در جریان این درگیری‌ها قطعا نماینده یا چهره سیاسی که از قدرت بدنی و مشت‌های قوی تری برخورد دار باشد قطعا می‌تواند اعتقادات خود را پیش ببرد و شاید می‌تواند از آن به عنوان دموکراسی مشت و لگد نیز نام برد. این درگیری‌ها برای رسانه‌های کشورهای دیگر از جمله ایران بسیار جذاب است و رسانه‌ها به ویژه تلویزیون در بخش‌های مختلف خبری خود با آب و تاب فراوان به این موضوع می‌پردازند.نکته جالب در این میان این است که ایران نیز از جمله کشورهایی است که شاهد این شیوه برخورد و درگیری‌های فیزیکی بوده است و در طول سی و پنج سال از عمر سپری شده از انقلاب اسلامی شاهد درگیری‌های لفظی و فیزیکی نمایندگان و برخی چهره‌های سیاسی باهم بوده‌ایم.

مجلس اول شورای اسلامی بی‌شک از پربارترین و جنجالی‌ترین مجالس ادوار ایران بوده است که در آن تمام جریان‌های سیاسی با سلایق مختلف در آن حضور داشتند. از مهندس بازرگان تا صادق خلخالی!

از آستین بالا زدن موسوی تبریزی تا سیلی خوردن معین فر

همین تضارب آرا زمینه تنش‌های سیاسی فراوانی را به وجود آورده بود. اولین درگیری حاصل از انتخابات مجلس شورای اسلامی نه در صحن علنی مجلس بلکه در قم اتفاق می‌افتد. آیت‌الله نوری همدانی از مراجع معظم تقلید قم در خاطرات خود به افتتاحیه این مجلس و دیدار با برخی نمایندگان در قم و ماجرای سخنرانی مهندس بازرگان اشاره می‌کند و می‌گوید:« مهندس بازرگان همین طور صحبت می‌کرد که علما خوب است در سیاست و مدیریت مملکت دخالت نکنند، چون تجربه‌شان کم است. آنها باید فقط نظارت داشته باشند. ما که تجربه‌مان زیاد است، بهتر است مدیریت مملکت را به عهده داشته باشیم و ... که ناگهان آقای سید حسین موسوی تبریزی، داماد ما، که یکی از وکلای دوره اول مجلس شورای اسلامی از تبریز بود و در آخر جمعیت نشسته بود، از جایش بلند شد.آستین‌هایش را کم‌کم بالا زد و قدم به قدم جلو آمد و گفت: «گوش کردن به این حرفها خلاف شرع است.» و آمد و دستش را با سرعت و شدت بلند کرد و خواست کشیده بسیار محکمی به صورت آقای مهندس بازرگان بزند که بعضی از کسانی که در اطراف آقای بازرگان بودند بلند شدند و نگذاشتند. خلاصه مجلس به هم خورد.»

درگیری موسوی تبریزی با مهندس بازرگان سرآغاز، تنش‌های سیاسی در اولین دوره مجلس شورای اسلامی بود که یکی از معروف ترین آنها حمله به علی‌اکبر معین‌فر در حین ادای نطق پیش از دستور از تریبون مجلس و به هم زدن سخنرانی مهندس مهدی بازرگان بود. مهندس بازرگان که بعد از استعفا از ریاست دولت موقت با رای مردم راهی مجلس شورای اسلامی شده بود، در نطق‌های خود به عملکرد دولت و نیروهای امنیتی اعتراض می‌کرد که در جریان یکی از این نطق‌ها یکی از جنجالی ترین روزهای مجلس شورای اسلامی شکل گرفت.

