زمستان سردی است برف همه جا را پوشانده زمین یخ زده از سرما می‌لرزیم کمتر احساس تشنگی می‌کنیم و مثل تابستان هم عرق نمی‌ریزیم دماسنج ایستگاه های هواشناسی منفی چند درجه را نشان می دهند ، بارشهای چند ده میلیمتری همه را خرسند کرده واژه هایی مثل کم آبی و بی آبی هم کمتر به گوش می رسد اما واقعیت این است که در همین روزهای سرد و برفی اهالی150 روستای همدان چتر به دست در انتظار رسیدن تانکرهای آبرسان هستند در بعضی از این روستا ها کمبود آب بسیار جدی است کار به جایی رسیده که مردم به سبک و سیاق قدیم و سنت "برف چال "  که در روستاهای ییلاقی کشورمان رسم بود برای سیراب کردن دامها و احشام خودشان به انباشتن برفها و آب کردن این نعمت الهی رو آورده اند .

 بی آبی در یکی از روستاهای استان مانند یوسف آباد آنقدر عرصه را به اهالی تنگ کرده بود که جلسه ای اضطراری به دستور فرماندار با حضور بخشدار و مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب روستایی استان تشکیل می شود تصمیم برای حفر چاه آب جدید قطعی شد اما هیچ تضمینی وجود ندارد که چاه به آب بنشیند همه چیز به شانس و اقبال مردم حواله می شود. آقای مدیرعامل هم خشکسالی و کاهش شدید اعتبار را مقصر جلوه می دهد او می گوید:ظرفیتهای موجود شرکت پاسخگوی نیاز و مطالبات مردم نیست چاره کار اختصاص ردیف بودجه ملی برای آب روستایی است تا بتوانیم مشکل تعدادی از روستاها را مرتفع کنیم . کاری که تنها از عهده مجمع نمایندگان استان برمی آید و بس  .

آبرسانی سیار به اهالی این روستا دومین راهکاری است که در دستور کار قرار می گیرد راهکاری که حکم مسکن را دارد و به قول نماینده مردم ملایر در خانه ملت روشی بی فایده است. قطعا مدیریت روزمرگی در حوزه آب و فاضلاب روستایی بی فایده است و در کنار حل مشکلات کنونی و تامین آب شرب روزانه مردم روستا، برای آینده نیز باید برنامه ریزی های لازم صورت گیرد چرا که گاهی اوقات اتفاق می‌افتد تانکر آبرسانی سیار به محل مورد نظر نمی‌رود و سر از جاهای دیگر در می‌آورد!  و این یعنی فاجعه ،فاجعه ای که اکنون گریبان بسیاری از روستاهای استان را گرفته و حاصل تثبیت شیوه مدیریت ساختار آب در طول سالیان گذشته است .شیوه های مدیریتی نه چندان اثربخش که منشا آنرا در جلساتی می توان یافت که مسئولان جهت رسیدگی به حل بحران آب به کرات تشکیل داده و متاسفانه در آن تنها خوب صحبت می کنند و در عمل بسیار ضعیف و ناتوان هستند .

خصوصا حوزه آب روستایی آنطور که باید مورد توجه قرار نگرفته است و تاحرف از روستا و روستایی بینوا به میان می آید اعتبارات ته می کشد گویا کمبود اعتبار و درصد پائین تخصیص بودجه هم بهانه خوبی برای کم کاری مدیران شده است ناگفته پیداست اگر مدیران این حوزه  به جای بهانه کردن بی پولی قدری ابتکارعمل و خلاقیت بخرج می دادند امروز بخش اعظمی از مردم ساعتها در انتظار تانکرهای آبرسان نمی ماندند اگر این آقایان در زمستان به فکر تابستان باشند و از حالا چاره جویی کنند دیگر شاهد به قهقرا رفتن منابع آبی و مختل شدن شرایط زندگی نخواهیم بود و روستایی ما همچنان به علاقه بنیادین نسبت به طایفه و ریشه سنتی خود پایبند می ماند .

اما با نگاهی به اخبار و مصاحبه ها با گویش های متنوع اجتماعی و اقتصادی مردم و مسئولان در نقاط  مختلف استان متوجه می شویم که ساختار مدیریت آب روستایی ناهمگون است. عدم تمرکز و هماهنگی تصمیم گیری در این بخش مشهود و هر سازمان و نهاد دولتی و غیر دولتی فقط کار خود را پیش می برد لابی های استانی و سلیقه های فردی جای مدیریت و سیستم های بهره برداری یکپارچه از منابع آب را گرفته و مدیران ارشد نیز بسیاری از اولویت های اجرایی را با فشارهای بیرونی تعیین می کنند که تاکنون باعث بروز تنش های اجتماعی بسیار شده و افزایش این تنش ها و حجم زياد ناملايمات اجتماعی در تابستان آینده دور از ذهن نخواهد بود.

قطعا استاندار نیز در مدت زمان اندک حضورش در همدان به ضعف عملکرد مدیران دستگاه های مرتبط با آب پی برده و تغییر و بازنگری مدیران این حوزه را ضروری پنداشت به طوری که در هفته های گذشته شاهد جابجایی هایی در این بخش بودیم بازنشستگی کمندانی مدیرعامل شرکت آب منطقه ای که به قول یکی از فرمانداران استان "در طول خدمتش حتی یک بطری آب هم به کسی نداده بود "و جایگزینی عزالدین از شرکت آب و فاضلاب شهری  به جای او ، تثبیت ساکی در آب و فاضلاب روستایی و مهمتر از همه بازگشت عراقی از وزارت نیرو در کسوت معاون عمرانی استاندار می رود تا پایانی بر مدیریت کج دار و مریض این بخش باشد و نوید شکل گرفتن تیمی را بدهد که درد آب دارد . عراقی  برای مجموعه مدیران صنعت آب استان چهره غریبه‌ای نیست و مشکلات این بخش  را از نزدیک لمس کرده‌ و برای حل چالش‌‌ها و مشکلات در این حوزه معتقد به خرد جمعی است بنابراین انتظار می‌رود با توجه به نیازهای مختلف این بخش و همچنین شناختی که از نیروهای زیرمجموعه دارد، تیم عملیاتی آب را به نحو احسن هدایت کند چرا که چشم امید روستائیان به این تیم است تیمی که درد آشناست و باید درمان را بیابد .

سخن آخر :

به هر حال هدف استاندار از این جابجایی ها خواه افزایش راندمان و بهره وری بیشتر باشد یا ارتقاء خدمت رسانی به مردم ، توسعه همه جانبه استان که برایش ندای "هل من ناصر " سرداده و یا هر علت دیگر مطمئنا او می داند اگر در آزمون اول، یعنی انتخاب بهترین ها برای مسئولیت های مختلف، صحیح عمل نماید فونداسیون توسعه استان را به خوبی بنا کرده و در مدت زمان مدیریتش کاری به مراتب آسانتر خواهد داشت وگرنه به قول لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی "مشدی حسن را برداشتن و مشدی حسین را گماردن کار شاقی نیست" .

زهرا زارعی