به گزارش آوای سیدجمال،
سلام بانو...
هفته سلامت بانوان بود و خواستم از تو بنویسم؛ تویی که به سلامت همه فکر میکنی و برنامه داری، برای خودت چه برنامهای ریختهای ؟
آیا در سبد عشقت تکهای نان برای خودت جدا کردهای؟
سهم محبتت چند میشود؟
صبح که از خواب شبانه برخاستی و زیر کتری را روشن کردی، سهمیهی چای تازهدمت را خوردی؟ یا بارها و بارها سرد شد و آخر طعم خوشش نرفت درجانت!
سمبوسههای عشقت را چنان پیچیدی که کاردستی زیبایت لقمهای شد و خستگی به تنت ماند، آنگاهکه درد داشتی و غذایت سوخت کسی دردت را شناخت؟
میخواهم بگویم بانو بدون تو خانهای نیست و گرمایی نیست، اگر بخواهی که بمانی باید که خودت را ببینی، مهر و عطوفت لازمهی وجود مهربانت است اما اگر خودت را نبینی خیلی زود با دردهای مداوم و دائمی دمار از روزگار خود و خانوادهات درخواهی آورد.
صبح را با چای تازهدمت با عشق شروع کن چند دقیقه نفس بکش و خود را در آینه ببین؛ گیسوانت را شانه بکش راه برو و حرکت ورزشیت را انجام بده .
لازم نیست همیشه گوشهی ملحفه هایت صاف صاف باشد، گاهی مراقب دلت باش و پوستت که چروک نشود.
گاهی در راهروهای بازار شلوغ فقط برای دلت بخر یک گیره مو یک شاخه گل، چیزی که خوشحالت کند و به خودت هدیه بده.
همیشه در دلت منتظر تشکر نباش؛ خودت برای خودت کادو بخر و از خودت از صمیم قلب تشکر کن.
بخشی از درآمدت را صرف سلامت وجودت کن.
سلامت روان و جسمت آنقدر مهم است که اگر ذرهای خدشه بردارد کل خانواده دچار بیماریهای جسمی و روحی خواهد شد.
صدای خندهات که بلند باشد گل لبخند بر چهرهی همه خواهد رویید.
بانو تو بخند تا جهان بخندد؛ بانو تو بمان تا زایش حضور وجود مهربانت دنیا را لبریز کند از عشق صفا مهربانی.
نبینم به غصه اشک باشد گوشهی چشمان زیبایت که گل با دیدن آن خواهد پژمرد.
بانو وجودت از گزند و بیماری سلامت باشد
علی نوری
انتهای پیام/ن
دیدگاه شما