در 15 مهر سال شصت، مهندس بازرگان در نطق خود به نحوه برخورد با مردم اعتراض کرد و بارها با شعار « مرگ بر بازرگان» نمایندگان مجلس سخنان وی قطع شد و سرانجام به این جمله رسید که:« ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺑﺎرﺗﺮ از ﻫﻤﻪ و ﺣﺎﺻﻞ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻫﺎ و ﺑﻲ رﺣﻤﻲ ﻫﺎ اﻓﺰوده ﺷﺪن ﻧﺎراﺿﻲ ﻫﺎ و اﻧﺘﻘﺎﻣﺨﻮاﻫﺎن و ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻛﻨﻨـﺪﮔﺎن از اﻧﻘﻼب و دﻳﻦ اﺳﺖ و ﺣﻴﺜﻴﺖ و ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ اﺳﻼم ﻛﻪ در دﻧﻴﺎ ﻟﻜﻪدار ﻣﻲﻛﻨﺪ...» بیان این جملات کافی بود تا صبر برخی از نمایندگان به پایان برسد و به سمت بازرگان هجوم ببرند. حجت الاسلام صادق خلخالی از جمله مشهورترین حمله کنندگان به مهندس بازرگان بعد از آن نطق معروف بود. بعد از این حمله سخنرانی بازرگان نیمه تمام باقی ماند.

اما مشهورترین درگیری مجلس اول به سال 62 و نطق هاشم صباغیان و حمله به معین فر اختصاص دارد هنگام نطق پیش از دستور هاشم صباغیان، نیروهای موسوم به خط امام به این نطق اعتراض کرده و جلسه مجلس متشنج می‌شود، در این هنگام معین‌فر به سمت تریبون رئیس مجلس رفته و دو دستش را بر روی میز هاشمی زده و فریاد می‌زند: «آقای رئیس، این چه وضعیتی است، چرا مجلس را آرام نمی‌کنید؟ در این هنگام عادل اسدی، نماینده اهواز، با سیلی محکمی با معین فر برخورد می‌کند.»

اکبر هاشمی رفسنجانی که در آن زمان عهده دار ریاست مجلس شورای اسلامی بود در خاطرات خود این ماجرا را اینگونه روایت می‌کند:«سه شنبه ۱۰ آبان ۱۳۶۲ در جلسه‌ علنی‌، آقای‌ [هاشم‌] صباغیان‌ [نماینده‌ تهران‌] در نطق‌ پیش‌ از دستور، با مظلوم‌ نمایی‌، جریان‌ برخورد روز جمعه‌ را گفت‌ و آخر صحبت‌ او آقای‌ قره‌باغ‌ دخالت‌ کرد و دعوایشان‌ شد. به‌کتک‌ کاری‌ رسید. تریبون‌ را قطع‌ کردم‌ و پخش‌ از رادیو قطع‌ شد. آقایان‌ [علی‌ اکبر] معین‌فر و [هاشم‌] صباغیان‌ را به‌ اتاقی‌ منتقل‌ کردند و تحت‌ حفاظت‌ گرفتند. جلسه‌ را دوباره‌ شروع‌ کردم‌ وبرای‌ مردم‌ ماجرا را مختصرا توضیح‌ دادم.»

که ناگاه غفاری خشمگین/ برآورد دستانش از آستین

معین‌فر نیز حمله هادی غفاری را اینگونه توضیح می‌دهد: «حضار جلسه ملاحظه کردند که حدود ۱۰ نفر از نمایندگان محترم بر سر آقای صباغیان ریختند و با ضربات مشت و لگد ما را مضروب و مصدوم کردند. خصوصاً حضرت حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای هادی غفاری با خارج ساختن کفش از پای خود و کوفتن‌های مرتب بر سر و صورت و بدن اینجانب گوی سبقت را از دیگران ربودند.»
فخر الدین حجازی، داستان حمله هادی غفاری به معین فر را در قالب شعر کوتاهی اینگونه به نظم روایت می‌کند:« معین‌فر مقاوم چو پیلان مست/ به این سوی و آن سوی می‌برد دست/که ناگاه غفاری خشمگین/ برآورد دستانش از آستین/ بزد مشت بر کله چاق تن/ که خون از سرش گشت فواره زن»

سیلی که به عبدالله نوری نخورد

مجلس‌های دوم، سوم و چهارم روزهای آرامی را بدون درگیری فیزکی به پایان رساندند تا به نوبت به مجلس پنجم رسید. عبدالله نوری« وزیر کشور دولت خاتمی» برای پاسخ گویی به سوال نماینده دزفول راهی مجلس شورای اسلامی شد. عبدالله نوری در حین سخنان خود از حمله گروه‌های فشار به تجمعات قانونی انتقاد کرد. این سخنان نوری باعث عصبانیت محمد حسن جمشیدی، نماینده روحانی بهشهر، شد و او به سمت تریبون مجلس برای حمله فیزیکی به عبدالله نوری حرکت کرد. قدرت الله نظری نیا، نماینده روحانی کنگاور، درمیانه راه مانع جمشیدی شد و سیلی جمشیدی به نظری نیا اصابت کرد. تا سیلی که قرار بود به صورت عبدالله نوری بنشیند برچهره نظری نیا نشست.

