کردن فرم یک موسسه دولتی برای انجام کاری بودم.
ورقه را از بالا تا پایین با دقت می خواندم و پر می کردم.
نام و نام خانوادگی، نام پدر، شماره شناسنامه تاریخ تولد و ...
چند خط پایین تر یک سوال و چند گزینه
مذهب؟
مسلمان ٓ تشیع
مسلمان ٓ اهل تسنن
مسیحی
زرتشتی
یهودی
من دست نگه داشتم. خودکار را دور گزینه ها می چرخاندم. انگار گیج شده بودم. وسط کار به آن مهمی بهتم زده بود. می خواستم مثل همیشه گزینه اول را پر کنم و به بقیه سوال ها بپردازم. اما حالا واقعا شوکه بودم.
می دانستم که کدام گزینه، گزینه من است ولی پاسخ این سوال تنها یک گزینه نبود. پاسخ این سوال تنها یک ادعا و یک نام نبود.
بالاخره گزینه اول را تیک زدم و رد شدم.
اما یک کنکاش وجدانی شدید درونم شکل گرفته بود.
من واقعا شیعه هستم؟
من از شیعه بودن خوشحال هستم؟ یا از اینکه عقیده ام را بیان کنم ابایی دارم؟
شیعیان محور اساسی و استواری دارند که شالوده اصلی تمام بنیان عقیدتی آن هاست.
شیعیان گوهری دارند که ناب ترین گنج های عالم در مقابلش سنگ ریزه های کف مرداب هم نخواهند بود.
شیعیان بر میراثی گرانبها از پیامبرشان حرکت می کنند که چون کشتی نجات، رهایی بخش از طوفان های زمانه است.
این میراث متشکل از قرآن و اهل بیت پاک ایشان است.
در روزگار ما بزرگمردی نماینده میراث عظیم پیامبر(ص) است که شیعیان او را امام زمان(عج) می خوانند.
بله شیعیان امام زمان دارند.
من از خود پرسیدم: من چقدر با این امام زمان ارتباط دارم؟ امام زمان(عج) کجای زندگی من است؟
همین که نام پدر و مادرش را می دانم کافی است؟
این روزها حرف از روز تاجگذاری امام زمان علیه السلام است.
من فقط باید تاریخ این مناسبت ها را بدانم یا کار بیشتری باید کرد؟
اعضای خانواده من چقدر با ایشان ارتباط دارند؟
آیا خانواده ما رنگ و بوی مهدوی دارد؟
این روز به تاجگذاری ایشان شهرت پیدا کرده و مردم به عنوان روز عید آن را به یکدیگر تبریک می گویند.
اما کمتر صحبت آن می شود که چگونه زندگی هایمان را امام زمانی کنیم.
کمتر گفته می شود که چه کارهایی باعث می شود، یاد و نام ایشان برای ما زنده بماند.
امام زمان علیه السلام تنها حجت زنده جهان هستند و شما خواننده محترم درباره شان و مقام ایشان از بنده مطلع تر هستید، اما به نظر می رسد رنگ و بوی حضرت مهدی میان عموم خانواده های شیعی پر رنگ نیست و حتی بعضا وجود ندارد.
اکثر خانواده های ایرانی تنها نیمه شعبان از ایشان یادی می کنند و احیانا در جشن و مراسمی شرکت می کنند.
اما وجود امام زمان علیه السلام منحصر به نیمه شعبان نیست.
امام زمان امام هر لحظه و زمان ماست. ما نسبت به ایشان وظایف مختلفی داریم. حداقل وظیفه ما تغییر فضای زندگی مان به صورتی است که مبلغ نام تشیع مهدوی و نشان دهنده عقید ما درباره پیروی از ایشان باشد.
خداوند متعال اولیای خاص خود را وسیله تقرب و ارتباط قرار داده است. ائمه الهی چه در حال غیبت باشند و چه نباشند، محل عرض گرفتاری ها و مشکلات خواهند بود. چه شیعیان ایرانیِ زمان امام صادق علیه السلام که به علت دوری راه ایشان را نمی دیدند و چه خانواده های شیعه که امروزه در دوران غیبت قرار دارند از دیدار مستقیم حضرتش محروم اند.
