به گزارش آوای سیدجمال، سه دلیل عمده برای عدم رغبت جهت شرکت در انتخابات توسط برخی از افراد وجود دارد.

۱-ناآگاهی: عده‌ای از افراد جامعه از اهمیت انتخابات بی‌اطلاع‌اند و نمی‌دانند تأمین بخش قابل‌توجهی از حقوق آن‌ها با مشارکت در امور سیاسی و ازجمله انتخابات حاصل می‌شود. راه مساعدت برای حضور چنین افرادی در پای صندوق‌های رأی آگاه‌سازی است.

باید وظایف و اختیارات رئیس‌جمهور یا شورای شهر و روستا و همچنین وضعیت حساس کشور در مواجهه با استکبار جهانی و نقش تک‌تک افراد در شکست نقشه‌های دشمن، توسط اصحاب رسانه و صاحبان منبر و تریبون، مطبوعات و سایت‌های خبری و رسانه برای شهروندان تشریح شود.

۲-بی‌اعتمادی: این دسته از افراد ممکن است بر اهمیت رأی دادن هم واقف باشند اما به دلیل بی‌اعتمادی حاضر نیستند در رأی‌گیری شرکت کنند. منشأ این بی‌اعتمادی می‌تواند عوامل متعددی باشد؛ ازجمله برخی حوادث انتخابات گذشته نظیر سال ۸۸، القائات و شبهه افکنی های دشمنان نظام اسلامی که ذهن افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهند یا تلاش رسانه‌ای آن‌ها در قالب طرح ادعای تقلب، رقابتی نبودن، نمایشی بودن، فرمایشی بودن و مهندسی شدن انتخابات جمهوری اسلامی ایران.

راه مقابله با این معضل اعتمادسازی است که باید از طریق ارائه پاسخ‌های اقناعی و مستدل حاصل شود که این امربر عهده رسانه‌های عمومی و تریبون‌های مختلف است.

برای مقابله با رسانه‌های شبهه افکن بیگانه هم باید چاره‌ای اندیشید و ضمن مقابله سخت‌افزارانه با آن‌ها، ابعاد پشت پرده و اغراض منفعت‌طلبانه آن‌ها را برای مخاطبان واکاوی کرد. به تعبیری کلیدواژه مقابله با بی‌اعتمادی بصیرت افزایی است.

در کنار مواردی که گفته شد، برای اعتمادسازی، نهادهای قانونی متولی برگزاری انتخابات که مهم‌ترین آن شورای نگهبان است، باید ضمن شفاف‌سازی و پاسخگویی به شبهات احتمالی مطروحه، با حساسیت کامل، از هر اقدامی که به ترویج شایعات کمک می‌کند پرهیز کنند و به‌گونه‌ای دقیق و قانونی عمل نمایند که جای هیچ‌گونه تردید و ابهام باقی نماند.

۳-نارضایتی: بخش اصلی افرادی که می‌گویند ما در انتخابات شرکت نمی‌کنیم آن‌هایی نیستند که از اهمیت انتخابات بی‌اطلاع‌اند یا تحت تأثیر القائات دشمنان بی‌اعتماد شده باشند، بلکه کسانی هستند که به دلیل مشکلات متعدد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که ناشی از سوء مدیریت مسئولان است حاضر نیستند به پای صندوق‌های رأی بیایند؛  افرادی نظیر بیکاران جامعه، مستأجرها و کسانی که تحت‌فشار اقتصادی هستند و افرادی که از بروکراسی تنبل و اذیت کننده ادارات خسته شده‌اند در صفحه قهر کنندگان با صندوق‌های رأی هستند.
راه‌حل جلب رضایت چیست؟ مسئولان و دستگاه‌های اجرایی وظیفه‌دارند با اصلاح رفتار و ارائه پاسخ و عذرخواهی از سوء مدیریت‌ها، با عزم راسخ و با جدیت برای جبران کاستی و کسب رضایت مردم تلاش کنند. ضمن آنکه معتمدان ملت و کارشناسان متخصص نیز وظیفه‌دارند با توجیه این بخش از جامعه، این مهم را برای افراد جا بیندازند که اتفاقاً راه صحیح حل معضلات موجود، مشارکت سیاسی و تلاش برای انتخاب کاندیدای اصلح و کنار گذاشتن ناکارآمدان است نه قهر با صندوق‌های رأی.

البته نباید از حضور مردم در انتخابات هم بهره‌برداری سیاسی کرد و طوری القا نمود که مشارکت آن‌ها به معنای رضایتمندی از وضعیت موجود و عملکرد مسئولان اجرایی کشور است، بلکه باید به معنای بلوغ سیاسی مردم تفسیر نمود که باوجود مشاهده برخی نارسایی‌ها و کاستی‌ها، به‌جای انفعال و قهر با انتخابات به صحنه آمده و بر استفاده از حق مشارکت سیاسی خود تأکید می‌ورزند.

در کنار راهکارهای اصلی، برخی اقدامات مقطعی نیز می‌تواند به بهبود رضایت عمومی در آستانه برگزاری انتخابات کمک کند؛ تبلیغات مؤثر نامزدهای انتخاباتی و توجه آن‌ها به نیازهای اصلی جامعه، پرهیز از سیاه نمایی و امیدوار کردن ملت به حل مشکلات، کنار گذاشتن اختلافات بین مسئولان و قوای سه‌گانه که موجب تشویش اذهان عمومی و نابسامانی در بازار می‌شود، پرهیز از تصویب و اجرای قوانینی که در آستانه انتخابات می‌تواند موجب افزایش فشار بر توده‌های ملت شود، کنترل و ایجاد ثبات در اقتصاد در آستانه انتخابات، اتمام و راه‌اندازی پروژه‌هایی که می‌تواند موجب افزایش خدمات عمومی شود و ... نمونه‌ای از این قبیل اقدامات است.

پی‌نوشت: در نگارش این یادداشت از کتاب "بیست گفتار در باب انتخابات ۱۴۰۰" که توسط معاونت سیاسی نمایندگی ولی‌فقیه در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نوشته‌شده نیز استفاده‌شده است.
هادی بختیاری
انتهای پیام/ن