وقتی استعفای نماینده زن شیخ قدرت را عصبانی کرد!
مجلس ششم نیز از جمله مجلس‌های پرحاشیه ایران بود که در آن درگیری و کشمکش کم نبود. این مجلس با اکثریت اصلاح طلبان آغاز به کارکرد و در همان روزهای اول شاهد درگیری درباره اصلاح قانون مطبوعات بود. یکی از درگیری‌های معروف مجلس ششم که عکس آن هم به صورت گسترده در رسانه‌ها پخش شد، اعتراض قدرت الله علیخانی به نطق استعفای فاطمه حقیقت جو بود. علیخانی که با عصبانیت به سمت تریبون مجلس حرکت می‌کرد تا با حقیقت جو برخورد کند توسط نمایندگان مجلس کنترل شد تا برخوردی میان او و نماینده زن مجلس رخ ندهد.

مجلس هشتم و سیلی هایی که نواخته شد

یکی دیگر از جنجال‌ها و درگیری‌های فیزیکی میان چهره‌های سیاسی ایران در سال1383 اتفاق افتاد. در آن سال عیسی سحرخیز، نمایندهٔ مدیران مسوول جراید در هیات نظارت بر مطبوعات بود و در نشست هفتگی این هیات بر سر مطلب یکی از مجلات هفتگی درباره روابط دختران و پسران با غلامحسین محسنی اژه‌ای که رئیس دادگاه ویژه روحانیت و نماینده قوه قضائیه در هیات نظارت بر مطبوعات بود درگیر و ادعا شده که «محسنی اژه‌ای اقدام به پرتاب قندان به سوی او و سپس گاز گرفتن شانهٔ چپ سحرخیز نمود.

مجلس هشتم نیز شاهد کشمکش‌های فراوانی درون خود بود و حتی کار به زدن سیلی به صورت نماینده دولت در جریان استیضاح وزیر کشور رسید. در آبان ماه سال 1387 تعدادی از نمایندگان مجلس هشتم طی نامه‌ای از محمود احمدی نژاد می خواهند تا برای تجهیز مساجد حوزه‌های انتخابیه خود به آن ها کمک مالی کند.ظاهراً این موضوع با موافقت احمدی نژاد همراه نمی شود اما محمد عباسی مدیرکل وقت «دفتر دولت در مجلس» از این فرصت استفاده کرده و دست به ابتکار جالبی می زند.

در آن زمان بحث استیضاح علی کردان به دلیل مدرک دکترای جعلی در مجلس داغ بود و حامیان دولت سعی داشتند تا به هر شکل ممکن نمایندگان امضاکننده طرح استیضاح علی کردان را مجاب کنند تا امضای خود را پس بگیرند.

در همین راستا محمد عباسی، رسید دریافت چک های 5 میلیون تومانی کمک هزینه مساجد را در «رو» و رسید دیگری مربوط به پس گرفتن امضای استیضاح کردان را در «زیر» قرار می دهد و از برخی نمایندگانی که استیضاح کردان را امضا کرده‌ بودند می‌خواهد تا آن برگه ها را به عنوان رسید دریافت چک امضا کنند!

نمایندگان هم بی خبر از همه جا برای دریافت چک هر دو رسید را امضا می کنند اما عوض حیدرپور نماینده شهررضا بعد از امضا متوجه می‌شود که چرا دو رسید از او گرفته‌اند! و بعد از پیگیری ماجرا، قضیه روشن می‌شود.

در این بین حمید رسایی و علی‌اصغر زارعی وقتی متوجه قضیه می‌شوند اول با دفتر احمدی نژاد تماس می گیرند و در این باره پرس و جو می کنند و وقتی دفتر احمدی نژاد از موضوع چک های 5 میلیون تومانی اظهار بی اطلاعی می کند، سردار زارعی هم یک سیلی آب دار بر گونه‌های فرد متخلف می‌نوازد!

