امشب آرزویمان این باشد؛ یارب ظهورش را برسان《الهی آمین》

فرقی نمی کند به کدام زبان، چه با زبان دل چه با زبان چشم، آرامش دارد و احساس نزدیکی می کند و باز میکند قفل صندوقچه آرزوهایی را که در قلبش پنهان کرده که با آمدنت آرام و شمرده مثل کودکی که در دامن مادرش می نشیند.

آن طور که دوست دارد حرف میزند و تو آن شب فقط سکوت میکنی، تو میشنوی ما سرتا پا می شویم و زبان و دردل و تو میشوی گوش تا گوش.

و تو آخر سر دفتر آرزوها را که با قلم عشق روی صفحه برآوردگی یادداشت کردی به دست فرشته ها میدهی و فرشته ها هم میسپارند به خدا؛

میدخواهم امشب را برایت از آرزوها بگویم، اما نه خیلی زیاد است اگر بگویم شب تو کشیده میشود به صبح، تو می روی و من می مانم با آرزوهای نصفه نیمه

اما امشب را می خواهم یکی از آرزوهایم را بگویم: آرزو می کنم که او بیاید! می دانی که را می گویم ، مردی که سالها پشت دیوار انتظار میان جاده دلتنگی و دلدادگی به انتظارش نشسته ایم.

نمی دانیم کی؟ چه وقت و چه زمان از پشت کدامین ابر از لای کدامین ستاره از کدامین گلها می اید؛ از پشت ماه یا خورشید طلوعش را می بینیم.

قدم هایش را از کجا بر می دارد و به ما میرسد؛ چون می دانیم که می آید، آرزو می کنم وقتی که آمد شرمنده نگاهش نباشم.

شب آرزوها دفترچه اقساط گناهانم به صفحه نابخشودگی رسیده ؛ آرزویم این است خدا ازآن گذشت کند و من قول می دهم دفتری اختیار کنم از جنس عشق، محبت، عاطفه و انسانیت.

آرزوهای بر اورده ام را خورد تک تک سلولهایم می دهم تا روز فراموش نکنم که خدای خلاق و خالق و بی نیاز من آنها را برآورده کرده.

شب ارزوهایتان قشنگ و التماس دعا....

یادداشت از فاطمه بگزاده

یارب؛ ظهور آقایمان را برسان 《الهی آمین یا رب العالمین》

انتهای پیام/ن

برچسب‌ها:

آسمان