بی احترامی هایی که البته در کمال تحیر واکنشی از سوی دولت به دنبال نداشته است و از تمام خشمی که رئیس دولت یازدهم برای منتقدین داخلی بروز می دهد اندکی متوجه دیپلماتهای حرمت شکن نشده است.

گزارشی از مجموعه اهانت های دیپلماتیک به دولت یازدهم و انفعال مسئولان سیاست خارجی در برابر تضییع حقوق ملت را از اینجا بخوانید.

اما در جدید ترین ورژن تحقیر از سوی اروپایی ها، رئیس جمهور فرانسه ضیافت نهاری را که قرار بود هفته آینده با سفر روحانی به پاریس برای رئیس جمهور ایران ترتیب داده شود، لغو کرد!

 ایران از فرانسه خواسته بود که در این ضیافت شراب سرو نشود وغذای حلال روی میز باشد. اولاند رئیس جمهور فرانسه نیز با این پاسخ که شراب جزئی از فرهنگ فرانسه است!!  میهمانی نهار برای روحانی را لغو می کند.

فرانسه بلافاصله برای تحقیر جدید به رئیس جمهور پیشنهاد حضور در یک میهمانی صبحانه را می دهد. در عرف دیپلماتیک شان مقام رئیس جمهوری یک کشور نیست که از سوی میزبان به صرف صبحانه دعوت شود در حالی پیشتر به ضیافت نهار دعوت شده بود.

گرچه ظاهرا تیم ایرانی، حضور در میهمانی به صرف صبحانه را نپذیرفته است اما شاید این اقدام فرانسه درس مهمی به دولت یازدهم برای دوری از سهل اندیشی و خود کم بینی داده باشد. دولت به هیچ عنوان محق نیست که اگر خودش را در برابر غرب کوچک می پندارد این را از آبروی ملتی بزرگ هزینه کند.

فرانسه حذف شراب از میز روحانی آنهم به خواست میهمان را نمی پذیرد چون آنرا فرهنگ کشورش می داند اما تیم دیپلماتیک ایران برای نرنجیدن مقامات آل سعود واکنش های منفعلانه به مرگ چند صد حاجی نشان می دهند و برای دلخور نشدن آمریکا با اوباما مصافحه می کند.

ظریف در برابر دخالت وزارت خارجه آمریکا بعد از ادای احترامش به شهدای مقاومت کوچکترین پاسخی نمی دهد و البته به سادگی در برابر  میهمانان خارجی که فرهنگ ایرانی را زیر پا گذاشته اند فقط به حرکات دیپلماتیک بدن اکتفا می کند! در حالی فرانسه نهارر با شراب را به نهار با روحانی ترجیح می دهد.

شاید اقدام اولاند برای خود رئیس جمهور هم نکات مهم و آموزنده ای داشته باشد. رئیس جمهور حسن روحانی اردوغان را پس از هتاکی های بی سابقه به ملت ایران به کشور دعوت می کند و برای عدم رنجش وی ذره ای از تشریفات دیپلماتیک را نمی کاهد، فابیوس؛ وزیر خارجه فرانسه و عامل کشتار تعداد زیادی از مردم مظلوم ایران با خون خای آلوده به ایدز را در آغوش میشد اما همین فرانسه شراب را به عنوان نماد فرهنگ خویش به نهار خوردن با حسن روحانی ترجیح می دهد.

مثالهای متعددی مانند این موارد از لگد نخست وزیر انگلیس تا میزبانی گرم ایران از تجار آلمانی که در جنگ تحمیلی به عراق سلاح شیمیایی دادند وجود دارد اما در این شرایط شاید بشود به رئیس جمهور تنها یک توصیه داشت!

آقای روحانی به کشوری که رئیس جمهورش سرو شراب را به ضیافت نهار با ریاست جمهوری ایران ترجیح داده است سفر نکنید یا اگر برای شما حضور در کاخ الیزه غیر قابل چشم پوشی است لا اقل یک مقام جایگزین از ایران مانند معاون اول یا وزیر خارجه را مامور به سفر کنید.