به گزارش آوای سیدجمال، به نقل از راه دانا  ولی امر مسلمین می فرمایند: آن چیزی را که حق تشخیص می دهید، باید مطالبه کنید. نه فقط خواستن با زبان و با شعار -  البته یک وقت شعار لازم است، یک وقت هم لازم نیست - باید کار و تلاش هم کرد.

نوشتن این مقاله تلاشی است در جهت مطالبه ی آنچه حق تشخیص داده شده است. البته وظیفه به درخواست و مطالبه ختم نمی شود و مطالبه اولین گام برای رسیدن به اهداف تعیین شده است؛ چرا که امام خامنه ای فرموده اند: «جوان باید مطالبه کند، باید احساس کند که این مطالبه سودمند و ثمربخش است؛ و تشویق بشود بر این مطالبه و باید احساس کند که او فقط مسئولیتش طرح سؤال و پرتاب کردن یک شعار نیست، که بگوید خوب، ما کار خودمان را کردیم؛ نه، پیگیری کردن، مطالبه کردن، درباره‌ی مسئله اندیشیدن، آن را پخته کردن، راهِ کارِ اجرائی را برای آن جستجو کردن، برای طرحش با مراکز دست‌اندرکار و مجری تلاش کردن و فعالیت کردن و بالاخره خود وارد میدان کار شدن، اینها جزء وظایف و تکالیف جوان ماست که این را هم بایستی جوان ما درک کند؛ در کنار آن مطالبه و طلبکاری و مدعا داشتن که عرض کردیم.

با مراجعه و مطالعه ی اجمالی قانون مجازات اسلامی که مرجع اصلی، جهت تعیین جرائم و محدودیت های مربوط به جاسوسی دشمنان محسوب می شود، در می یابیم که در خصوص جرائم مربوط به جاسوسی اطلاعاتی و امنیتی صحبتی به میان نیامده و لذا در این بخش با قوانینی با موضوع پیشگیری از این جرائم مواجه نیستیم و این در حالی است که مدام از جاسوسی های زمینی، دریایی، فضایی، انسانی و... از جرائد و رسانه های دولتی اخبار تهدید آمیز دریافت می کنیم. پر واضح است که هیچ کشوری پذیرای سرویس های جاسوسی برای تخلیه اطلاعات مردم و مسئولین خویش نیست. اما در دنیای کنونی با یک استحاله و یا تعویض عنوان مواجه هستیم، آن طور که بدترین چیزها در زیباترین پوشش ها عرضه می شود، به گونه ای که افراد آنها را انتخاب خود می دانند. از مصادیق آن می توان به شبکه های ضد اجتماعی به ظاهر رایگان که در یک تاکتیک برنامه ریزی شده ترویج شده اند اشاره کرد و حال آنکه تنها هدف از ساخت و ترویج آنها سوء استفاده از یک نیاز کاذب ِ برنامه ریزی شده است که با ترفند رایگان بودن برای اهداف جاسوسی مورد استفاده قرار می گیرد. یکی از حربه های دشمن صهیونیستی، که متاسفانه در سایه ی بی توجهی و غفلت مسئولین توانسته به قلب خانه های ایرانی نفوذ کند، شبکه های ضد اجتماعی پیام رسان، نظیر وایبر، واتس اپ، تلگرام، اینستاگرام و ... می باشد. اطلاعات به دست آمده از این شبکه ها نقش دیده بان را در یک جنگ روانی برای دشمن بازی می کند. افراد، نا خواسته با نصب این نجس افزارها، حقوق شهروندی را از خود سلب و گوشی همراه خود را به یک جاسوسکده همیشه همراه تبدیل می کنند؛ گویا خود داوطلبانه در این جاسوسی اعلام همکاری می کنند. این سرویس ها شاید عناوین مختلفی داشته باشند و هر روز با یک عنوان تجاری جدید وارد بازار شوند اما مدیریت اصلی آن ها به صورت کاملا واضح از جانب دولت های صهیونیستی است.

