بادِ خزان می‌تازد، سخت و سرد. آمده است دل‌هایمان را سرد کند، آمده است خنده بر لب‌هایمان بخشکاند، بادِ خزان حسود است. چشم دیدنِ گرمی‌ و نزدیکیِ دل‌هایمان را ندارد. پیشه پاییز اما عاشقی است. عشق می‌ورزد و عشق می‌آموزد. دلش تابِ سردی ندارد.