یکی از دغدغه های والدین، عادت کردن فرزندان به نماز خواندن است که هر کدام از افراد ذی صلاح در امور مذهبی راه حلی برای آن مطرح کرده اند .با توجه به اینکه سیره عملی و نظری بزرگان و پیشوایان معاصر ما برگرفته و نسخه برداری شده از رفتار ائمه و بزرگان دین است ؛ بازخوانی رفتار آنها و عمل کردن به منش تربتی شان می تواند چراغ هدایتی برای ما در جهت تربیت درست اسلامی فرزندانمان باشد.

از "فاطمه طباطبائی" عروس امام خمینی (ره) نقل است که :« گاهی که امام پسر هشت ساله ام را می دیدند ، به او می گفتند( نمازت را خوانده ای؟) من می گفتم (آقا ! او هنوز به سن تکلیف نرسیده است ) می گفتند( بچه ها قبل از رسیدن به سن تکلیف باید رو به نماز بایستند تا عادت کنند.) اما بعد از سن تکلیف ، مگر کسی جرأت می کرد بیدار باشد و نمازش را نخواند !؟ امام نمی توانستند تحمل کنند که مکلف نمازش را قضا کند . البته برای بچه ها پیش نیامده بود. هر وقت که بچه ها را می دیدند می پرسیدند: ( نمازت را خوانده ای؟) اگر نخوانده بودند، اقا جا نماز خودشان را به آنها می دادند و می گفتند: ( برو وضویت را بگیر و بیا نمازت را بخوان ) بعد از نماز به آنها نصیحت می کردند که ( ببین اگر همین نماز را سر موقع می خواندی چقدر بهتر بود. خدا هم خوشش می آمد.

(برداشت هایی از سیره امام خمینی ج 3 ص 70)

میترا خسروبیک، کارشناس مسائل اجتماعی درگفتگو با طنین یاس درباه لزوم عادت دادن بچه ها قبل از سن تکلیف به اقامه نماز گفت: نماز در جامعه اسلامی فراتر از انجام یک رکن و تکلیف دینی بلکه یک مسئله اجتماعی است و با اقامه نماز جمعه و نمازهای جماعت بعد اجتماعی و سیاسی خاص پیدا می کند.
این کارشناس مسائل اجتماعی با بیان اینکه تربیت فرزندان در تمامی ابعاد اجتماعی ، اخلاقی ، دینی و ایدئولوژی های سیاسی ابتدا در خانواده پایه ریزی می شود و والدین از دوران طفولیت باید در پرورش ابعاد معنوی ،فکری و جسمی و اجتماعی فرزندان خود کار کنند اظهار کرد: در دین اسلام به آموزش کودکان اهمیت خاصی داده شده است زیرا کودکان دارای فهم ، قدرت درک و یادگیری بسیار بالایی هستند و بنابر روایات آنچه که فرزندان ما در سنین طفولیت یاد می گیرند مانند حکاکی روی سنگ پابرجا خواهند ماند.

وی با یادآوری این نکته که نماز به عنوان ستون دین باید از خردسالی به کودکان آموزش داده شود ادامه داد: تجربيات و مشاهدات نيز مؤيّد اين مطلب است كه كودكان در تقليد و يادگيرى مفاهيم و مسائل دينى مثل نماز و روزه ، آمادگى بيش ترى در مقايسه با ديگر رفتارها و موضوعات از خود نشان مى دهند. اين موضوع مؤيّد فطرى بودن خداجويى در كودكان است.
خسروبیک در خصوص عدم رقبت یا بی توجهی برخی از نوجوانان به اقامه نماز گفت : اين گونه اعمال پیامد؛ عوامل محيطى است كه فطرت كودك را از مسير خود منحرف كرده است.
عواملی که می تواند زاییده عدم حساسیت و اهمیت خانواده به مسائل دینی ، سختگیری ها و تعصبات و سختگیری های نامتعارف به مسائل دینی، آموزش هاى غلط و عدم آشنايى آنان با سيره ائمّه اطهار(عليهم السلام)و روش هاى تربيتى آنها باشد.
این کارشناس مسائل اجتماعی با تأکید بر آموزش تدریجی مسائل دینی نماز به کودک بیان کرد: آموزش های دینی که به کودکان داده می شود باید متناسب با درک و قوای ذهنی او باشد ؛ امام باقر(ع) در این زمینه مي‌فرمايد:ما اهل بيت، هنگامي كه كودكانمان به پنج سالگي رسيدند دستور مي‌دهيم نماز بخوانند؛ ولي شما از هفت سالگي آنان را به نماز خواندن امر كنيد، و ما در هفت سالگي امر مي‌كنيم به اندازة توانايي‌شان نصف روز و يا بيشتر و يا كمتر روزه بگيرند و دستور مي‌دهيم هنگامي كه تشنگي و گرسنگي بر آنان غالب شد، افطار كنند. اين عمل براي آن است كه به روزه گرفتن عادت كنند. پس شما كودكان خود را در نُه سالگي به اندازة توانايي‌شان امر به روزه گرفتن كنيد و چون تشنگي و گرسنگي بر آنان غالب گرديد، افطار كنند.