به گزارش آوای سیدجمال، انگار امروزها با همه دیروزها فرق می‌کند. انگار دنیا یک‌طور دیگری شده.

انگار دیرورها یک خاطره بود و فرداها یک معما. نمی‌دانم سروکله کرونا از کجا پیدایش شد؟ داشتیم زندگی‌مان  را می‌کردیم.

اصلا قهرها سر جای خودش بود و مهمانی‌های که دعوت می‌شدیم و برای نرفتنش بهانه می‌تراشیدیم سرجای خودش.  اما امروز دلمان تنگ همان دست دادن است.

دلمان لک زده برای یک دورهمی ساده. چقدر دوران سخت و دردآور نه فرزند مادر را می‌دید و نه مادر فرزند را. این ویروس آمد که نشان‌مان دهد هیچ‌چیز به اندازه مهربانی زیبا نیست.هیچ‌چیز به اندازه انسانیت معنا ندارد.

اما جای سوال این‌جاست چرا هنوز رژیم کودک کشی چون صهیونیست بعد از آمدن این ویروس نه معنای محبت را فهمید و نه انسانیت را درک کرد. بله این رژیم خود ویروسی است که باید ریشه‌کن شود.

اما قبل از هرچیزی بداند که قدس تنها نیست و تنها هم نمی‌ماند‌ اولین قبله مسلمانان آنچنان بزرگ و قوی است و خواهان دارد که هرگز به دست رژیم کودک کش نمی‌افتد.

در زمانی که مردم داشتند به هم کمک می‌کردند تا در وضعیت بد کرونا کسی کمبودی نداشته باشد از رسانه‌ها می‌شنیدیم که اسرائیل به فلسطین حمله کرد.

این چه معنایی می‌تواند داشته باشد جز این‌که صهیونیست قلبی دارد به سختی سنگ.حاشا به غیرت کرونا که کودکان را نمی‌آزارد. اما صهیونیست باید بداند که قدس تنها نیست.

قلبی به وسعت مهربانی و روحی به وسعت محبت و دلی به وسعت آسمان و مشت‌هایی به پهنای همه راهپیمایی‌هایی که داشتیم برایش می‌تپد.

به امید روزی که بشنویم اسرائیل نابود شده است.

انتهای پیام/