اما مسیر ارتباطی با ایشان منقطع نیست. آنان اُذُن الله هستند. به قدرت الهی ندای درماندگی هر شیعه از هر جای عالم به گوششان می رسد. بنا بر این شک و تردید ها را کنار بگذارید و هر روز ولو به چند دقیقه با ایشان صحبت کنید. از ایشان کمک بخواهید و بدانید که اگر به مصلحت ما باشد از طرقی که بهتر از من و شما می شناسند دست گیر ما خواهند بود.
همه ما موقع بیدار شدن و خوابیدن به نزدیکان خود سلام می کنیم و شب بخیر می گوییم. اگر حضور و محبت امام زمان علیه السلام را نزدیک ببینیم، اگر ایشان را مثل یکی از اعضای همیشگی خانواده خود حس کنیم، فراموش نمی کنیم که موقع بیدار شدن از خواب و موقع به خواب رفتن، با سلامی و شب بخیر گفتنی، ایشان را خوشحال کنیم. و این امر را در نهاد خانواده خود نهادینه کنیم . همین کار ساده هر روز یاد ایشان را برای ما تجدید می کند.
سعی کنید به بهانه های مختلف نسبت به جایگاه و شان امام زمان خودتان معرفت بیشتری پیدا کنید. کتاب های مناسب مطالعه کنید و به دیگر اعضای خانواده معرفی کنید ، به سخنرانی های افراد دلسوخته و امام زمانی گوش فرا دهید و در سایت های مفید مقالات خوب نوشته شده درباره شان را بخوانید و مرتب در خانه از ایشان صحبت کنید و باعث زنده نگه داشتن و معرفت بیشتر این امام شوید .
زیباترین دارایی ما توشه عبادات ماست. خالصانه ترین چیزی که مالکیت آن در اختیار ماست ثواب و اجر راز و نیایش های ماست. چه نیکو است که به یاد حضرت صاحب عباداتی را انجام داده و ثواب آن ها را به ایشان عرضه کنید. یا اگر به زیارتی مشرف می شوید به نیابت از ایشان آن مکان مقدس را زیارت کنید.
در قنوت نماز ها و پس از آنها دعای سلامتی ایشان را زمزمه کنید و ادعیه و دعاهای خاص مربوط به ایشان را فراموش نکنید. خود را مقید کنید تا هر روز دعای عهد و سوره یس را به نیابت از ایشان تلاوت کنید. به فرزندان خود نیز یاد دهید تا این کار را جز کارهای روزمره خود قرار دهند .
امام زمان علیه السلام در زندگی شیعیان می بایست به یک عنصر واقعی و زنده و حاضر و ناظر تبدیل شود. ایشان یک شخصیت خیالی و یا یک موجود ساخته و پرداخته سودجویان نیستند. بلکه به صراحت تاریخ و احادیث و آیات، حجت خداوند بر خلق این دوران هستند. همه اعضای خانواده باید بکوشند محبت ایشان را تقویت کنند و زمانی از زندگی هر روزه را به ایشان اختصاص دهند.
یکی از ساده ترین کارها خواندن دعای فرج به صورت خانوادگی بعد از هر وعده غذایی دست جمعی است. نصب یک تابلوی زیبا در جایی که چشم مرتب به آن می افتد خود تقویت کنند یاد ایشان است.
یادآوری اعضای خانواده به یکدیگر نسبت به پرداخت صدقه برای سلامتی ایشان هم یکی دیگر از کارهای مفید در جهت تقویت محبت ایشان است.
باور کنیم که خانواده های شیعه مهدوی، که حضور حضرتش را گرامی بدارند، مورد عنایات ویژه ای قرار خواهند گرفت و از بسیاری مشکلات و آفات این دوره در امان خواهند بود.
خانواده ای که توجه حضرت مهدی(عج) به آنها باشد، از لحاظ عقیده راستین خواهند ماند و ان شاء الله در سرای آخرت سرفراز و سربلند پشت سر حجت خداوند به بهشت برین الهی قدم خواهد گذاشت.
انتهای پیام/ن
دیدگاه شما