به عنوان مثال وایبر، نرم افزاری است که ساخته تالمون مارکو، صاحب شرکت صهیونیستی وایبر مدیا، مستقر در اسرائیل و دانش آموخته علوم کامپیوتر از دانشگاه تل آویو و عضو سابق نیروهای دفاعی اسرائیل است. واتس اپ نیز توسط شرکت سهامی واتس‌اپ ساخته شده است. مؤسس شرکت و سازنده این برنامه جن کوم بود که در سال 2014 توسط موسس شرکت فیس بوک زاکربرگ خریداری شد. زاکربرگ شخص خود را فردی آتئیست (بی خدا) می داند و از همه مهم تر شیمون پرز، نخست وزیر سابق رژیم کودک کش صهیونیستی، به وی لقب "پسر خوب یهود" داده است. تلگرام نیز ساخت برادران دروف بوده که با همکاری مایکل میری لاشویلی سرمایه دار صهونیستی، رئیس کنگره یهودیان روسیه (RJC)، عضو هیئت رئیسه کنگره جهانی یهود (WJC) و رئیس شرکت قلعه دیجیتال (تلگرام) به منظور خدمت به امنیت دولت های صهیونیستی ایجاد شده است.

حال این سوال پیش می آید که چرا در این میان قوه قضائیه و مقننه به صورت قاطع و قانونی با این جریان جاسوسی برخورد نمی کنند؟ حتی در مواردی مانور تبلیغاتی در خصوص استفاده از این شیطان افزار ها توسط نمایندگان مجلس و دیگر مسئولان نظام از صدا و سیما پخش می شود. از طرفی قوه مجریه که بر اساس مصوبه شورای عالی فضای مجازی موظف است شبکه ملی اطلاعات و ارتباطات اختصاصی را برای کشور پیاده سازی کند چرا در این زمینه اقدام جدی صورت نمی دهد؟؟؟ اهمال در این مسئله ی خطیر، عملی نابخشودنی است. نقش وزارت اطلاعات در این میان از سایر وزارت خانه ها خطیر تر و متمایز تر است؛ چرا که انتظار می رود این وزارت خانه همانند گذشته، بدون تعلقات خارجی و وابستگی های جناحی به وظیفه ذاتی خود در این زمینه بیش از پیش بپردازد، همان طور که در سایر موارد همانند یک حلقه امنیتی برای کشور عمل نموده و مردم را دلگرم به فعالیت های این وزارت خانه کرده است، آن چنان که از داشتن چنین خدمتگزارانی احساس غرور می کنند.

البته رئیس صدا و سیما نیز که یکی دیگر از اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی و شورای عالی فضای مجازی است، می تواند مرجع این سوال و مطالبه قرار بگیرد که چرا در این زمینه به ساخت برنامه های لازم در جهت روشنگری اذهان عمومی نمی پردازند و اندک برنامه های ساخته شده نیز در ساعت های کم بیننده پخش می شود؛ شاید تردید در پخش آن وجود دارد و قصد این است که کسی تحت تاثیر آن قرار نگیرد. حتی برنامه هایی با محتوای ضد و نقیض در یک شبکه پخش می شود، به گونه ای که به تردید و سر در گمی مخاطب در این حوزه منجر می شود؛ این سردرگمی را می توان در نظراتی دید که در حاشیه ی مقالاتی که به موضوع جاسوسی این نرم افزار ها و پرداخت هایی که به شرکت های صهیونیستی می شود، می پردازد.

انتظار است دولت محترم و وزارت ارتباطات با جدیت بیشتر نسبت به انجام منویات مقام معظم رهبری در باب فضای مجازی اقدام نموده و شبکه ملی اطلاعات را که راهی است به سوی استقلال مجازی کشور، هر چه سریعتر راه اندازی نمایند.

فاطمه علیدادی