به گزارش آوای سیدجمال، بار دیگر محرم با آن حس و حالش، حسی که در هیچ جایی  و نسبت به هیچ کسی نمی‌توان ابرازش کرد، آمد و شاهدش بودیم.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           

یکی از ایام پرشور و مقدمه عاشواری حسینی تاسوعا است، تاسوعایی که تا نباشد، عاشورایی نیست در واقع تا تاسوعا را نفهمی، عاشورا در نمی یابی و در سرگردانی و حیرت می‌مانی.

یکی از خالص‌ترین انسان‌ها، دلاورمردی از تبار علی (ع) و تشنه لب سقایی که با خون خود ارزش‌های انسانی را مفهومی عمیق و جاودانه می‌بخشد، در این روز به شهادت می‌رسد.

و عشق برادر و امام به آب سودا نکرد و عطش را  آبرو بخشید و  چه حسرتی بر دل فرات و فراتیان گذاشت.

آنجا که شمر ملعون قطره‌ای آب را از سقای تشنه لب دریغ می‌کند و دستانش کنار آب فرات از پیکر جدا شد.

تاسوعایی که  روز باب الحوائج، حضرت اباالفضل العباس (س) است، روزی که حریت و آزادی، نامردی و نامردمی‌ها را به بند حقارت می‌کشید و برای قرن‌ها انسانیت و ارزش‌های ناب انسانی و عشق به اهل بیت (ع) در تاریخ ماندگار می‌شود.

تاسوعایی که بزرگداشت شجاعت، مردانگی، دلاوری، ایثار، ادب و جوانمردی است که تسلیم نشدن در برابری ظلم ظالمانه را به ما آموخت.

بعد از قرن‌ها هنوز علمت بر بلندای افتخار، انسانیت و ارزش‌های انسانی افراشته است.

به راستی علمدار، علمش را بر کدامین قله به اهتزاز درآورد که هنوز بعد از قرن‌ها همیشه سرخی خونت بر بلندای قله افتخار، انسانیت و ارزش‌های انسانی برافراشته است.

با اینکه این محرم، ایام تاسوعا و عاشورا تداعی لحظات از دست دادن سالار شهیدان، حضرت امام حسین (ع) است اما پیروزی حق بر باطل حس عجیب و خوش است که برای ما شیعیان هر ساله تکرار می‌شود.

امروز عشق به سیدالشهدا(ع) و علمدار آن‌چنان با خون و گوشت ما آمیخته شده و در واقع جان‌مان از تولد با عشق حسین (ع) و پرچمدار او سرشته است  و هرگز فراموشی را  برنمی‌تابد.

این واقعه کربلا است که اعتقادات و باورهایمان را پر رنگ تر می‌کند و به ما گوشزد می‌کند که برای که و برای چه باید در این راه قرار بگیریم.

واقعه کربلا  تا ابد ماندگار است و راز و رمز ماندگاری شیعه هم در ماندگاری عشق به حسین (ع) است.

دل شیعه هم  امروز  همواره در آتش عشق حسین (ع) خانه می‌كند و این عشق زیبا می‌ماند چرا که راه و  رسمش ستودنی است.

تاسوعا و عاشورا تشنگی فزونی  دارد که با عطش عشق به حسین (ع) و  ارادتمندی به ابوالفضل العباس (ع) در جانمان آتش می‌گیرد و می‌سوزد.

 این سوز دل با همین عطش سیراب می‌شود و حسین(ع) با لبیك چرا که لبیك به حسین (ع) و  درک رسالت او، پیمان با همه خوبی‌هاست.

لبیک یا حسین (ع)

انتهای پیام/ن