به گزارش آوای سیدجمال، کودکان در هر سنی ترس‌هایی دارند که باید راهکار مدیریت آن را یاد بگیرند. ترس‌ها را ممکن است محیط به کودک بدهد یا حتی والدین. جدا از اینکه کودک تا حدی باید با ترس آشنا باشد، نحوه برخورد پدر و مادر با این ترس‌ها مهم است. در این گزارش راهکارهایی به پدر و مادرها معرفی می‌کنیم که چطور مانع ترس کودک شوند یا حتی چطور خودشان به عامل ترس کودک تبدیل نشوند.
 

ریشه ترس بچه‌ها را بشناسید

اول از همه دلیل ترس کودک را بفهمید. ترس و اضطراب می‌تواند با نشانه‌هایی مثل ناخن جویدن، بدخوابی و وابستگی زیاد به مادر خود را نشان بدهد. در هر سن کودکان ترس‌‌هایی دارند؛ مثلا بچه‌های دو تا چهار سال ممکن است از تاریکی، صدای بلند یا حتی کمد و جالباسی بترسند یا بچه‌های پنج تا هفت سال احتمال دارد ترس از دکتر و آمپول یا دزد دارند. این ترس در بچه‌های بزرگتر و به‌ویژه نوجوانان شکل دیگری پیدا می‌کند. در اولین قدم ببینید کودکتان از چه چیزی می‌ترسد تا در گام بعدی بتوانید برای آن راه‌حل پیدا کنید.
 

پیشگیری همیشه بهتر از درمان است!

خیلی از ترس‌ها را می‌شود قبل از به‌وجود آمدن پیش‌بینی و برایش راه‌حل پیدا کرد. مثلا یکی از ترس‌‌هایی که از دو سالگی شروع می‌شود، ترس از تاریکی و تنهایی خوابیدن است. برای همین اگر کودک پیش از دو سالگی اتاق خوابش جدا شود و یاد بگیرد تنها بخوابد، دیگر ترس از تنهایی خوابیدن را تجربه نخواهد کرد. یا مثلا کودکان پنج تا هفت سال ترس پذیرفته نشدن در گروه‌های همسالان دارند؛ پس اگر پیش از حضور در جمع همسالان مهارت‌های ارتباطی را آموزش ببیند، در برخورد با دوستان بهتر عمل خواهد کرد و کمتر خواهند ترسید.
بیشتر بخوانید

 ترس نوجوانان 12 تا 18 سالهبا لجبازی بچه‌ها چکار کنیم؟

مراقب توصیه‌هایی که ایجاد ترس می‌کنند باشید

گاهی اوقات بزرگترها ناخودآگاه موقع توصیه و نصیحت کردن، به بچه‌ها ترس منتقل می‌کنند یا نگرانی‌های خود را به کودک منتقل می‌کنند. برای اینکه با این مشکل مواجه نشوید، هنگام صحبت با بچه‌های از واژه‌ها و عبارات مثبت استفاده کنید. مثلا برای اینکه کودک بدون اجازه شما در را روی کسی باز نکند، از جمله «گرگ می‌خوردت» یا «شاید آقا دزده باشه» استفاده نکنید. به جای آن بگویید «برای باز کردن در باید از من اجازه بگیری» یا «ما باید مراقب باشیم. شاید غریبه پشت در باشه.». حواستان باشد القای کمی ترس به کودکان ایرادی ندارد؛ اما نباید در آن افراط کرد.  ‎‌
 

مشاجره و حرف‌های استرس‌زا در حضور بچه‌ها ممنوع

یکی از ترس‌های بچه‌ها به خاطر حرف‌ها و دعواهای پدر و مادر یا بقیه بزرگترهاست. همیشه مراقب سلامت روانی کودکان باشید؛ چون آن‌ها حتی در سکوت شاهد حرف‌های شما هستند؛ پس در حضور بچه‌ها درباره گرانی، اوضاع بد جامعه یا حتی مشکلات خانوادگی خود صحبت نکنید. البته کودکان باید ببینند که پدر و مادر ممکن است با هم سوتفاهم داشته باشند؛ اما باید نحوه مدیریت کردن این سوتفاهم را با گفت‌وگو را ببینند. حتی اگر نمی‌توانید این اختلاف را با گفت‌وگو حل کنید، لااقل در حضور بچه‌ها مشاجره نکنید. دعوای پدر و مادر برای بچه‌ها شبیه یک عملیات جنگی برای یک سرباز است!

گاهی اوقات بزرگترها ناخودآگاه موقع توصیه و نصیحت کردن، به بچه‌ها ترس منتقل می‌کنند یا نگرانی‌های خود را به کودک منتقل می‌کنند. برای اینکه با این مشکل مواجه نشوید، هنگام صحبت با بچه‌های از واژه‌ها و عبارات مثبت استفاده کنید

بچه‌ها را تهدید نکنید

پدر و مادر گاهی برای پیشبرد اهداف خود، از تهدید استفاده می‌کنند. اکثر این تهدیدها، باعث ایجاد ترس در کودک می‌شود. ترسی که شاید در کوتاه‌مدت کار والدین را راه بیندازد؛ اما در درازمدت برای کودک اضطراب ایجاد می‌کند. مثلا یکی از تهدیدهای همیشگی مامان‌باباها، تهدید با آمپول و دکتر است. این تهدید علاوه بر اینکه به طور کلی کودک را مضطرب می‌کند، او را از دکتر و بیمارستان بیزار می‌کند. یا در مثالی دیگر، کودکان به طور کلی نگاه مثبتی به محیط اطراف خود را دارند؛ اما پدرومادرها برای آموزش خودمراقبتی به کودکان از جملاتی استفاده می‌کنند که جهان را برای آن‌ها ناامن می‌کند. جمله «اگه بری بیرون، آقا دزده تو رو با خودش می‌بره» یکی از همین جمله‌هاست.

ترس‌ها نه فقط در کودکی که می‌تواند تا سال‌ها روان فرزند شما را تحت تاثیر قرار بدهد و حتی به نسل بعد هم منتقل شود؛ پس از همین الان مراقبت از سلامت روان دلبندتان را آغاز کنید!