«گروهي از مخالفان جمهوري اسلامي از موضع ايدئولوژيك و نفرت شديد نمي توانند واقعيت ها را آنگونه كه هست ببينند. گويي جز سياهي مطلق چيزي وجود ندارد».
اين مطلب را اكبر گنجي ضمن مقاله اي در وبسايت راديو زمانه مورد تاكيد قرار داد و با اذعان به سياه نمايي مطلق گروهك ها عليه جمهوري اسلامي نوشت: جمعيت ايران از سرنگوني رژيم شاه تاكنون كمي بيش از دو برابر شده است. اما تعداد دانشجويان از 176 هزار تن در سال 1357 به چهار و نيم ميليون تن رسيده است. يعني شاهد افزايش 27 برابري هستيم. همچنين در آستانه انقلاب، زنان 5/31 درصد از دانشجويان را تشكيل مي دادند اما اكنون اين رقم به 7/61 درصد رسيده است.
وي اضافه مي كند: در سال 1355 و 1356، هر سال 900 عنوان كتاب در ايران منتشر شد. سال 1357- به علت شرايط انقلابي و بحراني- تنها 274 عنوان كتاب منتشر شد. در سال 1389، 64926 عنوان كتاب و در سال 1390، 68 هزار عنوان كتاب در ايران منتشر شد، كه 14091 عنوان ترجمه و 54728 عنوان كتاب تاليفي هستند.
وي همچنين نوشت: مطابق گزارش سازمان ملل در ارزيابي شاخص توسعه انساني(براساس معيارهايي چون اميد به زندگي، كيفيت نظام آموزشي، درآمد واقعي و درآمد سرانه ملي)، ايران در سال 2010 در جايگاه 87 و در سال 2011 در رتبه 88 قرار گرفته و همچنان در ميان «كشورهاي با توسعه انساني بالا» قرار دارد. مطابق همين گزارش، شكاف درآمدي ميان طبقات، ايران با ضريب جيني 383/0 وضع بهتري نسبت به آمريكا (با ضريب جيني 408/0، قطر (با ضريب جيني 411/0) و تركيه (با ضريب جيني 397/0) دارد.
گنجي تصريح كرده است: در زمان شاه صداي زندانيان سياسي به گوش هيچ كس نمي رسيد، چه رسد به آن كه از درون زندان ها نامه هاي سرگشاده عليه شاه بنويسند، اما اينك زندانيان سياسي از درون زندان ها عليه رهبري نامه هاي تند سرگشاده انتشار مي دهند. اين وضعيت در هيچ يك از كشورهاي منطقه نظير ندارد.
گنجي در حالي از كور چشمي اپوزيسيون انتقاد كرده كه خود در روزگار حضور در ايران و در دوره اصلاحات صرفا به خاطر جاه طلبي، نوشته ها و اظهارات بي مايه اي عليه حضرت امام حسين(ع) و امام خميني(ره)- سرمايه هاي تاريخ ساز ملت ايران- داشت. ابراهيم نبوي دو سال پيش فاش كرد كه كساني قصد داشتند اكبر گنجي را با فريب و تشجيع، وادار به خودكشي كنند و همسر وي نيز در اين سناريو دخالت داشت.
شيرين عبادي: ديگر كسي رغبتي به خاتمي ندارد
شيرين عبادي در واكنش به تكاپوي خاتمي براي بازگشت به عرصه سياست گفت فكر نمي كنم اصولا كسي رغبتي به او داشته باشد.
عبادي در روزگار طاغوت از سلطنت جانبداري مي كرد تا آن جا كه در روزهاي اوجگيري انقلاب اسلامي، مردم انقلابي را اوباش توصيف كرده و خواستار سركوب آنان شد. وي به واسطه پيوند با گروهك منافقين و خوش خدمتي هايي كه به برخي سرويس هاي اطلاعاتي داشت، نامزد دريافت جايزه نوبل شد اما خاتمي كه در آن هنگام رئيس دولت اصلاحات بود، اين جايزه را سياسي توصيف كرد. با اين حال عبادي فاش كرده كه با مساعدت دولت خاتمي از كشور گريخت و با مشورت وي و كروبي، ديگر به ايران بازنگشت چرا كه به وي گفته شد در صورت بازگشت، بازداشت خواهد شد.
عبادي در مصاحبه با يكي از رسانه هاي اپوزيسيون درباره تحركات اخير خاتمي براي بازگشت به عرصه سياسي مي گويد: من اطلاعي از تصميم آقاي خاتمي ندارم چون جزو حلقه ياران ايشان نيستم اما فكر مي كنم اصولا مردم ديگر رغبتي به خاتمي نداشته باشند. به اين دليل كه هشت سال ايشان در مسند بودند و حتي مجلس ششم را هم در آن زمان كاملا همراه با خودشان داشتند. نتيجه اش اما اين شد كه احمدي نژاد به قدرت رسيد. در حالتي كه هم انتخابات مجلس هفتم و هم انتخابات رياست جمهوري كه منجر به پيروزي بار اول محمود احمدي نژاد شد، توسط خاتمي برگزار شد و هر دو انتخاباتي بسيار مناقشه برانگيز بودند؛ هم از جهت عملكرد نادرست شوراي نگهبان و رد غيراصولي صلاحيت ها و هم از جهت تقلب هايي كه در انتخابات صورت گرفت.
يادآور مي شود بنابر اظهارات الهه هيكس (ازگزارشگران حقوق بشر) عبادي توسط كريم لاهيجي (بغدادي- همكار نزديك مسعود رجوي در سازمان منافقين) به وي معرفي شده و او نيز عبادي را به عنوان نامزد دريافت جايزه صلح نوبل معرفي كرد.