به گزارش آوای سیدجمال به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ در سایت صدای دانشجو در یادداشتی نوشت:
این روزها در سایت های خبری میخوانیم: « مسئولان جهاد کشاورزی استان فارس اقدام به امحا کردن بیش از 1700 تن سیب زمینی کردند» و این خبر کلی جنجال و اتهام و سر و صدا بر پا کرده است. اما آنهایی که بیخودی خبرها را داغ میکنند و جنجال به راه می اندازند آن طور که باید، متوجه این مطلب و علت آن نشده اند. اینجا که شهر هِرت نیست!!!. مملکت قانون دارد و ما خوب میدانیم که حتماً دادگاهی تشکیل شده و حکمی صادر شده و طی مراحل قانونی حکم اجرا شده است.
بگذارید تا کمی منطقی فکر کنیم و مسئله را تحلیل کنیم. همه ما خیلی خوب میدانیم که کشور با چه بحران شدیدی در مسئله آب و کم آبی مواجه است تا جایی که برخی کارشناسان نگران بحران ادامه حیات در آینده ایران هستند. حالا با این شرایط بحرانی اگر یک مشت سیب زمینی بی رگ! و بی خاصیت! سهم آب محصولات مظلوم دیگر را خوردند و باعث نابودی آنها شدند حق است که ساکت بمانیم؟! این ظالمان از خدا بیخبر نه تنها آب را حیف و میل کردند بلکه هکتار هکتار فضای مفید کشاورزی را که محصولات مظلوم و کم مصرف میتوانستند در آن رشد کنند با قصاوت قلب اشغال کردند و با عث نابودی بسیاری از محصولات مظلوم دیگر شدند. حالا که در یک دادگاه صحرایی این بی رگ های بی خاصیت به سزای جنایت هایشان زنده به گور شدند چرا نا شکری میکنید و در مقابل عدالت می ایستید؟! هیچ میدانید هر کیلو از این سیب زمینی ها چقدر از آب شیرین کشور را ـ که مایه حیات و زندگی مردم است ـ بالا کشیدند؟؟؟ هر کیلو سیب زمینی 300 لیتر از آب مورد نیاز من و شما را نابود کرده تا هیکل گنده کنند و همچنان بی رگ بمانند. کاش لااقل یک ذره غیرت و معرفت داشتند!!! و خوب میدانیم در این مملکت هرکس سرمایه های ملی و حق مردم بیگناه را بالا بکشد سزایش همین است.
اما برخی از مردم خیلی منفعت طلب و مفت خور هستند که حاضرند به قیمت سیر کردن شکم خودشان از جرم این سیب زمینی های جنایت کار بگذرند و هنوز هم به زنده به گور شدنشان اعتراض می کنند. اینها معنی اقتصاد سالم را درک نمیکنند. مصرف بهینه و اقتصاد سالم یعنی شما در باید در برابر گرسنگی مقاومت کنید تا به نام عدالت این سیب زمینی ها به سزای اعمال کثیفشان برسند و زیر گورها مدفون شوند.
حال از آنجا که دست این سیب زمینی های بی خاصیت از دنیا کوتاه شده بهتر است به جای اعتراض کردن ، برای آمرزیده شدن روحشان طلب مغفرت کنیم و برایشان فاتحه بخوانیم.
یادداشتی از دل مشغول
انتهای پیام/ن
دیدگاه شما