انگارقطعه ای ازبهشت را به اینجا آورده اند.ازهرقشر وازهرسنی اینجا به یک نیت گردهم جمع شده اند،آنهامعتقدهستند از این میزبان خود حتماحاجت خود را خواهندگرفت وبدون دریافت آن از اینجا نخواهند رفت.

خادمین حرم درصحن های گوناگون باخوشرویی جواب سوالهای بی شمار زائران اینجارامی دهند،خوشا بحال این خادمین،آنها در نقطه ای ازبهشت مشغول کارهستند.

عرب وعجم دراینجایکی می شوند،قوم ونژاد در اینجاتفاوتی ندارند.

بایکی از زائران هم صحبت می شوم.دست وپاشکسته منظورمان را به هم می فهمانیم.می گوید از کربلا آمده،شهرامام حسین(ع) وحضرت عباس(ع).

خوشابه سعادت این فرد،زیارت امام حسین(ع)وحضرت عباس(ع) ازیک طرف وزیارت امام رضا(ع)از سوی دیگر،به راستی بهشت چیست؟

موقع برگشت دل ازاینجا کنده نمی شود.وقتی برای خداحافظی به حرم می رویم اشک درچشم هایمان حلقه می زند.ازامام رضا(ع)می خواهیم بار دیگر توفیق زیارت حرمش را نصیبمان کند.