به گزارش آوای سیدجمال، یکی از قدیمی ترین شگردهای رسانه ای "دروغ بزرگ" است، بدين معني كه با تکرار  پی در پی پيامي كه به هيچ وجه واقعيت ندارد، مخاطب را فریب می دهند. 

معروف ترين استفاده از اين تاكتيك در زمان آدولف هيتلر و توسط رئيس دستگاه تبليغاتی نازی ها، گوبلز بوده است. گوبلز مي گويد: «دروغ هرچه بزرگتر باشد، باور‌ آن براي مردم راحت تر است».

در این تاکتیک عملیات روانی، با بمباران خبری و  ارسال پیام های بی شمار و کذب، جامعه هدف در احاطه این داده ها قرار گرفته و قدرت تجزیه و تحلیل و انتقاد را از مخاطب سلب می کنند و اساسا مجالی برای تفکر باقی نمی گذارند. 

نمونه ملموس این سیاه نمایی و بازی رسانه ای سند همکاری ۲۵ ساله ایران و چین است  که با اینکه  نهایی نشده و بر اساس مفاد آن باید در مراجع قانونی بررسی و تصویب و سپس عملیاتی شود؛ لکن سم پاشی ها و شایعه پراکنی ها درخصوص آن بیش از بندها و مفاد این سند می باشد. 

امروز نظام سلطه همچنان مجری تفکرات مکاتب واقع گرایی بوده و با استفاده از ابزار رسانه در صدد کسب، حفظ و گسترش قدرت است. 

در این میان برخی دولت ها، گروه ها و افراد با ژست دایه مهربانتر از مادر و با همان شگرد دروغ بزرگ و با استفاده از عبارات، هشتگ ها و کلید واژه هایی همچون قرارداد ترکمانچای، واگذاری جزیره کیش به چین، الحاق ایران به چین، ایران را نفروشید و ... تلاش می کنند مردم و نظام حاکمه را در مقابل هم قرار داده و کشور را از منافع حاصل از  این پیمان همکاری محروم نمایند.

از آنجائیکه که اکثریت صحنه گردانان چنین فضایی به ویژه از نوع مجازی آن، به صورت یک طرفه یا متکلم وحده مخاطب خود را ارتزاق می کنند و منابع مشخص و قابل استنادی برای ادعای خود ارائه نداده و عامدانه از افشای حقیقت طفره می روند؛ متاسفانه تعداد قابل توجهی از افراد در دام این جریان سازی های رسانه ای قرار می گیرند.
بنابراین خروجی این فضا؛ ایجاد جو یاس و نا امیدی، ملتهب شدن فضای عمومی جامعه، ایجاد وضعیت دو قطبی، بی اعتمادی به مسئولان، نارضایتی  مدنی و گاهی تحت الشعاع قرار گرفتن مسئولان و اتخاذ سیاست های نادرست و عجولانه و در نهایت به خطر افتادن منافع ملی کشور است.

علی رغم فراگیری بی سابقه رسانه ها و وسایل ارتباط جمعی مدرن و نوین؛ سواد رسانه ای حلقه مفقوده مقابله با آسیب ها و تهدیدهای چنین فضایی است، چرا که نبود معلومات رسانه ای می تواند از یک شهروند وطن پرست یک ستون پنجم بسازد که بی اختیار همچون سربازی در صفحه شطرنج ترسیم شده دشمن حرکت کند.

مع الوصف؛ وقتی خبر یا پیامی را دریافت می کنیم باید چند سوال را با نگاه انتقادی و موشکافانه از خود بپرسیم، زیرا خبر هنگامي كامل است كه عناصر خبري در آن، به شكل كلي مطرح شوند. اما چنانچه يكي از عناصر خبري شش گانه (كه، كجا، كي، چرا، چه، چگونه) در خبر بيان نشود، خبر ناقص است. لذا گاهی بی توجهی به این امر می تواند منافع فردی و جمعی را با چالش و مخاطره مواجه نماید.

هادی بختیاری

انتهای پیام/ن