به گزارش آوای سیدجمال، در بسیاری از منابع اهل سنت، بصورت گسترده، پشیمانی خلیفه اول از حمله به منزل حضرت زهرا سلام الله علیها ذکر و ثبت شده است. ماجرا از این قرار است که بعد از ماجرای سقیفه ابوبکر خلیفه دوم را با عده‌ای به در خانه حضرت فاطمه علیهاالسلام فرستاد تا از امیرالمومنین علیه‌السلام و اصحابی که در خانه حضرت نشسته بودند؛ بیعت بگیرند. در این هجوم وقایع تلخی رخ داد و در نهایت منجر به شهادت حضرت زهرا علیهاالسلام شد.

در منابع شیعه و سنی ذکر شده که ابوبکر در اواخر عمر خود از این واقعه پشیمان شد که به برخی از آنها در منابع اهل تسنن اشاره می‌کنیم.

ابوبکر در لحظات آخر عمرش گفت: ای کاش بازکننده درب خانه فاطمه نمی‌بودم و ترک می‌کردم این کار را اگرچه علیه من پیمان جنگ بسته بودند

طبری در تاریخ الامم و الملوك:
طبری در کتاب تاریخ الامم خود در بیان حوادث سال 13 هجری اینگونه آورده است:
«قال ابوبكر رضی الله عنه: أَجَلْ إِنِّی لا آسَى علی شَی‌ءٍ مِنَ الدُّنْیَا إِلا عَلَى ثَلاثٍ فَعَلْتُهُنَّ وَوَدِدْتُ أَنِّی تَرَكْتُهُنَّ، وَثَلاثٍ تَرَكْتُهُنَّ وَوَدِدْتُ أَنِّی فَعَلْتُهُنَّ، وَثَلاثٍ وَدِدتُ أَنِّی سَأَلْتُ عَنْهُنَّ رسول‌الله(ص)، أَمَّا اللاتِی وَدِدْتُ أَنِّی تَرَكْتُهُنَّ، فَوَدِدْتُ أَنِّی لَم اكشف بَیْتَ فَاطِمَةَ علی شَیْءٍ، وَإِنْ كَانُوا غلقوه عَلَى الْحَرْبِ...» ؛ ابوبکر روزهای آخر عمرش می‌گفت: من بر هیچ چیز از این دنیا حسرت نمی‌خورم مگر بر سه کار که دوست داشتم ای کاش آنها را انجام نداده بودم و سه کار که ترک کردم ای کاش انجام می‌دادم و سه سوال که ‌ای کاش از رسول الله صلی الله علیه و آله می‌پرسیدم. اما سه کاری که ‌ای کاش ترک می‌‌کردم، ای کاش درب خانه فاطمه را باز نمی‌کردم... (تاریخ الأمم و الملوک، طبری، ج3، ص430)

مسعودی در کتاب مروج الذهب:
مسعودی در کتابش نقل می‌کند: كلام له: «و لما احْتُضِرَ قال: ما آسَى على شی‏ء إلا على ثلاث فعلتها وددت أنی تركتها، و ثلاث تركتها وددت أنی فعلتها، و ثلاث وددت أنی سألت رسول الله(ص) عنها، فأما الثلاث التی فعلتها و وددت أنی تركتها، فوددت أنی لم أكن فتشت بیت فاطمة، و ذكر فی ذلك كلاماً كثیراً...» ؛ یکی از صحبت‌های ابوبکر هنگام احتضار این بود که گفت بر هیچ چیز غمگین نیستم مگر به خاطر سه کاری که انجام داده‌ام در حالی که دوست می‌د‌اشتم که انجام نداده بودم و نیز به خاطر سه کاری که ترک کرده‌ام در حالی که دوست می‌داشتم انجام داده بودم و نیز به خاطر سه موضوعی که دوست می‌داشتم آنها را از رسول خدا صلی الله علیه و آله بپرسم. اما آن سه کاری که دوست می‌داشتم انجام نداده بودم یکی این بود که کاش درب خانه فاطمه سلام الله علیها را باز نمی‌کردم و در این باره سخنان زیادی گفت. (مروج الذهب، المسعودی، علی بن الحسین، ج2، ص301)

قایع فاطمیه در منابع اهل سنت

متقی هندی در كنز العمال:
متقی هندی در کتابش ذکر کرده: «عن عبدالرحمن بن عوف اَنّ ابابكر الصدیق قال له فی مرض موته: انی لا آسی علی شیء الا علی ثلاث فعلتهن وددت انی لم افعلهن وثلاث لم افعلهن وددت انی فعلتهن وثلاث وددت انّی ساَلتُ رسول الله عنهن فاما اللاتی فعلتها وددت انّی لم افعلها فوددت انی لم اکن اكشف بیت فاطمه وترکته و ان كانوا غلقوه علی الحرب...»؛

ابوبکر روزهای آخر عمرش به عبدالرحمن بن عوف گفت: من بر هیچ چیز از این دنیا حسرت نمی‌خورم مگر بر سه کار که انجام دادم و ای کاش آن‌ها را انجام نداده بودم و سه کار که انجام ندادم و ای کاش انجام می‌دادم و سه سؤال که ‌ای کاش از رسول الله می‌پرسیدم. اما سه کاری که انجام دادم و ای کاش انجام نداده بودم، ای کاش بازکننده درب خانه فاطمه نمی‌بودم و ترک می‌کردم این کار را اگرچه علیه من پیمان جنگ بسته بودند. (کنزالعمال، ج5، ص631)

یکی از صحبت‌های ابوبکر هنگام احتضار این بود که گفت بر هیچ چیز غمگین نیستم مگر به خاطر سه کاری که انجام داده‌ام در حالی که دوست می‌د‌اشتم که انجام نداده بودم

این اظهار پشیمانی در بسیاری دیگر از منابع اهل سنت نیز مانند: المعجم الکبیر(الطبرانی، ج1، ص62)، العقد الفرید(ج 5، ص21)، مختصر تاریخ دمشق(لابن عساکر، ج13، ص122)، شرح نهج البلاغة(ابن أبی الحدید، ج20، ص24)، تاریخ الاسلام(ووفیات المشاهیر والاعلام، الذهبی، ج3، ص117)، مجمع الزوائد(الهیثمی، ج5، ص203)، لسان المیزان(ابن حجر العسقلانی، ج4، ص189) و ... نیز ثبت شده است.

نکته قابل توجه در این سخن خلیفه اول این است که خود اعتراف می‌کند به خانه حضرت فاطمه و امیرالمومنین علیهماالسلام هجوم برده و از این کرده خود پشیمان است. حال چگونه گروهی با این همه سند این واقعیت را رد می‌کنند؟  

شیعیان حضرت زهرا سلام الله علیها را اولین مدافع حریم امامت و ولایت می‌دانند و این باور راستین، امری است که حتی منابع مخالفین عقیدتی آنها نیز به آن گواهی می‌دهند. برای همین با زبان استدلال با مخالفان سخن می‌گویند و با کسی جنگ و ستیز و تکفیر ندارند. اما با حساسیت‌های علمی که دارند، هیچگونه تحریف و انکار را نیز برنمی‌تابند.