به گزارش آوای سیدجمال، به نقل از نافع، در سن ۱۴سالگی سنگر مدرسه را رها و راهی جبهه های حق علیه باطل شد. خود را چنان دیگر رزمندگان، سرباز امام (ره) می دانست و معتقد به این بود : اگر من به جبهه نروم ، دیگری هم نرود پس چه کسی مقابل آمریکا بایستد.

درآغاز خدمت در جهاد سازندگی مشغول و پس از آن پوشیدن جامه ی سبز، پاسداری برایش افتخاری جاودانه شد و آن را بهانه ای جهت جدا نشدن از جبهه می دانست.

نقاشی های سرخ و سبزی از ایستادگی ها و شجاعتش را می توان بر روی خاک های مقدس: سرپل ذهاب ، سردشت ، چنگوله ، فاو ، ام الرصاص ، شلمچه ، حلبچه ، شط علی، نظاره کرد.

 شهید علی منطقی ویژگیهای اخلاقی منحصر به فردی داشتند که بی شک همگان را جذب می کرد: شوخ طبعی ، مهربانی ، ایثار ، صمیمیت ، مسئولیت پذیری و دهها صفت خوب و ارزنده دیگر باعث شده بود که خاطراتی جاودانه در یاد همگان درخششی خاص ایجاد نماید.

در حلبچه وقتی متوجه شد که بمب شیمیایی زده شده به همه دستور استفاده از ماسک داد، ولی وی ماسک خودش را به یکی ازرزمندگان بخشید.

اینگونه خاطرات و ایثارگری ها در تمام مراحل زندگی شهید حتی بعد از جنگ .( پایگاه مسجد حضرت اباالفضل (ع) ، گردان غواصی ، واحد اطلاعات وعملیات ، واحد تخریب و…) به چشم میخورد.

صفحات فرهنگی در کتاب زندگی ایشان اینگونه ورق میخورد: برگزاری کلاس های قرآن و نهج البلاغه ، مراسم های دیدار با خانواده معظم شهدا( موسس مراسم مسجد میرزاتقی) ، امر به معروف و نهی از منکر ، گردهمایی رزمندگان دفاع مقدس در مسجد حضرت اباالفضل(ع) بعد از جنگ و…

در طول زندگی با برکتشان کسی از دردها و جراحاتش با خبر نشد تا اینکه در یکی از مانورهای گردان غواصی در سال۱۳۷۰ به علت بروز عوامل شیمیایی که یادگار عملیات والفجر ۸ و عملیات های مختلف بود راهی بیمارستان شد و سرانجام بعد از گذشت یک سال و اندی شربت شیرن شهادت را در حالی نوشیدند که لبخند مهمان همیشگی لبانشان بود…
انتهای پیام/