به گزارش آوای سیدجمال، 

إِلَهِی إِنْ أَخَذْتَنِی بِجُرْمِی أَخَذْتُکَ بِعَفْوِکَ وَ إِنْ أَخَذْتَنِی بِذُنُوبِی أَخَذْتُکَ بِمَغْفِرَتِکَ

خدایا! در این روزهای مانده از شعبان، بار سنگین گناهم را با دست کرم و رحمت و مهربانیت از روی دلم بردار و با نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ حرم الله وجودم ام را روشن کن.

خدایا! نکند شعبان به رمضان برسد و من همچنان فِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ مانده باشم. نه! تویی که من می شناسم بخشنده تر از این حرفها هستی ... من به  إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً ایمان دارم.

اصلاً من چرا وقت تو را بگیرم؟ خدایی که  کریم الصفح و غَافِرِ الذَّنبِ وَقَابِلِ التَّوْبِ است بی تردید إلهی العفو مرا می شنود. 

خدایا! من گاهی إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ را فراموش می کنم ولی دلم به لا تُؤَدِّبْني بِعُقوُبَتِكَ های ابوحمزه خوش است.

يا عَظيمَ الْمَنِّ يا قَديمَ الاِْحسانِ اَينَ سَِتْرُكَ الْجَميلُ اَينَ عَفْوُكَ الْجَليلُ اَينَ فَرَجُكَ الْقَريبُ اَينَ غِياثُكَ السَّريعُ اَينَ رَحْمَتُكَ الْواسِعَه * اي بزرگ نعمت، اي ديرينه احسان، كجاست پرده‌پوشي زيبايت؟ كجاست گذشت بزرگت؟ كجاست گشايش نزديكت؟ كجاست فريادرسي فوريت؟ كجاست رحمت وسيعت؟

بگذریم! ... حرف آخر اینکه : خدایا! غلط کردم ...

دلنوشته: عارفه مرادی نویسنده اسدآبادی

انتهای پیام/