به گزارش لیلا نظری فرهودی، خبرنگار آوای سیدجمال، او را با نام "تنها" می‌شناسند؛ البته تنها شهرت‌اش است و نامش فریباست. 59 سال سن دارد و با اینکه در آستانه پا گذاشتن به 60 سالگی است، هنوز با دلی بزرگ پر از مهر و محبت دست از کارهای خیرخواهانه برنداشته و همچنان مقاوم ایستاده است.

خانم تنها که با کمک افرادی از جنس خود که دلی رئوف و بزرگ و خیرخواهانه دارند، برای کارهای عام المنفعه از جمله تأمین جهیزیه و سبد کالا برای نیازمندان بسیج می‌شود.

او می‌گوید: در سال 1342که چشم به جهانی گشودم در یک خانواده خوب، در کنار هم بودیم، کودک ساکتی در خانه بودم نسبت به دیگر خواهران و برادرانم، مادرم زن زحمت کشی بود، بافندگی، گل دوزی می‌کرد، وسایلی که عروس‌ها با خود به خانه بخت می‌بردند، با دستهای هنرمندانه او بافته شده بود.

این بانوی خیرخواه یکی از اقدامات خیرخواهانه اش پخت سمنو و فروش آن به نفع نیازمندان بود، ادامه داد: این کار با کمک دیگر بانوان خیرخواه این شهر انجام می‌شد تا با فروش آن  برای تأمین جهیزیه و ... نیازمندان هزینه کنیم.

او که در گذشته و دوران جنگ تحمیلی هم در پشت جبهه خدمات زیادی داشته، می‌گفت: وقتی می‌دیم که جوانان ما در جبهه از جان خود مایه می‌گذراند ما هم با کمک بانوانی در مسجد در حد توانمان به بافتن لباس گرم برای رزمندگان و بسته بندی اقلام خوراکی در مسجد به جبهه کمک می‌کردیم.

خانم تنها می‌گفت: همسرش هم که راننده ماشین سنگین بوده، در ایام جبهه و جنگ با ماشینش بار به جبهه جا به جا می‌کرده است.

او که به بافندگی از دوران کودکی علاقه داشته، گفت: در دورانی که رزمندگان در جبهه مقاومت بودند، هم با کمک دیگر بانوان لباس‌های گرم بافتیم و به آنان هدیه کردیم، البته اول کار در مسجد سه نفر بودیم که مشغول بافندگی شدیم بعدا" تعدادمان به 15 نفر رسید و توانستیم به خانواده های ضعیف هم با این هدیه کمک کنیم.

خانم تنها به خاطره ای از تأمین جهیزیه دختر یتیمی که برایش لذت بخش بوده، اشاره کرد و گفت: کمک به خانواده این دختر یتیم نه تنها در تأمین جهیزیه بود بلکه توانستیم با کمک همسران چند تن از بانوان خیر سرویس بهداشتی و حمام منزل این خانواده تعمیر کنیم. و این کار برایمان دلچسب بود.

 او که صندوقی را با نام هیأت باب الحوائج(ع) تعبیه کرده بود و با کمک خود اهالی محله و مردم، پولهایی را جمع آوری و اقدام به تهیه جهیزیه و سبد کالا برای نیازمندان می‌کرد.

خانم تنها که مسئولیت پایگاه ریحانه النبی(ص)را بر عهده داشت، میگوید: در این پایگاه غیر از کارهای فرهنگی، کارهای جهادی هم با کمک بانوان بسیجی مانند رزمایش کمک مؤمنانه،  تأمین دارو، پوشاک معلولان، کمک به سیل‌زدگان و زلزله‌دگان، پخت غذای گرم برای زائران اربعین، انجام می‌شد.

او ادامه داد: در ایام کرونا هم نه تنها پایگاه هم تعطیل نشد، بلکه فعالیتش بیشتر شد، هر ماه دو تا یک رس گوسفند قربانی داشتیم و به آسیب دیدگان از کرونا هدیه می‌کردیم.

خانم تنها گفت: همه اقدامات جهادی که انجام می‌دادیم، هزینه اش علاوه بر کمک خیرین، از فروش سمنو، سبزی خشک، آبغوره، تأمین می‌شد.

او که دوره های قرآنی را در دارالقرآن گذرانده بود، به این فکر افتاد که خانه ای قرآنی در خانه اش برپا کند، با اجازه همسرش به نیت قرائت فاتحه برای پدر و مادرش، پارکینگ خانه را برقرار و بانوان محله آنجا تلاوت قرآن دارند.

انتهای پیام/ن