به گزارش آوای سیدجمال، سعدی علیه‌الرحمه می‌فرماید:دو چیز طیره عقل است چون در آن کوشی/ دم فروبستن به‌وقت گفتن و گفتن به‌وقت خاموشی

یکی از نشانه‌های انسان خردمند شناختن این نکته است که کجا، چه زمانی، و چگونه، چه رفتاری را انجام دهد.

اگر به تاریخ اسلام و تاریخ تشیع مراجعه نماییم خواهیم دید یکی از صفات بارز فرق و گروه‌هایی که از مسیر تشیع علوی منحرف‌شده‌اند همین امر است که با جداسازی رأی و نظر خود از افق سیاسی امام جامعه دست به سلسله اقداماتی مستقل زده‌اند که عموم این اقدامات نیز نه‌تنها به نتیجه درخور و شایسته نینجامیده بلکه آسیب‌هایی غیرقابل چشم‌پوشی نیز ببار آورده است

در تاریخ صدر اسلام خوارج با کنار گذاشتن سیاست‌های امام جامعه و عدول از آن و جبهه گرفتن در مقابل جریان کلی جامعه اسلامی باعث شدند تا ظرفیت‌های قابل‌توجهی از جامعه اسلامی به انحراف کشانیده شود.

در بررسی آن وقایع ملاحظه می‌کنیم که در ابتدای طغیان معاویه، استعداد سپاهیان امیرالمؤمنین ع به‌گونه‌ای بود که سپاه امام به سمت شام حرکت نمود و اگر نبود حرکت انحرافی حکمیت، سپاه معاویه در صفین شکست‌خورده بود.

اما بعد از ماجرای حکمیت و فاصله گرفتن خوارج دو اتفاق باعث شد که سپاه امام به تحلیل برود، تااندازه‌ای که سپاه معاویه نه‌تنها به مصر و یمن لشگر می‌کشید بلکه به نزدیکی‌های مرکز خلافت اسلامی نیز ورود می‌کرد.

و آن دو اتفاق یکی این بود که حرکت خوارج جامعه را دچار تشکیک کرد و تغییر در نوع نگرش به وجود آورد که باعث سستی و رخوت در رفتار سپاهیان را به وجود آورد و عده‌ای از شرکت در سپاه امام خودداری کردند و دوم اینکه بخش قابل‌توجهی از افراد شمشیرزن عمل‌گرای خشک‌مغز را جذب جریان انحرافی خود نمودند.

همین رویه در طول دوران حیات دیگر امامان معصوم علیهم‌السلام و در سرتاسر خلافت‌های اموی و عباسی نیز ساری و جاری بوده است

جریان‌هایی مانند قیام توابین، زیدیه ، قرامطه، صاحب زنج و ... همیشه گرفتار همین ضعیف استراتژیک تحلیلی در شناخت شرایط و ضرورت‌ها بودند و درنتیجه نمی‌دانستند کدام عملکرد در چه زمانی و چگونه بهترین راه مقابله با جریان‌های دایر و حاکم است.

درنتیجه هم جامعه را گرفتار تشکیک در شناخت می‌کردند و هم اینکه ظرفیت‌های عمل‌گرا را به انحراف می‌کشانیدند

بنابراین نتیجه این می‌شد که در اکثر اوقات شکست می‌خوردند و آن ظرفیت‌ها در اختیار امام علوی قرار نمی‌گرفت و به هدر می‌رفت

باوجوداینکه به لحاظ عمل‌گرایی و پای‌کار بودن انسان‌هایی فعال و پردلی را در اختیار داشتند.

اما ضعف دائمی ایشان در همین نکته اساسی نهفته بود که خود را هم‌راستای اندیشه سیاسی امام معصوم ع تعریف نمی‌کردند و آن ظرفیت‌های گردآمده را در اختیار امامان معصوم ع قرار نمی‌دادند و مستقل عمل می‌کردند.

در تاریخ انقلاب اسلامی نیز شاهد این قبیل اتفاقات بوده‌ایم

در انقلاب نیز افراد یا جریان‌هایی حضور داشتند که خود را در ذیل اندیشه سیاسی حضرت امام رحمت‌الله علیه تعریف نمی‌کردند و برعکس تلاش می‌نمودند تا نظریات خود را به امام جامعه و نظام اسلامی تحمیل کنند درنتیجه ظرفیت‌های زیادی را از جریان عمومی جامعه جدا ساختند و آن‌ها را هرز دادند.

اکنون نیز در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ اگر نگوییم که عبور از پیچ حساس تاریخی انقلاب اسلامی درگرو انتخاب صحیح ریاست جمهوری سیزدهم قرار دارد قطعاً یکی از مقطع‌های تاریخ‌ساز ایران اسلامی همین انتخابات ۱۴۰۰ است و عبور از این برهه بدون تبعیت از امام جامعه و کنار زدن تشکیک‌ها و رخوت به وجود آمده ناشی از عملکرد بد مسئولین فعلی در قوه مجریه محقق نمی‌شود.

درحرکت جریان انقلابی مشاهده‌شده است که پاشنه آشیل این جریان در وحدت و یکپارچگی و پرهیز از تفرقه نهفته است (درحالی‌که کمتر اتفاق افتاده تا شاهد وحدت باشیم و جریان رقیب و دشمنان انقلاب به همین امر واقف هستند و دل‌خوش کرده‌اند) متأسفانه در شرایط فعلی ملاحظه می‌شود جریان‌ها یا افرادی بنا به هر دلیلی سعی دارند تا مستقل عمل کنند و به این موضوع توجه ندارند که امام جامعه با چه مشقت‌هایی خصوصاً بعد از فتنه ۸۸ با حلم ،حکمت و درایت خود جامعه را مدیریت نموده و به این نقطه رسانیده‌اند و اکنون وقت آن رسیده است تا ما بصیرت لازم را نسبت به شرایط حاکم بر کشور ،منطقه و نظام بین‌الملل پیدا کنیم و حسب شاخصه‌های تبیینی امام جامعه اسلامی اقدام به انتخاب احسن نموده و از این شرایط حساس به‌درستی عبور نماییم.

در این مقطع جریان‌های متعدد جبهه انقلاب ضرورت دارد که خود را در درون حرکت عمومی انقلاب اسلامی تنظیم و تعریف نمایند و از دمیدن در شیپور جدایی و تک‌روی پرهیز نمایند زیرا جداسازی ظرفیت‌ها و هم‌افق نشدن با حرکت کلی جبهه انقلاب برای نظام اسلامی سم مهلک است [زیرا تشکیک و رخوت پایدار می‌ماند و انتخابات پرشور شکل نمی‌گیرد و ظرفیت‌ها هم‌راستای سیاست‌های امام جامعه اسلامی نمی‌شود] پس ضرورت دارد که از اقدامات تفرقه‌افکن و تک روانه پرهیز نماییم و به تولید ظرفیت یکپارچه حداکثری بیندیشیم.

هوشنگ نادری

انتهای پیام/ن