به گزارش آوای سیدجمال، اگر بخواهیم از این غفلت عبور کنیم و همان‌طوری نقش ایفا کنیم که دوست داریم در آینده باشیم، باید چه کاری انجام بدیم؟
 

1. آیا پرتوقعی؟

اول اینکه به توقعات و انتظاراتمان نگاه کنیم. اگر از افراد نزدیک زندگی‌مان زیاد آزرده‌خاطر می‌شویم، احتمالاً به این معنی است که توقع و انتظار کار دستمان داده و همین باعث شده آزرده‌خاطر شویم. یکی از جاهایی که غفلت خودش را نشان می‌دهد، توقع و انتظار داشتن است.
 

2. با خودت تکلیف‌معلوم شو

دوم اینکه نیاز داریم با خودمان جلسات یک‌نفره مهم برگزار کنیم. یعنی بنشینیم و به‌طور جدی با خودمان به نتیجه برسیم و درباره ارزش‌هایمان به صراحت برسیم. لازم است سنگ‌هایمان را با خودمان وا بکنیم و درباره این سؤالات با خودمان به جواب برسیم: «من واقعاً دوست دارم کی باشم؟» ممکن است در حین این بررسی‌ها با خود بگوییم: «اگر همسرم سخت‌گیر نبود، می‌تونستم پیشرفت کنم؛ اگر بچه‌ام مدرسه تیزهوشان بود می‌تونستیم مهاجرت کنیم» نکته مهم اینکه این جملات فقط بهانه‌اند و هیچ اعتباری ندارند و نباید به آن‌ها اعتبار داد. انتظارات بیرونی ما از دیگران را فقط بهانه بدانیم. لازم است فارغ از اینکه بقیه چطور رفتار می‌کنند، برای خودمان وقت بگذاریم تا ببینیم واقعا می‌خواهیم در این دنیا چه کسی باشیم.

برای فهم این موضوع نیاز است سراغ همه نقش‌هایمان برویم و تکلیف خود را با آن‌ها مشخص کنیم: «من واقعاً می‌خواهم چه مادری باشم؟ دوست دارم چه فرزندی باشم؟ دوست دارم در مسائل معنوی و مذهبی چه جوری باشم؟ دوست دارم چه تفریحاتی داشته باشم؟ من واقعاً دوست دارم چه کاری داشته باشم و تحصیلاتم به کجا برسد؟» وقتی به این سؤالات پاسخ بدهیم، تکلیفمان با خودمان روشن می‌شود و همین یعنی صراحت ارزش‌ها. صراحت یعنی روشن‌سازی. یعنی فهم اینکه در زندگی چه چیزی برای ما مهم است؟
 

3. پایبند باش

سوم اینکه وقتی با خودمان به نتیجه رسیدیم که می‌خواهیم در ابعاد مختلف به چه روشی زندگی کنیم، به ارزش‌هایمان پایبند باشیم. این تعهد به ارزش‌ها گام عملی در ترک غفلت به حساب می‌آید.

منبع :تبیان