با عنایت به تحلیل محتوای بیانات امام خمینی درباره درونگرایی و برونگرایی، میتوان به این نتیجه نایل شد که آن حضرت نه تنها قطع رابطه با جهان خارج را منطبق با خردورزی و سزاوار با عقل سیاسی نمیدانستند، بلکه سیاست انفتاح یا ارتباط با جهان خارج یا برونگرایی رشد محور را، چه در بعد دو جانبهگرایی و چه در بعد چند جانبهگرایی نهادینه، تأکید و توصیه میکردند.