به گزارش آوای سیدجمال، بازی‌های تمرینی چهار مرحله دارند: کشف اعضای بدن با بازی؛ توجه به اشیای محیط؛ بازی با محتویات اشیا و گروه‌بندی اشیا.
 

کشف اعضای بدن با بازی

کودک از چهارماهگی با اعضای بدن خود بازی می‌کند؛ انگشتان خود را می‌مکد، با دست‌های خود بازی می‌کند؛ پاهایش را از همان ماه‌های اول تکان می‌دهد، سروصداهایی با زبانش تولید می‌کند تا آرام آرام بتواند به تقلید و تکرار برسد. در این‌جور فعالیت‌ها هم چیزی یاد می‌گیرد و پیشرفت می‌کند و هم به سمت تعادل پیش می‌رود. در خیلی از مواقع هم این فعالیت‌های کنشی صرفاً برایش معنای بازی‌کردن می‌دهد.
 

کودک به اشیای محیطی توجه می‌کند

کودک در مراحل بعدی رشد خود، وسایلی را که در دستش هستند، لمس می‌کند و تکان می‌دهد و به دهان می‌برد. این فعل‌ها در رشد شناختی کودک موثر است؛ چون وقتی کودک اشیا را تکان می‌دهد صدای تولیدشده احتمالاً برای کودک لذت‌بخش است و محرک ادامه بازی اوست. کودک از 12ماهگی هرآنچه در دستش قرار می‌گیرد، به اطراف پرتاب می‌کند و تا 15ماهگی این رفتار را به‌شدت می‌رساند تا 18ماهگی که اشباع می‌شود و از بین می‌رود

بازی‌های تمرینی چهار مرحله دارند: کشف اعضای بدن با بازی؛ توجه به اشیای محیط؛ بازی با محتویات اشیا و گروه‌بندی اشیا

.
 

کودک با محتویات اشیا بازی می‌کند

این بازی‌ها از 12ماهگی شروع می‌شود و در 15ماهگی به اوج می‌رسد و در 19ماهگی از بین می‌رود. بازی‌های ساختمانی بی‌هدف از این نوع بازی‌ها هستند که در آن‌ها کودک سعی می‌کند اشیا را روی هم بریزد و انباشته کند و آن‌ها را به‌صورت برج درآورد. مثلاً بازی‌هایی شبیه برج مکعب که شامل مکعب‌های بزرگ تا کوچک است و کودک آن‌ها را روی هم می‌چیند. هر نوع بازی دیگری که با اجزای اشیا، به‌اصطلاح یک «کُپه» درست می‌کند، از همین جنس هستند.
 

کودک اشیا را گروه‌بندی می‌کند

کودک آرام‌آرام دارد شناخت بهتری از مفهوم گروه و دسته پیدا می‌کند. او سعی می‌کند اشیایی را که کاربرد و ویژگی یکسانی دارند، کنار هم قرار بدهد. این بازی‌ها به فعالیت‌های سازندگی کودک منجر می‌شود و جنبه سازش‌یافته به خود می‌گیرد. در اینجا کودک می‌تواند بازی‌های ساختمانی هدفدار درست کند.

وقتی کودکان این مرحله را پشت‌سر بگذارند، توانمندتر می‌شوند و آماده ورود به مرحله دوم و بازی‌های مرحله دوم می‌شوند: بازی‌های نمادین. در آینده به این بازی‌ها خواهیم پرداخت./تبیان