به گزارش آوای سیدجمال؛ به راستی سهراب چه زیبا گفت: چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید...

کاش برای یکبار هم که شده چشم‌ها را بشوییم، شاید نسخه سهراب بتواند بهتر ددن را به چشم‌هانمان هدیه دهد.

کمی کمی چشم هایمان را به دور و اطراف بگرانیم، جای دوری را نمی گویم، منظورم همین دور و اطراف شهرمان است؛ شهری که به دیار سید جمال الد ین اسدآبادی معروف است.

شهری که در استان همدان از آن عنوان نگین شهر یاد میشود، به به چه اسم زیبایی؛

نام نگین که می آید ناخودآگاه آدم را می کشاند تا براقی و زیبایی و ارزشمندی؛    

راستی تابحال به ارزش های شهرمان اندیشیده اید، می دانستید مکان‌های دینی هر شهر چاشنی آن شهر است.

جاهای دیدنی هر شهر مثل پدربزرگ و مادربرزگ هر خانه است، احترام و ارزش دارد، اگر در خانه بزرگی نباشد نه رفت و آمدی هست و نه دلنشین و نه دل چست میشود.

پیرسلمان اسمش که می آید اول تصویری از تالاب و برکه قشنگ آن در ذهن تداعی می شود، آن تالاب زیبایی که پر آب است و زلال.

آخ بگذار از دربندش بگویم، اسمش با خوش است، روح و روان آدمی را به بند می کشد، عشق، احساس و ذهن ...

آدمی را غرق آن همه زیبایی می کند و دلت می خواهد بشینی و ساعتها به آن روی که از دل طبیعت از لابه لای آن درختان تنومند با سنگ های بزرگ را دریده و بیرون رها شده را تماشا کنی، چقدر زیبا می شود اگر دربندتر  کرد...

کتبه آقاجانبلاغی را که می شناسی همان کتیبه ای که از دوره های گذشتگانمان به جا مانده، کتیبه ای که زیر یک جاده آسفالت شده قرار دارد، درست در دل زمین کشت گندم.

راستی به جزء خودمان کسی آن را می شناسد؟! نگذاریم زیر پای گوسفندان بماند و به هرز برود.

زیبایی و مکان های زیبا و دیدنی یک شهر مانند تسبیح، اگر چه آن بند لابه لاب دانه های تسبیح به خوبی نمایان نیست، اما اگر نباشد دانه ر کنار هم قرار نمی گیرند.

پیرسلمان، موزه مردم شناسی کتیبه آقاجان باغی، دربند و ... اینها مانند بند یک تسبیح هستند که اگر نباشدن دانه ها در کنار هم قرار نمی گیرند، شهرمان با وجود اینها پا برجاست.

به قول سهراب تا شقایق هست زندگی باید کرد، از یاد نبریم شقایق های شهرمان را اگر این ها لطمه ای بخورند شهر چاشنی و مزه ای نخواهد داشت.

بیایید اهمیت دهیم به این چاشنی های شهرمان...

انتهای پیام/ن