به گزارش آوای سیدجمال، جنگ تحمیلی که شروع شد، اولین قشری که از اسدآباد به فرمان امام(ره) لبیک گفته و کلاس درس و مکتب عاشقی را در سنگرهای دفاع از میهن اسلامی برپا کرده و مقابل دشمن جنگیدند، آموزگاران و جامعه معلمانی بودند که پیش از جنگ هم در قیام علیه رژیم سلطنتی پیشتازی کردند.

با آغاز دفاع مقدس و بعداز تشکیل سپاه و بسیج در این شهر به همت سردار شهید خزائی، از رئیس و معاونان آموزش و پرورش گرفته تا آموزگاران به تقویت نیروهای سپاه پای کار آمدند و حتی بسیج مردمی روی دست آنان اداره می شد.

تعداد زیادی از جامعه فرهنگی و البته دانش آموزانی که پای درس و تربیت آنان قرار گرفته بودند، به میدان جنگ آمده و بسیاری از آنان هم در کنار معلمانشان شهد شهادت نوشیدند.

در این میان 12 تن از بهترین آموزگاران مجاهد این دیار در دفاع دین و میهن اسلامی جان خود را تقدیم انقلاب کردند و بسیاری از آنان مجروح و جانباز شدند.  

 در این گزارش به بهانه هفته بزرگداشت مقام معلم هر روز به معرفی دو نفر از شهدای معلم با بر گرفتن از آلبوم شهدا می‌پردازیم.

شهید محمدعباس قهرمانی؛ مقید به شئونات دینی و انسانی
او فرزند محمد، یکی از آموزگاران شهید این دیار است که در سال ۱۳۳۱ در یک خانواده کاملا مذهبی و آگاه به احکام شرعی اسلام و مقید به شئونات دینی و انسانی متولد می شود؛ او در میان خانواده‌ای کاملا" حامی انقلاب و اهداف امام خمینی(ره) بزرگ شده و پدر مرحومش نیز انسانی پاک و پیرو اهل بیت و فرزندانش را از جمله محمد را نیز در این راستا تربیت کرده بود که به آموزگاری رو آورده بود.

محمد یکی از آموزگاران متعهد و پیرو امام خمینی و حامی انقلاب اسلامی بود که با هجوم دشمن به کشور حضور در جبهه های نبرد را لازم و ضروری می دانست و با این انگیزه و اعتقاد همراه کاروانی که به فرماندهی شهید خزائی راهی سر پل ذهاب بود اعزام شد و در جبهه های نبرد از کسانی بود که باعث تقویت روحیه جهادی همرزمان می‌شد.

رزمندگان را با نوحه خوانی به جهاد در راه خدا تشویق می‌کرد
او که صدای خوشی هم داشت، با ایجاد حلقه های مداحی به نوحه خوانی می‌پرداخت و انگیزه جهاد را در رزمندگان بالا می برد، او اخلاق مدار و متانت طبع بالایی داشت، ساختار شخصیتی‌اش تا حد بالایی برجسته بود که با اخلاص و شوقی که او نسبت به اهل بیت و جهاد در راه حفظ راه ائمه داشت، شهادت روزی‌اش شد.

او در عملیات 11 شهریور۱۳۶0 در قله قراویز شهید و پیکر پاکش در منطقه تحت تسلط دشمن ماند و بعد از ۱۱ ماه با عقب نشینی عراق از منطقه بر اثر هراسی که از عملیات فتح المبین برداشته بودند، پیکر او با دیگر شهداء به شهر بازگشت و بعد از تشییع در گلزار شهدای اسدآباد آرام گرفت.

شهید ایرج طائفی‌همراه؛ اهل ملحمدره و آگاه و بصیر بود
او فرزند محمد اسماعیل آموزگاری از روستای ملحمدره است که در یک خانواده مذهبی و پاک و دیندار در سال ۱۳۳۷ متولد و رشد می کند؛ او از کودکی با احکام و آموزه های اسلامی و دینی آشنا و در نوجوانی نسبت به رعایت اصول اسلامی و انسانی مقید بود؛

 ایرج 20 سال بیشتر نداشت به خاطر آگاهی و بصیرتش به عنوان یکی از حامیان نهضت اسلامی و اهداف امام خمینی(ره) در دفاع از انقلاب و جمهوری اسلامی اندک کوتاهی نداشت؛

او بعد از تحصیل دوران متوسطه با قبولی در دانشگاه تربیت معلم همدان و پایان تحصیلات تربیت معلم به عنوان آموزگار وارد آموزش و پرورش شده بود و در سنگر تعلیم و تربیت به فعالیت می‌پرداخت که وقتی جنگ شد و فرمان امام(ره) رسید سر از پا نشناخت و به عنوان یکی از آموزگاران با فرهنگ و تأثیرگذار وارد عرصه جنگ شد.

شهید طائفی می گفت برای مسائل اقتصادی انقلاب نکردیم
شهید ایرج طائفی‌همراه مقید به رعایت امور شرعی از جمله پرداخت خمس و زکات بود و دارای اخلاقی اسلامی و رضایت بخش بود؛ یکی از دوستان بنام حجت الله نیک سرشت می گوید ایرج در کمک به دیگران از لحاظ مالی نیز کوتاهی نداشت، روزی به ایرج گفتم وضع حقوق خودمان هم خوب نیست که ایرج جواب داد فلانی بدان ما برای مسائل اقتصادی انقلاب نکردیم.

 شهید طائفی بارها از سنگر تعلیم و تربیت به سنگرهای دفاع مقدس در جبهه‌ها رفت که در نهایت در تاریخ ۳۰  دیماه ۱۳۶۶ در مناطق عملیاتی مآووت عراق به درجه والای شهادت رسید و پیکر پاکش بعد از سالها با تفحص های انجام شده به آغوش خانواده بازگشت و در گلزار شهدای اسدآباد آرام گرفت.
انتهای پیام/ن