به گزارش آوای سیدجمال، یک سال گذشت و بار دیگر در آستانه «روز خبرنگار»، جمله معروف شهید سیدجمال‌الدین اسدآبادی که مانا و ماندگار است، با این عنوان که «صاحب قلم محتاج عصا نیست» در ذهنم تداعی می‌شود‌؛ به راستی که اگر صاحب قلم که همان خبرنگار است، محتاج عصا یا همین مسئولین می‌شد، کاری از پیش می‌برد؟!

اینجاست که سخن شیرین سیدجمال نه تنها بر دل می‌‌نشیند بلکه مانا و ماندگار است و قطعا صاحب یک قلم همان خبرنگار  در هر جا و مکانی که قلمش بتابد، دستی بر آتش خواهد شد، البته نباید این قلم به بیراهه برود و باید منشور مبارزه با استبداد و در راستای اهداف نظام و آبادانی باشد.

در اسدآباد که مهد پرورش همان شخصیتی است که حضورش در عرصه رسانه پررنگ بوده و با تحریر و چاپ یک روزنامه با عنوان «عروه‌الوثقی»، خود را با نام بنیانگذار روزنامه‌نگاری سیاسی در جهان اسلام ماندگار کرد، به جز یک رسانه با عنوان «آوای سیدجمال» رسانه دیگر در آن پیدا نیست و خالی از قلم‌فرسایی و خبرنگاری است، البته تعداد انگشت شماری خبرنگار دارد که برای رسانه‌های کشوری و یا استانی قلم می‌زنند.

به مناسبت شهادت شهید محمود صارمی، خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی و در هفته‌ای که به نام «خبرنگار» رقم خورده، افتخار داشتم که گذشت یک سال حوادث تلخ و شیرین بر مردم سرزمینم را قلم بزنم اما گاهی با بی‌اعتنایی و بی‌توجهی مسئولان و گاهی هم با روی خوش آنان مواجه بودم.

دقیقا پارسال روز خبرنگار مصادف با روز عاشورای حسینی شد و امسال هم مصادف با محرم حسینی، اینجا بود که با روایتگری و به تصویر کشاندن برنامه‌های عزاداری‌ مردم برای امام حسین(ع) بیشتر قلم‌فرسایی خبرنگار حس می‌شود و بر خود خبرنگار هم که همچون حضرت زینب(س) روایتگری می‌کند، لذت‌بخش‌تر است.

و اما ارزش کار خبررسانی و خبرنگاری آنجاست که رهبر انقلاب فرمودند: «هر حادثه وقتى در چاردیوارىِ سکوت و بی‌اعتنایى و غفلت قرار بگیرد، خواهد مرد و فراموش خواهد شد. پایدار شدن حوادث بستگى دارد به اینکه مبلّغان و خبررسانانى امین، صادق و باانگیزه داشته باشند».

با این وصف می‌توان ویژگی یک خبرنگار را در داشتن جسارت، منصف و در عین حال خداشناس و واسطه بین مردم و مسئولان دانست که بدون کم و کاست خبر می‌دهد، تحلیل می‌کند و گاهی عواقبش را به جان می‌خرد.

از دیگر ویژگی‌های خبرنگار، صبوری و  نادیده گرفتن بی‌حرمتی‌هاست، آنجا که گاهی ناچار می‌شود نه برای کسب خبر، و نه برای انتقال ضعف‌ها و کاستی‌ها، کور و کر شود بلکه کور و کری از آن جهت است که ناسزاها به خود را نادیده گرفته و تحقیرها و تفاوت‌ها و مشقات شغلی و انتظارهای طولانی پشت درهای بسته را ندیده است.

برخی او را چشم و چراغ جامعه می‌دانند و از اینکه او خاموش شود، نگرانند، اگر قلمش شکسته شود و بلندگو نباشد قطعا آن جامعه محکوم به تکرار تاریخ خواهد بود.

خبرنگار با وجدان، امید در مردم و انگیزه را برای مسئولین ایجاد می‌کند، البته شاید برخی مدیران کاهل و ناکارآمد هم او را موی دماغ بدانند اما مدیر دلسوز هیچ وقت از حضور خبرنگار خاطرش پریشان نمی‌شود.

شاید نیش قلمش متوجه ندانم‌کاری و نارسایی شود، اما هدفش قطعا" در راستای اهداف نظام و آبادانی خواهد بود.

حال بر آن می‌بالیم که در عمل به فرموده رهبرمان، خبررسانى امین، صادق و باانگیزه باشیم تا نگذاریم حوادث چاردیوارىِ سکوت و بی‌اعتنایى و غفلت بمیرد و فراموش شود.

انتهای پیام/نظری‌فرهودی