محمد احمدی، مدیرعامل تشکل خانه حامی کشاورز اسدآباد در گفت‌وگو با خبرنگار آوای سیدجمال با اشاره به وضعیت دشت امروز اسدآباد که در آستانه فوق بحرانی شدن آب است، اظهار کرد: دشت اسدآباد یکی از دشت‌های استان همدان در چندین سال اخیر به لحاظ وضعیت آب ممنوعه و بحرانی اعلام شده و در آستانه تبدیل شدن به دشت فوق بحرانی است.

وی با بیان اینکه بر اساس شواهد و آمارها چندین شهرستان استان همدان از جمله کبودرآهنگ، فامنین و قهاوند تا ابد خشک و غیر قابل احیا شدند، افزود: ما در دشتی زندگی می‌کنیم که ۱۰۰ درصد آب شرب شهری و ۹۸ درصد آب روستایی و بیش از ۹۵ درصد آب کشاورزی ان ، وابستگی کامل و تمام به تنها منبع حیات دشت یعنی سفره های آب زیرزمینی دارد.

مدیرعامل تشکل خانه حامی کشاورز اسدآباد با اشاره به اینکه سالانه بیش از ۲۰۰ میلیون متر مکعب آب  از سفره زیر زمینی دشت تشنه ممنوعه بحرانی توسط بیش از هزار و 700 حلقه چاه مجاز و تعداد نامعلوم چاه غیر مجاز از زیر زمین دشت استخراج می‌شود، افزود: همچنان و هرسال کشت های پر آب در حال گسترش است.

وی مصارف آب در اسدآباد را بسیار بیشتر از منابع باقیمانده زیرزمینی دشت دانست و اذعان داشت: در این دشت رودخانه دائمی نداریم، امر مهم آبخیزداری و تزریق آب به زیر زمینی دشت که کفه دیگر ترازوی تعادل منابع آب است به کلی رها شده، درواقع کمتر به تغییر الگوی کشت توجه شده است، بی شک ادامه این روند در سال‌های آینده حیات ساکنان دشت را بصورت جدی  تهدید می‌کند.

احمدی با بیان اینکه ما درباره آب در دشت اسدآباد هنوز اطلاعات  دقیق پایه نداریم، گفت: می توان گفت که حسابداری آب در دشت نداریم! وقتی ندانیم چه چیز چقدر داریم چگونه می خواهیم آن را مدیریت و کنترل کنیم توسط کدام ابزار!

وی با انتقاد صریح از امور آب و آب منطقه ای همدان، جهاد کشاورزی شهرستان و استان در خصوص عدم اقدام عملی و مؤثری برای کنترل و مدیریت ته مانده منابع آب زیر زمینی دشت، خاطرنشان کرد: بخش زیادی از اشتغال شهرستان بر دوش بخش کشاورزی است، منابع  آب دشت کفاف کشاورزی پرمصرف و روبه گسترش را نخواهد داد و دچار بد مصرفی آب هستیم.

مدیرعامل تشکل خانه حامی کشاورز اسدآباد با بیان اینکه علی رغم همه این مسائل و مشکلات بازهم راه نجات برای ته مانده آب دشت وجود دارد، گفت: البته اگر فرصت را از دست ندهیم.

وی ادامه داد: از جمله راهکارها برای نجات ته مانده آب زیرمینی در دشت را می‌توان با اصلاح روش‌های آبیاری موجود و تغییر به سیستم قطره ای و تغییر الگوی کشت و کشت نشایی آب باقی مانده دشت را مدیریت کرد؛ با این تغییرات می‌توانیم میزان مصرف آب دشت تشنه  بحرانی را تا ۵۰ درصد کاهش دهیم.

احمدی با بیان اینکه کارخانه قند همدان و دیگر کارخانه های قند که وابسته به چغندر دشت اسدآباد هستند، یکی از ذینفعان اصلی آب دشت آنها هستند، افزود: باید این کارخانه‌ها مجبورشان کرد که برای  پایداری باقیمانده آب دشت هزینه کنند به این ترتیب که تمام هزینه‌ها و یا حداقل نصف هزینه آبیاری قطره ای کشاورز چغندرکار را پرداخت کنند چرا که با ادامه کشت پر آب چغندر منابع آب زیر زمینی دشت تهی خواهد شد و تبعات آن برای ساکنان آن خواهد ماند و آنها بعد از اتمام آب می روند!

وی با تأکید بر اینکه باید اعتماد مردم و کشاورزان را جلب کرد، افزود: کشاورزی که ۳۰ سال کشاورزی می‌کند را نمی‌توان توقع داشت کارش را تعطیل کند،چراکه برای گذران معیشت جایگزینی وجود ندارد اما می‌توان متقاعدش کرد آب باقیمانده  زیر زمینی را که سرمایه اصلی او و ساکنان و طبیعت و صنایع و شرب شهری و  شرب روستایی دشت است، درست مصرف کند.

مدیرعامل تشکل خانه حامی کشاورز اسدآباد با بیان اینکه آب منطقه‌ای همدان باوری به مشارکت ندارد، یادآور شد: بدون مشارکت کشاورزان و مردم و ساکنان دشت هیچ اقدامی درباره آب موثر نخواهد بود.

وی مسئله آب را موضوعی اجتماعی  و اقتصادی دانست و گفت: این مایه حیاتی با معاش و حیات مردم گره خورده و از دست  دادن این منبع بدون جایگزین در سال‌های آینده  تبعات فراوان پشیمان کننده ای  خواهد داشت و آن زمان دیگر سودی نخواهد داشت.

احمدی با تأکید بر ورود خبرنگاران و رسانه‌ها در موضوع آب، گفت: امروز دانشگاه های استان در موضوع به این مهمی چرا ورود نمی‌کنند؟ باید درباره آب گفتگو کرد چرا که راهی جز این نداریم.
انتهای پیام/ن