به گزارش آوای سیدجمال، فاطمه بگزاده، نویسنده اسدآبادی در یادداشتی نوشت: صدای قدم‌هایت سال‌هاست که در دل این مرز و بوم طنین‌انداز شده است. درست همان سالی که باغبانی پیر جوانه‌‌ای از عشق به نام انقلاب در آن زمستان سرد بر دل این میهن کاشت.

چه زیبا بود آن روزهای سرد. نوای مرگ بر شاه بر جای جای این سرزمین آهنگ دوباره زنده شدن و زندگی کردن را می‌نواخت. همه‌جا پر شده بود از عطر و بوی انقلابی که با خون شهدا و آمدن باغبانی مهربان  بر ما رسیده بود.

حال سال‌هاست که از آن روزهای سرد و زیبا می‌گذرد. آن جوانه کوچک انقلاب درختی پربار شده است. سایه‌اش بر دل دشمن چنان طنین می‌اندازد که دشمن از اسم ایران و انقلاب واهمه دارد‌.

 ۲۲بهمن نماد همدلی و همبستگی است. نماد شور و شعف ایرانی بودن می‌دهد و عطر مبارزه دارد. مبارزه با هرچیزی که خدشه‌ای به این درخت بیندازد یا بخواهد برگی از آن را نقش زمین کند.

ریشه این انقلاب با خون شهدای ۸ سال دفاع مقدس آبیاری شده است. شهدایی که سینه سمر کردند و به جنگ با دشمن رفتند تا به همگان و بیکانگان نشان بدهند ایران مرز استقامت است و دلیری‌.

 شجاعت را مشق می‌کند و مقاومت را دیکته. درس آزادی را از شهدای انقلاب آموخته و زیر کتاب شاه رفت خط پایان نوشته و با خون شهدا امضا کرده که دیگر برگشتی در کار نیست.

بیگانگان گوش و چشم‌های‌شان را باز کنتد. اینجا ایران است. سرزمین مردان دلاور. سرزمین میرزای جنگلی، سرزمین جهان‌آرا، سرزمین فخری زاده و حاج‌قاسم سلیمانی.

 همچنان ریشه این انقلاب دارد با خون شهدایی چون حججی‌ها آبیاری می‌شود. اینجا سرزمین ۴ فصل عشق است و عاشق ماندن در آن به زلالی آب اروندی است که هنوز بوی شهدای قواص را می‌دهد.

۲۲ بهمن را جشن می‌گیریم. فرقی نمی‌کند چطور؟ مهم این است که مشت‌های گره کرده‌مان بالاست و فریاد مرگ بر دشمن‌مان هنوز لرزه به قلب دشمن می‌اندازد.

فاطمه بگزاده

انتهای پیام/ن