به گزارش آوای سیدجمال، خبر وحشت انگیز دیروز پنجه به روح و روان افکارها کشید؛ بی شک همه ذهن ها درگیر این شد که چرا؟

به چه دلیل؟

چگونه؟

به راستی چرا؟

اصلا چرا باید این اتفاقات بیفتد؟

چرا باید یک انسان بی گناه جان به جان تسلیم شود؟

حالا یک چرای تامل برانگیز، چرا باید یک شخص در اینستاگرام با اسلحه از خود عکس بگذارد؟ این اسلحه از کجا آمده؟

کاش می شد کمی با چشمان باز و فکری آزاد به اطراف مان بنگریم. چرا چشم های مان کدر می بیند؟ چرا باید این تکنولوژی باعث کدری چشم های مان شود؟ فکر و ذکر و یاد و هوش کودک و جوانهایمان را شکار کند.

همین تکنولوژی اگر با مدیریت استفاده نشود می شود بستری برای مبارزه با حجاب؛ بستری برای دعوت خشونت و ناآرامی؛ بستری برای بحران و عشق های خیابانی و ازدواج های ناشی از عشق های پوشالی.

بیاییم اول از خودمان شروع کنیم. کافیست با فرزندانمان دوست باشیم. این دوستی را به قدری شدت دهیم که هیچ چیز حتی اینستاگرام و تلگرام و غیره و غیره نتواند مانع این دوستی شود.

اجازه بدهیم جوانانمان عشق و محبت را از درون خانواده و پدر و مادر جستجو کنند.

بیاییم برای فرزندانمان وقت بگذارم. خودمان مدیری شویم و زندگی جوانانمان را مدیریت کنیم. همه ما انسانیم. هیچ انسانی با خشونت و بحران متولد نمی شود.

هیچ انسانی با تولد معنی قتل را نمی فهمد و قاتل نمی شود. باید گشت و پیدا کرد. باید جلو این نابهنجاری ها را گرفت. اول از خودمان شروع کنیم.

خانواده اولین سنگر هر فردیست، سنگرها را پاک نگه داریم، سنگرها را گرم و با محبت حفظ کنیم تا فرزندانمان در اینستاگرام یا هر چیز دیگری دنبال هیچ چیز نگردند.

اینستاگرام گاهی می تواند انسان را از خودش بگیرد. خودش را با خودش غریبه کند. این غریبه شدن با خود انتهای نافرجامیست...

فاطمه بگزاده