به گزارش آوای سیدجمال، بچه‌های دهه شصت و اوایل هفتاد برای دیدن برنامه مورد علاقه‌شون، باید ساعت‌ها به انتظار می‌نشستن؛ اما این نسل هر وقت که بخواد و اراده کنه، می‌تونه برنامه مورد نظرش رو جست‌وجو و تماشا کنه؛ پس انتظار برای این نسل بی‌معنیه.

راه‌حل: قبلا خود رسانه تعیین می‌کرد بچه‌ها چه زمانی چه برنامه‌ای ببینن؛ اما الان کنترل دست شماست! برای تماشای کارتون بچه‌ها قانون بذارید. خودتون هم در استفاده از موبایل، قاعده داشته باشید. بچه‌ها اگه ببینن شما هر لحظه گوشی به دستید، قانون شما رو قبول نمی‌کنن.

در کنار داستان‌های تخیلی و فانتزی، باید از بچگی داستان‌های واقعی برای بچه‌ها گفته بشه. این هم وظیفه پدر و مادر است هم ارگان‌های آموزشی و رسانه‌ای

نداشتن تحمل باخت

نسل قبل اگه به تکرار برنامه مورد علاقه‌ش نمی‌رسید، باید قبول می‌کرد که اونو از دست داده؛ اما برای بچه‌های الان از دست دادن معنی نمی‌ده. در رسانه هر چی بخواد رو جست‌وجو می‌کنه. در گیم هم انقدر بازی می‌کنه تا ببره؛ پس عجیب نیست که باختن رو قبول نکنه و شکست براش سخت باشه.

راه‌حل: شرایط بازی واقعی رو برای بچه‌ها فراهم کنید. پارک، مهدکودک و جمع‌های خانوادگی موقعیت‌های مناسبی برای تجربه برد و باخت هستن.

دور شدن از واقعیت

این دور شدن از واقعیت مخصوص نسل الان نیست؛ اما می‌شه گفت این نسل بیشتر بهش دچاره. نسل قبل با انیمیشن‌های ژاپنی، به دیدن سختی‌ها و زندگی معمولی و حتی پایین‌تر از معمولی، عادت داشت؛ اما برنامه‌های جدید همراه با مضامین سحر و جادو یا زندگی‌های فانتزی و ایده‌آل هستن.

راه‌حل: در کنار داستان‌های تخیلی و فانتزی، باید از بچگی داستان‌های واقعی برای بچه‌ها گفته بشه. این هم وظیفه پدر و مادراست هم ارگان‌های آموزشی و رسانه‌ای که داستان‌های واقعی مثل داستان انبیا یا داستان قهرمان‌های ملی رو به شیوه جذابی برای بچه‌ها بگن و در کنارش روی مهارت‌های استدلال‌ورزی بچه‌ها کار کنن.
 

شکستن هنجارها

این نسل معروفه به نسل جسور. یکی از دلایل این جسور شدن بچه‌ها، امکاناتیه که رسانه به بچه‌ها می‌ده. بچه‌ها می‌تونن گیم بازی کنن و در گیم قانون‌ها رو دور بزنن. مدل تربیتی کمترقانون‌مدار خانواده‌های امروزی هم باعث شده که این بچه‌ها جسارت بیشتری داشته باشن. این جسارت به خودی خود بد نیست؛ اما اگه به قانون‌شکنی منجر بشه، نیاز به اصلاح الگوهای تربیتی هست.

راه‌حل: باید در خانه قواعد وجود داشته باشه. قواعدی ساده مثل زمان مشخص برای صرف ناهار یا شام یا زمانی برای خواب.و همچنین خانواده‌ها باید برای استفاده از موبایل برای بچه‌ها قاعده بذارن؛ مثلا بازی با موبایل در زمان خوابیدن ممنوع باشه یا یه ساعت مشخصی حق چرخیدن تو فضای مجازی داشته باشن.
 

بی‌اهمیت شدن درس و تحصیل

بچه‌های نسل زد و آلفا دیگه خیلی دنبال درس و مدرک نیستن. خیلی‌هاشون گیمرهای خوبی هستن و خیلی‌های دیگه از سن کم، بلاگری رو شروع کردن. این نسل متوجه شده برای پول درآوردن دیگه لازم نیست سال‌ها درس بخونه و دانشگاه بره. این هم مطلقا بد نیست؛ اما باید بچه‌ها رو به سمت مهارت‌های مفید سوق داد.

راه‌حل: اینکه بچه‌ها به مهارت‌ها در کنار تحصیل اهمیت بدن خیلی خوبه؛ اصلا نیازی نیست همه بچه‌ها برن دانشگاه؛ اما باید مراقب باشیم این مهارت‌ها هم فایده‌ای برای خودشون و جامعه داشته باشه. آموزش زبان، کارهای هنری، مهارت‌های رزمی و ورزشی، مهارت‌های خوبی‌ان که باید به بچه‌ها معرفی بشه و شرایط فراگیری‌ش براشون فراهم بشه.