به گزارش آوای سیدجمال، 16 آذر به نام تو رقم زده شد تا تو نیز رقم بزنی هر آنچه از تو بر می‌آید که بدون شک و قرص و محکم و با نهایت جرأت میتوان گفت از تو خیلی چیزها بر می‌آید؛ اصلا" اغراقی در کار نیست، مطمئن باشید هر چه باشد آینده مملکتی به دستان مبارک تو سپرده شده.

 شاید این فرصتی است تا خودت را به همگان ثابت کنی و بگویی من هم هستم من نیز به نوبه و به اندازه خودم در آینده کشورم سهیم هستم، پس هر چقدر که در توانم باشد کوتاهی نکرده و نخواهم کرد.

و چه لطیف و زیباست حس آغازی دوباره آنگاه که درب خانه را باز میکنی و به سوی علم و دانش پیش می‌روی، خداوند بال‌های فرشتگانش را زیر پاهای تو باز می‌کند همین است که باید به ارزش تو پی برد.

 وقتی نام دانشجو را روی تو می‌گذارند انگار کار وزن سنگینی را به دوش میکشی چرا که همه و همه از تو انتظار خواهند داشت، از خانواده ات گرفته تا تک تک افراد جامعه ای که در آن زندگی میکنی.

 پس تو باید با دیگران فرق داشته باشی حتی راه رفتن تو باید با دیگری متفاوت باشد چراکه دیگر به تو به چشم یک دانشجو و چه بسا یک فرد تحصیل کرده نگاه می‌کنند.

پس تو ای دانشجو مراقب رفتار و کردارت و حتی طرز راه رفتنت باش که تو باید پاسخگو باشی، به فردای این مرز و بوم به آینده ایران؛ ایرانی که دل به توخوش کرده و از رشد و شکوفایی تو لذت می‌برد و پیشرفتت را به همگان فخر می‌فروشد.

و چه اندازه شیرین است آن لحظات پایانی کلاس و نوشتن‌های هول هولکی برای تو؛ با تو باید راهی یافت که اگر نبود راهی را ساخت؛

 و ای دانشجوی مملکت این را بخوان و بدان حق الناس همیشه پول نیست گاهی کاری است که باید می‌کردی و انجام نداده‌ای؛ مبادا حق الناسی را برگردن خود بیاوری و یا حقی را ضایع کنی تو باعث افتخاری.

چای که سرد میشود روی آن آب جوش می‌ریزند تا گرم شود درست است گرم می‌شود اما متاسفانه کمرنگ می‌شود و طعم اولیه خود را از دست می‌دهد، درس خواندن و خلاصه به دنبال علم بودن نیز همینطور است؛

 هر گاه بسراغش بروی، می‌شود اما گاهی دیر می‌شود و ذهن دیر یاری می‌کند، آنجاست که متوجه می‌شوی چه زود دیر شده است.

 امیدوارم و امیددارم که هیچ دانشجویی به این نقطه از زندگی نرسد و با آرزوی طی کردن پله‌های طرقی همه دوستانم.

یادداشتی از سارا نظری فرهودی

انتهای پیام/ن