دیگر درگیری این مجلس، دعوا بین دو نماینده اصلاح طلب و اصول‌گرای شهر قزوین بود. سایت‌ها این درگیری را اینگونه روایت کردند:« دو نماینده اصولگرا و اصلاح‌طلب برای دقایقی با یکدیگر درگیر شدند. این درگیری در حین بررسی لایحه اصلاح ماده 19 قانون نوسازی و عمران شهری رخ داد.این در حالی بود این دو نماینده که درگیری فیزیکی نیز با یکدیگر داشتند هر دو نماینده استان قزوین هستند.روح‌الله جانی عباسپور نماینده بوئین‌زهرا و آوج از اصولگرایان و امیر‌طاهرخانی نماینده تاکستان هستند که در حین درگیری قدرت‌الله علیخانی نماینده قزوین نیز به اعتراض پرداخت که با وساطت برخی نمایندگان همچون محمدرضا باهنر پایان یافت.»

سیلی دیگری که در مجلس هشتم تواخته شد میان رئیس سازمان هدفمندی یارانه‌ها و حسینی نمانیده مجلس شورای اسلامی بود. بهروز مرادی رئیس سازمان هدفمندی یارانه ها به عنوان نماینده دولت در صحن علنی حاضر می شود تا در خصوص طرح دوفوریتی استفساریه ماده ۱۲ قانون هدفمندسازی یارانه‌ها اظهار نظر کند.

در این جلسه روایت های آماری نمایندگان از اجرای مرحله اول هدفمندی یارانه ها خیلی به مذاق مرادی خوش نمی آید و به طعنه می گوید که "این آمار کوچه بازاری چیست که ارائه می‌دهید؟" این سخن آتش سیدحسین حسینی نماینده فریمان را شعله ور می کند و با مرادی درگیری فیزیکی پیدا می کند و این وسط یکی دوتا سیلی هم رد و بدل می شود.

مرادی عصبانی از این اتفاق، مجلس را نسبتی ناروا به مجلس می دهد و فریاد اخراج کنید از صندلی های نمایندگان بلند می شود. لاریجانی که توهین نماینده دولت را شنیده بود دستور اخراج مرادی از صحن را می دهد.

ماجراهای مطهری و کوچک زاده روسی!
در مجلس هشتم، اصطکاک های کوچک زاده با علی مطهری در مجلس هشتم دیدنی و شنیدنی بود.در یکی از جلسات علنی علی مطهری اشاره کرد که قبلا با کوچک زاده همکلاس بوده و در دوره دبیرستان او را «کوچکف روسی» صدا می کردند. این سخن منجر به عصبانیت کوچک زاده و پرتاب یکی از اشیا دم دستش به سمت مطهری منجر شد.

درگیری فیزیکی آقای نمانیده با محافظ رئیس جمهور

مجلس نهم نیز شاهد درگیری فیزیکی بوده است. اینبار یکی از نمایندگان مردم با اعضای تیم حفاظت رئیس جمهور روحانی در جریان بازدید رئیس جمهور از زلزله زدگان برازجان درگیر می‌شود. پس از ورود رئیس جمهور به بیمارستان مردم که علاقه‌مند بودند با ایشان دیدار کنند به سمت وی رفتند ولی با برخورد نا مناسب تیم حفاظتی ایشان مواجه شدند. همین موضوع باعث شد تا سید مهدی موسوی نژاد نماینده مردم دشتستان در مجلس شورای اسلامی دخالت کرده و نسبت به رفتار ماموران اعتراض کند. این اعتراض به برخورد فیزیکی بین موسوی‌نژاد و یکی از محافظان رئیس‌جمهور منجر شد.

. نکته جالب توجه در این درگیری‌ها این است که هر دو جناح اصلی کشور یعنی اصلاح طلبان و اصول گرایان نقش بسزایی در این درگیریهای و دعواهای سیاسی داشتند و شاید در سال‌های پیش رو بازهم شاهد این چنین درگیری‌ها و رد و بدل شدن سیلی و یا همان دموکراسی مشت و لگد در سپهر سیاست ایران باشیم.