به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «آوای سیدجمال»، اگر تنها نوع شکل گیری اتحادیه های غربی علیه مخالفین خود را بعد از مقطع تاریخی جنگ جهانی دوم مورد بررسی قرار دهیم، خواهیم دید، جبهه غرب با محوریت آمریکا با ایجاد چالش بحران مشروعیت در جبهه مقابل، همراه سازی افکار عمومی با تصوری که از مولفه های تهدید، امنیت و منافع ملی به جامعه القا می کند، همواره قدرت تولید ائتلاف را دارا بوده و بدین شکل طرف مقابل خود را توانسته تنها گیر بیاورد. در نتیجه کمتر شاهد شکل گیری ائتلاف در برابر جبهه غرب بوده ایم. اگر به مصادیقی مانند عراق دوران صدام توجه کنیم، می بینیم که صدام نیز گرفتار چالش مشروعیت و عدم همراهی افکار عمومی و نیز تصویر سازی در تولید منافع ملی بود. صدام در لحظه ای که حمله ائتلاف غرب را قطعی دید مذبوحانه تلاش نمود با شلیک موشک به سرزمین های اشغالی اقدام خود در لشگرکشی به کویت را مرتبط با درد جهان اسلام معرفی نموده و برای خود تولید مشروعیت نماید، اما ناموفق بود. همین ضعف ها را القاعده، طالبان، داعش و... داشته اند و در نتیجه نتوانستند به تولید ائتلاف برسند و در مواجهه با غرب تنها مانند. هر چند در واقع امر، بخش عمده ای از این نحله ها و جریان ها ساخته شده غرب است اما حتی بهنگام رویارویی های ظاهری نیز این جریان ها نتوانستند متحدی برای خود دست و پا کنند.
در مقابل این جریانها، قرائت شیعی انقلاب اسلامی طی قریب به پنجاه سال گذشته موفق به تولید ظرفیت های بی نظیری شد که در کنار دیگر ظرفیت های ایران مانند: جغرافیای سیاسی، جغرافیای فرهنگی، جغرافیای اقتصادی و دیگر عناصر هویتی تمدنی توانسته است بر ضعف های پیش گفته در جریان های هم عرض، غلبه نماید به شکلی که از یک سو از منظر گفتمان تمدنی امکان هم افزایی تمدنی با تمدن های نوظهور و باز سازی شده کنفسیوسی و ارتدوکسی را با چین و روسیه بوجود آورده و از جانب دیگر قرائتی از اسلام را به جهان معرفی نموده است که برای عموم بویژه جهان اسلام مسلم است که این قرائت، انحراف های نحله هایی مانند وهابیت، طالبان، القاعده، داعش و.. را ندارد و می تواند در هدایت و رهبری جهان اسلام گرفتار افراط و تفریط ها نشود، از این روی کشوری مانند پاکستان همراهی با ایران را در دستور کار قرار داده است.
موضوع دیگری که لازم است مورد توجه قرار گیرد این است که حوادث دهه های اخیر با محوریت مظلومیت مردم فلسطین یک گفتمان حمایت از مظلوم را در جهان شکل داد که توانست با یک شیب متعارفی افکار عمومی را از اسارت قرائت مقبول رسانه های استعماری رهایی بخشد و امروز همان ظرفیت، پشتوانه همراهی افکار عمومی در حمایت از ایران و مخالفت با آمریکا و اسرائیل شده است.
مورد دیگر واقع گرایی در تعریف مولفه های ملی است. زیرا مردم در عصر اطلاعات، شناخت دقیق تری از منافع ملی خود دارند و درک بهتری از عناصر تشکیل دهنده امنیت ملی پیدا کرده اند که باعث شده است تا کمتر از گذشته سیاستمداران فرصت پیدا کنند تحت اجبار آمریکا و لابی رژیم صهیونیستی، اقدامات پرخطر را تکرار نمایند و مولفه های قدرت ملت ها را هزینه آمال صهیونیست ها و استکبار جهانی کنند.
بر این اساس باید گفت، در این نبرد این ظرفیت برای آمریکا نیست تا بتواند ایران را گرفتار بحران مشروعیت نموده و در مقابل آن، برای ملت های دیگر مفهوم امنیت و منفعت ملی را تحریف کند و افکار عمومی همراه برای خود خلق نماید تا مانند دیگران ایران را تنها گیر بیاورد، در نتیجه ناچار است که یا بطور کلی قید پیروزی را بزند و به شکست اسرائیل رضایت دهد و یا اینکه ریسک ورود بی پرده و مستقیم به جنگ را به جان بخرد. که با در نظر گرفتن فرمول هزینه-صرفه بعید است ترامپ مرتکب این دیوانگی شود.
در مقابل جمهوری اسلامی ثابت کرده است ظرفیت لازم تولید ائتلاف بر پایه مشروعیت تنبیه متجاوز و حفاظت از منافع ملی منطقه و جهان اسلام و همراهی افکار عمومی را دارد، چرا که بغض فروخفته حمایت از مظلومین در افکار عمومی و افکار جهان اسلام پشتوانه لازم برای این ائتلاف را فراهم ساخته است. در کنار این مولفه ها، ترس از دست دادن منافع ملی، موجب پاپس کشیدن عده ای شده است که در ابتدا شاید با تصور شکست ایران بدنبال کسب غنیمت بودند ولی با مشخص شدن نشانه های شکست رژیم صهیونیستی تلاش می کنند تا پای خود را از این ورطه بیرون بکشند. اینها عواملی است که تشکیل ائتلاف را برای آمریکا و اسرائیل غیر محتمل تر می کند. اما در جانب دیگر عزم کشورهایی که با ایران همسو هستند را برای تشکیل ائتلاف جزم تر نموده است نتیجه اینکه سیاستگذاران ایران بایستی بیش از گذشته، قدر این فرصت بوجود آمده را بدانند و ارزش همپیمانی را درک نموده و تنها به داشته های بومی بسنده ننمایند. زیرا با وجود اینکه خوداتکایی یک امتیاز قابل توجه است اما برای اینکه مانع شکل گیری ائتلاف در جبهه مقابل یشویم ضرورت دارد تا در جنگ روایت ها که افکار عمومی را مدیریت می نماید عرصه را به دشمن وانگذاریم و این مرحله با مساعدت همیپانان و تولید ائتلاف قابل حصول تر است. مهمتر اینکه ما بایستی به فردای پس از این تخاصم بیندیشیم چرا که این نبرد تحقق نظم نوین جهانی را با باور به قدرت ایران، ملموس تر از گذشته در پیش روی دیگران قرار داده است.

هوشنگ نادری