به گزارش آوای سیدجمال؛ مردم ایران هر ساله در پایان  چند روز تعطیلات ایام نوروز با رفتن به دامن طبیعت جشن پایانی عید نوروز را می‌گیرند و با گره زدن به سبزه ها سلامتی  و تندرستی را برای خود آرزو میکنند.

طبیعت سرسبز و دیدنی اسدآباد  نیز همچون دیگر مناطق سرسبز ایران زمین میزبان خانواده های اسدآبادی است و میهمانی بزرگی به راه می اندازد و این خانواده ها سیزده شان را بدر می‌کنند.

مردم این شهر یک روز را تا غروب در طبیعت و پارک‌ها و مکان‌های سر سبز سپری می‌کنند  و بچه ها با بازی کودکانه و بزرگان با یادآوری خاطرات گل می گویند و گل میشنوند.

 اما این روز اگر چه روز به یادماندنی در ذهن بسیاری از مردم ایران زمین است، اما گاهی به کام طبیعت تلخ میشود چرا که عده ای از افراد جامعه ما قدرنشناسی را به جا می آوردند.

نکته حائز اهمیت این است که با اینکه طبیعت میزبان است و در واقع صاحب خانه محسوب میشود برخی رعایت حالش را نمیکنند و با ندانم کاری خود داغی را بر دل طبیعت میگارند.

برخی از خانواده ها اگر چه عاشق طبیعت هستند و تمایل به سپری کردن یک روز در طبیعت را دارند، اما با روشن کردن آتش در دامن طبیعت آتشی را در دل آن روشن می‌کنند که آن را می‌سوزاند و به کام سرسبزی آن تلخ می‌کنند.

همچنین برخی با ریختن زباله ها و پسمانده هایی از وسایلی که همراه دارند، موجب آلودگی در دامن طبیعت و آزرده خاطری آن میشوند.

علی‌رغم اینکه مردم ما طبیعت دوستند و لذت یک روز آفتابی زیر سایه یک درخت را به یک روز در خانه ماندن و زیر سقف‌های سنگی را نمیدهند اما سیزده فرودین که میشود و سیزده شان را میخواهند به در کنند، یادشان می‌رود که این طبیعت دل بزرگی دارد که نباید با ندانم کاری خود موجب آزرده خاطری آن شوند.

وی ای کاش فراموش نکنیم که ما به این طبیعت سرسبز و دل انگیز نه تنها سیزدهم فرودین بلکه همه ایام نیاز داریم چرا که حیات طبیعت حیات ما است؛ پس بیایید فردا که به در شدیم و جشن را در دامن بزرگ طبیعت گرفتیم با جمع کردن زباله ه ای خود در پلاستیک و ریختن آن در سطلهای زباله پاکیزگی را به طبیعت عیدی دهیم و آتش در دامنش روشن نکنیم تا آتش نگیریم.

انتهای پیام/ن