در بخشی از پیام این هموطن آمده است: سلام آقای ظریف؛ احساس کردم شاید فقط از طریق فیس‌بوک بتونم با شما حرف بزنم، به همین خاطر برای شما این متن را نوشتم. از شما خواهشی دارم، پیامی دارم برای رئیس‌جمهور محبوبم آقای روحانی؛ همان که آمد تا امیدی دوباره باشد برای نسل ناامید ما. رئیس جمهورم، خواستم برایتان بنویسم و از شما تشکر کنم. با مردی که دوستش می‌دارم پیمان بسته بودیم مبعث امسال روز آغاز زندگی مشترکمان شود ولی دیروز روز جدایی من از همسرم بود. می‌خواستم این جدایی را به شما بگویم. نامزد من از قبول‌شدگان آزمون نفت سال ۹۲ بود، پسری که بدون هیچ حمایت از طرف شخص خاصی، با تلاش خود در این آزمون سنگین موفق شد و ...

و اکنون برای ما راهی جز جدایی باقی نماند. اشتباه نکنید. خانواده‌های ما و یا عدم تفاهم دلیل جدایی نبودند. ما عاشق هم بودیم ولی خوب می‌دانیم تشکیل زندگی در این جامعه بی‌رحم فقط با عشق، برای قشر ما امکان‌پذیر نیست. پس با چشمانی که به سختی تلاش می‌کردیم اشک از آن جاری نشود به خانواده‌هایمان اعلام کردیم که می‌خواهیم جدا شویم. می‌دانم که رئیس‌جمهور من مسائل مهم‌تری دارند که باید رسیدگی کنند. فقط سوالی دارم. آقای روحانی حق مسلم من چیست؟